weeeentyle, Ochrona Środowiska, semestr III, MECHANIKA PŁYNÓW, Mech. płynów - przodek, laborki, laborki, przody, laborki-plyny, Mechanika płynów Laborki, Laborki pierwsze - temat 16 i 17

Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

1.Wprowadzenie

Gaz rzeczywisty ma podobne właściwości jak ciecz, a więc przy przepływie przez np.: zwężki, przewody wentylacyjne, kolanka itp. napotyka na opory tarcia. Opory te są pokonywane kosztem energii kinetycznej, która jest zamieniana na ciepło lub drgania.

            Do pomiaru strugi powietrza w przewodzie wentylacyjnym zastosowany został pierścień Recknagla, który zainstalowano w części przewodu o kołowym poprzecznym przekroju. Jest zbudowany z zespołu rurek Pitote`a usytuowanych osiowo-symetrycznie w ten sposób, że ciśnienie dynamiczne mierzone jest w takiej odległości od środka przewodu, w której prędkość jest równa prędkości średniej. Przy średnicy przewodu D=200 mm odległość ta wynosi y=22,3 mm. Średnia prędkość w przewodzie określona jest wzorem:

                                                                      (1.1)

Natomiast objętościowe natężenie przepływu:

Q = v*Ao                                                                                    (1.2)

 

gdzie: Ao – pole powierzchni poprezcznego przekroju przewodu

 

Do wyznaczenia zależności l = l (Re) służy prosty odcinek przewodu. Opory liniowe (współczynnik l) w przewodach wentylacyjnych oblicza się na podstawie wzoru Darcy – Weisbacha, którego  ostateczna postać po przekształceniach jest następująca :

 

                                                                      (1.3)

 

gdzie : hL – wysokość oporów liniowych [m H2O]

           hPR – wysokość oporów liniowych na pierścieniu Recknagla

 

Aby wyznaczyć wartość współczynnika oporów liniowych l każdorazowo należy obliczyć odpowiadające im liczby Reynoldsa Re :

 

                                                                                                  (1.4)

 

gdzie : n - kinematyczny współczynnik lepkości

           V – prędkość

 

Wartości dynamicznych współczynników lepkości  powietrza odczytuje się z tablic.

Wartość współczynnika oporów liniowych z określa się za pomocą wzoru na całkowite opory hydrauliczne :

 

hC = hL + hM

 

gdzie : hC – opory całkowite

                hl – opory liniowe

             hm – opory miejscowe

 

Wzór na współczynnik oporów miejscowych :

 

                                          (1.5)

gdzie : Dr – średnica równoważna przewodu

Fj- pole przekroju poprzecznego rozpatrywanego odcinka, na którym występują straty miejscowe

            hj – łączne  straty wysokości ciśnienia na odcinku o długości Lx

 

Opory miejscowe określa wzór:

                                                                      (1.6)

Natomiast opory liniowe:

                                                                                    (1.7)

 

Współczynnik chropowatości natomiast wyznaczany będzie  ze wzoru Colbrooka-White’a:

 

                                                        (1.8)

 

2.Obliczenie wartości hydraulicznych

W celu wyznaczenia  współczynnika l wykonano po dwa pomiary w 10 seriach pomiarowych. Wartości spadku ciśnień na badanym odcinku mierzono za pomocą mikromanometru kompensacyjnego MK - 1,  a wielkość h odczytano po zrównaniu się ostrza szpilki i jej lustrzanego odbicia. Wyznaczenia współczynnika l dokonano na odcinku nr. 9, za pomocą odcinka nr. 7, na którym zamontowano pierścień Recnagla, służący do pomiaru prędkości przepływu powietrza w przewodzie.

   Przykładowe obliczenie współczynnika oporów liniowych wykonano dla  pierwszej serii pomiarowej – korzystano ze wzoru (1.4):

Do wyznaczenia odpowiadającej wyżej wyliczonej l liczby Reynoldsa odczytano w tablicach, że dynamiczny współczynnik lepkości powietrza w temperaturze 23oC wynosi m=180196*10-6 kg/m*s.

Gęstość powietrza w temperaturze 23 oC (T=296,15K) wyznaczono z równania:

po przekształceniu: .

Podczas wykonywania ćwiczenia dokonano pomiaru ciśnienia i wynosiło ono p=100800Pa. Przyjęto, że stała gazowa dla powietrza wynosi R=287,04 J/kg*K.

Zatem:

Kinematyczny współczynnik lepkości powietrza wyliczono z następującej zależności:

Należało także obliczyć średnią prędkość przepływu powietrza ze wzoru (1.1) (przyjęto j=1; rH2O=997,45kg/m3):

v

Zatem ostatecznie Re ze wzoru (1.6)

Zależność współczynnika oporów liniowych l od liczby Reynoldsa przedstawiono na wykresie (2.1).

Na postawie wyznaczonej zależności l=l(Re), korzystając ze wzoru (1.8)obliczono bezwzględną chropowatość przewodu k> po przekształceniu wzór ten ma postać:

zatem: m

Zestawienie wyników dla pozostałych pomiarów zostało przedstawione w poniższej tabeli(2.2):

nr serii

nr pomiaru w serii

hpr

srednie hpr

hl

srednia hl

lambda

predkość v

liczba Re

chropowatość k

 

 

[m]

[m]

[m]

[m]

 

[m/s]

 

[m]

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

1

1

0,00662

0,006615

0,00598

0,00596

0,01548

10,45

116884

-0,00005

2

0,00661

0,00594

2

1

0,00487

0,004765

0,00937

0,00735

0,02651

8,96

100251

0,00044

2

0,00466

0,00533

3

1

0,00459

0,004595

0,00442

0,004485

0,01677

8,70

...
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • alter.htw.pl
  • Powered by WordPress, © Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.