uzasadnienie, Psychologia, Zdrowie Publiczne

Przedstawione cztery misje zostały wyodrębnione z całości materiału, który wstępnie zebraliśmy na podstawie wątków, które dały się w nim zauważyć, oraz objętości materiału, tak, żeby były w miarę spójnie tematycznie oraz żeby były mniej więcej proporcjonalne względem siebie jeżeli chodzi o obciążenie praco- oraz czasochłonnością.

Misja pierwsza, dotycząca mentora w akademikach powstała dlatego, że widać było różnice w łatwości funkcjonowania zagranicznych studentów w domach studenckich, gdzie mentor był i gdzie go nie było. Tam, gdzie istniała taka osoba załatwienie czegokolwiek było o wiele łatwiejsze, nie wymagało biegania od urzędu do urzędu i przełamywania problemów językowych, bo zawsze była osoba, która brała to na siebie i radziła sobie z tym. Wręcz siłą rzeczy nasuwała się konkluzja, że powinno tak być wszędzie.

Druga misja, mająca zmienić sposób przydziału zagranicznych studentów jest teoretycznie dosyć tożsama z poprzednią, bo teoretycznie nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zajął się tym mentor, jednak wydaje się, że na początku roku akademickiego i tak będzie on miał dosyć dużo pracy z meldowaniem poszczególnych osób i wprowadzania ich w realia studiowania, więc uznaliśmy, że lepiej będzie, jeżeli zajmie się tym inna osoba. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby faktycznie był to mentor, ale taka sytuacja powinna zaistnieć wyłącznie na jego specjalne życzenie.

Trzecia misja powstała po pierwsze po to, żeby zebrane dane nie leżały bezczynnie na twardym dysku komputera, lecz żeby ciągle były do czegoś przydatne, choćby biernie, a po drugie dlatego, że mentor przecież nie zawsze będzie dostępny – sam jest w końcu studentem i też ma swoje obowiązki i zajęcia. Strona informacyjna ma służyć tym, którzy chcą się doinformować, a nie mogą, bądź nie chcą zwrócić się z tym do mentora. Poza tym strona ma być też zaopatrzona w forum, co powinno przyczynić się do wzrostu ilości zamieszczonych na niej informacji.

Ostatnia misja wydaje się być dosyć oczywista – znalezienie środków materialnych oraz osób chętnych do wykonania zadania jest podstawą każdego projektu. Bez zrealizowania tej misji można zapomnieć o zrobieniu czegokolwiek – choćby z racji tego, że doprowadzenie projektu do końca byłoby zbyt pracochłonne dla grupy mniejszej, niż dziesięć osób. Dodatkowo bez wsparcia uczelni – a zdobyciem jego też ma zająć się ta misja trudno byłoby przekonać administracje akademików oraz wszystkich pozostałych instytucji do naszego pomysłu. Tak więc jest to najbardziej podstawowa, ale i najważniejsza z misji.

Metody przyjęte do realizacji misji zostały wybrane generalnie na zasadzie przyczyny i skutku. Wiedzieliśmy, co chcemy osiągnąć oraz dlaczego i staraliśmy się wybrać metodę, która będzie najkrótszą oraz możliwie najtańszą metodą do realizacji tych celów. Tak więc zbieranie potrzebnych ludzi powiązaliśmy z reklamą, a zbieranie informacji z najbardziej podstawowymi metodami zbierania danych statystycznych – wywiadem oraz ankietą.  Z racji tego, że nie są to badania naukowe wykorzystanie droższych i dokładniejszych metod wydawało się być bezcelowe w takim sensie, że nie dowiedzielibyśmy się niczego więcej, co byłoby przydatne do realizacji projektu.