|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Kwestie dotyczące reklamy uregulowane są w Polsce w licznych aktach prawnych. Podobne
rozwiązania zastosowane są w wielu krajach Europy. Do podstawowych uregulowań w polskim prawie należą: - Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji - Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe - Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji - Rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 20 maja 1993 r. w sprawie zasad działalności reklamowej w programach radiofonii i telewizji - Rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 31 sierpnia 1993 r. w sprawie zakazu sponsorowania określonych audycji i określonych sposobów sponsorowania - Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Ustawa z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych, żywności i żywienia wraz z przepisami wykonawczymi - Ustawa z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych - Ustawa z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym wraz z przepisami wykonawczymi - Ustawa z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych - Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza Inne ważne akty prawa dotyczące reklamy to: - Europejska Konwencja o Telewizji Ponadgranicznej z dnia 5 maja 1989 r. - Konwencja Paryska z dnia 20 marca 1883 r. o ochronie własności przemysłowej - przepisy prawa europejskiego - postanowienia zawarte w uchwałach organizacji samorządowych lekarzy, adwokatów, radców prawnych, notariuszy - zasady nadawania reklam i audycji sponsorowanych w programach Telewizji Polskiej S.A. Wszystkie przepisy prawa dotyczące reklamy gospodarczej, rozsiane po różnych aktach prawnych, stanowią prawo reklamy o znaczeniu przedmiotowym. Prawo reklamy, które jest częścią prawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, należy do zakresu prawa własności przemysłowej, zaś przepisy prawnoreklamowe mają charakter przepisów prawa cywilnego, administracyjnego, międzynarodowego prywatnego i międzynarodowego publicznego oraz karnego. R. Skubisz zauważa, iż przedmiotem prawa reklamy jest utrzymywanie dotychczasowej i pozyskiwanie nowej klienteli przez przedsiębiorcę poprzez przekazywanie im pochlebnych wiadomości o towarze, usłudze, przedsiębiorstwie czy też samym przedsiębiorcy. W prawie reklamy zwraca się uwagę szczególnie na dwa zagadnienia: dopuszczalność prowadzenia reklamy (granica między dozwolonymi i niedozwolonymi przez dany porządek prawny metodami polecania towarów i usług) oraz organizowanie procesu prowadzenia reklamy (dotyczy granicy odpowiedzialności poszczególnych podmiotów związanych umowami – przedsiębiorca, agencja reklamowa, środki masowego przekazu – za treść wypowiedzi reklamowej). Prawo reklamy można podzielić na dwie grupy: ogólne prawo reklamy (tu znajdują się przepisy dotyczące wszystkich wypowiedzi reklamy) i prawo reklamy szczególne (regulacje odnoszące się do wybranych produktów, usług, a także sposobów prowadzenia reklamy). |
Menu
|