|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Metodyka polityki gospodarczej
– jak analizować politykę państwa? Powrót do definicji PG: jakie są jej składowe? co oddziałuje? na co? dlaczego? za pomocą czego? na jakiej podstawie? w jaki sposób? POLITYKA GOSPODARCZA element praktyka teoria podmiot państwo teoretycy polityki gospodarczej przedmiot gospodarka praktyka polityki gospodarczej osiągnięcie opisanie, systematyzacja i cel wyjaśnienie praktyki polityki „zamierzonych celów” gospodarczej opis jakościowy i ilościowy, analiza narzędzia instrumenty prawne i in. pomiarów (analiza statystyczna), narzędzia ilościowe (ekonometryczne) uwarunko- wewnętrzne i zewnętrzne, dostępność informacji (danych), obecny stan rozwoju dziedziny, ograniczenia własne badacza wania doktrynalne metodologia brak zgodna z metodologią nauk społecznych (w tym ekonomii) Kwestie nazewnictwa: polityka państwa a polityki np. przedsiębiorstw. 1 Ogólny schemat analizy polityki państwa podmioty narzędzia środki cele przedmiot polityki polityki uwarunkowania wewnętrzne uwarunkowania doktrynalne uwarunkowania zewnętrzne Podmioty polityki Podmioty polityki gospodarczej państwa: 1. organy administracji centralnej: a) naczelne b) główne c) pozostałe 2. organy władzy terytorialnej 3. inne jednostki sporadycznie pełniące rolę podmiotów Nie zawsze ww. jednostki są podmiotami każdej polityki państwa. Posiadanie wpływu na politykę nie oznacza bycia jej podmiotem. Podmioty oddziałują bezpośrednio, świadomie i celowo. Przykłady wpływu pośredniego: lobbyści, kościół. 2 Jak to wygląda w Polsce? 1a) rząd, Sejm, Rada Polityki Pieniężnej 1b) Senat, prezydent, NBP, ministerstwa (ministrowie): „resortowe” polityki: budżetowa, społeczna, transportowa, naukowa, edukacyjna; kwestia koordynacji polityk 1c) urzędy, agencje, instytucje itp. realizujące delegowane na nie polityki lub ich części, np. polityka inwestycyjna, konkurencji (kiedyś: celna), rolna 2) władze regionalne – realizują część polityki regionalnej, np. sejmiki wojewódzkie, urząd wojewody władze lokalne – realizują część polityki lokalnej, np. rady powiatów, gmin, urząd prezydenta / burmistrza miasta; ALE: są organem samorządowym, a nie państwa (realizują politykę lokalną) 3a) organizacje pozarządowe – głównie wpływ pośredni, ale bywają wyjątki: np. część polityki internetowej w USA od 1998 r.: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN) 3b) związki zawodowe – częściej uwarunkowania polityki, ale bywają sytuacje, gdy przejmą władzę w kraju 3c) przedsiębiorstwa monopolistyczne, zwłaszcza tzw. monopole naturalne: część polityki transportowej realizowana przez PKP SA, część polityki teleinformatycznej (w tym telekomunikacyjnej) przez TP SA rola (obecna) Kościoła Katolickiego ? np. wspomaganie realizacji polityki społecznej częściej jest uwarunkowaniem polityki wojsko (armia): w niektórych krajach również może być podmiotem PG kwestia autonomii podmiotów polityki wobec integracji z UE, np. NBP a EBC 3 Podejmowanie decyzji przez podmioty Problemy z koordynacją polityk: wysoka dynamika zjawisk gospodarczych wielość powiązań pomiędzy politykami (ich celami, instrumentami) niedostateczny rozwój teorii polityki gospodarczej niższa efektywność wykorzystania funduszy publicznych Rola planowania: fiasko planowania ogólnogospodarczego („pięciolatki”) potrzeba strategii gospodarczych (vide Agenda Lizbońska) brak strategii: wynikająca z teorii mniejsza efektywność funkcjonowania państwa Planowanie i prognozowanie zjawisk gospodarczych Sposoby realizacji strategii polityki gospodarczej rezultatowe procesowe Przykłady: strategia bezpośredniego celu inflacyjnego, stopa wzrostu gospodarczego, utrzymanie kursu walutowego w określonym przedziale Przykład: reforma górnictwa: rezultat czy proces? Przykład: wzrost gospodarczy: rezultat czy proces? konsekwencje? Polityka gospodarcza L. Erharda: wzrost jako proces, inaczej – niestabilność 4 Podejścia do rozwiązywania problemów gospodarczych PODEJŚCIE metodyczne ad hoc algorytmiczne heurystyczne Ad hoc : do każdej sytuacji tworzone nowe rozwiązanie Podejście algorytmiczne : wykorzystanie istniejących, dokładnie określonych rozwiązań (na poziomie ogólnym: wprowadzanie euro), w tym teoretycznych (wynikających z teorii ekonomii) ALE: odmienne uwarunkowania PG różnych krajów – problemy z naśladowaniem najlepszych rozwiązań innych krajów Podejście heurystyczne : twórcze wykorzystanie cudzych doświadczeń i teorii; koncepcja „metody wyróżnionej” UKŁADY „na układy nie ma rady” – slogan w PRL 5 |
Menu
|