|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
TEMAT: ZABURZENIA W KRĄŻENIU p Choroby układu krążenia są najczęstszą przyczyną śmierci w krajach zachodnich. p Odpowiednie zaopatrzenie w krew jest konieczne do prawidłowego funkcjonowania wszystkich tkanek organizmu. p Każde zaburzenie dopływu krwi tętniczej – utlenowanej i odpływu krwi żylnej – odtlenowanej wywiera wpływ na funkcjonowanie komórek i tkanek. Do zaburzeń układu krążenia zaliczamy: · krwotok, wstrząs, przekrwienie · zator, zakrzep, zawał, obrzęk KRWOTOK (Haemorrhagia) – wypływ krwi z układu naczyniowego w pełnym składzie po przerwaniu ciągłości ściany naczynia lub serca. Krew zawiera wszystkie składniki płynne i upostaciowane. Krwotoki: 1. tętniczy, żylny, miąższowy 2. ¤ zewnętrzny ¤ pośrednio zewnętrzny ¤ wewnętrzny: ¨ krwiak ¨ ognisko krwotoczne 3. sercowy, tętniczy ¤ włośniczkowy ¤ żylny Podział krwotoków ze względu na przyczynę powstawania: ♥ krwotoki urazowe – mechaniczne uszkodzenie naczynia z przerwaniem jego ciągłości ♥ samorodne: o z pęknięcia – ścieńczenie ściany na pewnym odcinku (tętniak, zmiany miażdżycowe tętnicy) o z nadżarcia – proces chorobowy toczący się w sąsiedztwie przechodzi na ścianę naczynia i niszczy ją (gruźlica, wrzód żołądka, nowotwór) o bez naruszenia ciągłości ściany – z naczyń włosowatych w postaci drobnych punkcikowych wybroczyn w skórze, na błonach śluzowych i surowiczych
Następstwa krwotoku: I. miejscowe: 1) krwiak 2) podbiegnięcie 3) wybroczyny 4) plamica 5) krwiaki podskórne (sińce) 6) ognisko krwotoczne à wylew krwi niszczy tkanki 7) jama poudarowa à powstaje po uprzątnięciu mieszaniny skrzepu i mas martwiczych przez komórki żerne i jest wypełniona płynem surowiczym 8) organizacja wylanej krwi (blizna, zrosty) II. ogólne: 1) niedokrwistość (anaemia) 2) wstrząs krwotoczny (Shock) KRWIAK – gromadzenie krwi między składnikami tkanki bez ich niszczenia natomiast z ich odsunięciem i uciśnięciem w narządach i jamach ciała np. · krwiak do jamy opłucnej – haemothorax · krwiak do jamy osierdziowej – haemopericardium · krwiak do jamy otrzewnej – haemoperitoneum, haemascos · krwiak do jamy stawowej – haemarthrosis PODBIEGNIĘCIE – j.w. np. w skórze WYBROCZYNY (petechiae) – 1-2mm średnicy; w błonie śluzowej lub surowiczej; miejscowy wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego, niska liczba płytek, nieprawidłowa ich funkcja; niedobór czynników krzepnięcia PLAMICA (purpura) – 2-10mm średnicy; wywołana schorzeniami powodującymi wybroczyny, urazem, zapaleniem naczyń, wzmożoną kruchością naczyń SIŃCE – wylewy krwawe – większe (1-2cm), krwiaki podskórne · kolor czerwono-niebieskawy – wynaczynione erytrocyty są fagocytowane przez makrofagi, wolna hemoglobina · kolor niebiesko-zielony – hemoglobina zmienia się w bilirubinę · kolor żółtawo-brązowy – bilirubina zmienia się w hemosyderynę Klinicznie stosuje się szereg nazw krwotoków: Ø enterorrhagia – krwotok z jelita cienkiego Ø epistaxis – krwotok z nosa Ø gastrorrhagia – krwotok żołądka Ø haematemesis – wymioty krwawe Ø haemoptoe – krwioplucie Ø hematuria – krwiomocz Ø menorrhagia – przedłużone i obfitsze krwawienie miesięczne Ø metrorhagia – krwotoki z jamy macicy bez związku z miesiączką Ø sedes cruens – krew w kale Kliniczne znaczenie krwotoków zależy od: · objętości utraconej krwi · tempa utraty krwi · lokalizacji krwawienia Niedokrwistość pokrwotoczna (z utraty krwi) a) ostra · Szybka utrata krwi daje spadek objętości w naczyniu, ale liczba krwinek i zawartość hemoglobiny się nie zmieniają. W miarę przepływu płynu tkankowego do naczynia (mechanizm wyrównawczy) objętość krwi wzrasta, ale następuje jej rozcieńczenie, co powoduje spadek liczby krwinek i stężenia hemoglobiny. · Erytrocyty zachowują swoją normalna wielkość i kształt. · Odnowa erytrocytów następuje po kilkunastu dniach w wyniku wzrostu wydzielania erytropoetyny. b) przewlekła · jest następstwem powtarzających się niewielkich krwawień w warunkach niedoboru żelaza WSTRZĄS – zagrażający życiu stan uogólnionego niedostatecznego przepływu krwi przez tkanki wywołany zmniejszeniem rzutu serca lub zmniejszeniem objętości krwi krążącej. Podział wstrząsów: a) wstrząs hipowolemiczny b) wstrząs kardiogenny c) wstrząs septyczny Ad. a) WSTRZĄS HIPOWOLEMICZNY ü pokrwotoczny, pourazowy ü utrata osocza (rozległe oparzenia) ü utrata wody i NaCl (wymioty, biegunki, zapalenie otrzewnej) – odwodnienie izotoniczne ü utrata wody i NaCl z przewagą NaCl (niewydolność nerek w okresie wielomoczu, niewydolność nadnerczy) – odwodnienie hipotoniczne ü niewystarczająca objętość krwi lub osocza
WSTRZĄS KARDIOGENNY o powstaje w warunkach ostrej niewydolności lewej komory serca (zawał mięśnia sercowego, zator gałęzi tętnicy płucnej, pęknięcie struny ścięgnistej, tamponada serca) o niewydolność serca jako pompy poprzez uszkodzenie mięśnia sercowego, ucisk z zewnątrz lub utrudniony odpływ krwi WSTRZĄS SEPTYCZNY (ENDOTOKSYCZNY) § uogólnione zakażenie drobnoustrojami § najczęściej Gram(-) w posocznicy, ale mogą też być Gram(+) lub grzyby § rozszerzenie naczyń na obwodzie i gromadzenie krwi na obwodzie, aktywacja/uszkodzenie śródbłonka - poprzez działanie leukocytów, rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe § bardzo wysoka śmiertelność – 25-50% § występuje w wyniku rozsiewu i poszerzenia pierwotnie zlokalizowanych procesów zapalnych (np. ropień, zapalenie otrzewnej) do krwiobiegu WSTRZĄS NORMOWOLEMICZNY (WAZODYLATACYJNY) – wynika z porażenia ścian naczyń i rozszerzenia ich łożyska. WSTRZĄS ANAFILAKTYCZNY ü wywołany uogólnioną reakcją nadwrażliwości z udziałem IgE ü wiąże się z układowym rozszerzeniem naczyń krwionośnych i zwiększeniem przepuszczalności ścian WSTRZĄS NEUROGENNY (przedawkowanie barbituranów i narkotyków, przecięcie rdzenie kręgowego) WSTRZĄS W NASTĘPSTWIE OSTREJ MARTWICY KRWOTOCZNEJ TRZUSTKI FAZY WSTRZĄSU: 1) Wczesna lub wyrównana · zespół zmian adaptacyjnych: tachykardia, skurcz naczyń obwodowych, zmniejszenie wydzielania moczu · ciśnienie jest prawidłowe, puls przyspieszony; nie ma poważnych objawów niewydolności krążenia 2) Niewyrównana · zawodzą mechanizmy kompensacyjne fazy wczesnej · mamy: niedociśnienie - zmniejszone ciśnienie krwi, spadek objętości wyrzutu serca, przyspieszony krótki oddech (wynik niedotlenienia); może rozwinąć się obrzęk płuc 3) Nieodwracalna · zawodzą wszystkie mechanizmy wyrównawcze · zapaść krążenia · zmniejszony przepływ krwi przez ważne narządy · utrata ważnych życiowych funkcji Wczesne i późne zmiany we wstrząsie zmiany wczesne zmiany późne skóra – blada i zimna skóra – sina nerki – spadek diurezy nerki – martwica nabłonka kanalików jelita – upośledzenie perystaltyki jelita – martwica nabłonka płuca – tachypnoe płuca – martwica nabłonka pęcherzyków wątroba – stłuszczenie wątroba – martwica środkowej części zrazika mózg – ograniczona świadomość mózg – martwica neuronów, śpiączka serce - tachykardia serce – martwica kardiomiocytów ZAKRZEP (Thrombus) – lity agregat włóknika i płytek powstały z płynnej krwi. Włóknik (fibryna) to spolimeryzowany fibrynogen, powstały w wyniku uruchomienia kaskadowego systemu krzepnięcia. Zakrzep tworzy się tylko w żywym organizmie. W jego powstawaniu współdziałają: · czynniki krzepnięcia · śródbłonek · płytki Jego fizjologiczna rola polega na zatrzymaniu wypływu krwi: · w normalnych warunkach są małe i krótkotrwałe, wypłukiwane przez krążącą krew lub rozpuszczane przez plazminę · w warunkach patologicznych blokują krążenie i powodują poważne następstwa dla narządu, w którym powstały. Do powstania patologicznego zakrzepu konieczne są: · uszkodzone komórki śródbłonka · zaburzenia hemodynamiczne · nadmierna krzepliwość krwi Zejście: · rozmiękanie (jałowe lub zakażone) · organizacja (zwłóknienie lub kanalizacja zakrzepu) · zwapnienie Następstwa obecności zakrzepu: a) miejscowe: ... |
Menu
|