Usprawnianie po amputacji(1), Fizjoterapia, Artukuły

Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

USPRAWNIANIE W AMPUTACJACH

Celem amputacji jest bądź zatrzymanie bądź wyleczenie choroby. Przywrócenie czynności kończyny zależne jest od:

1.Ogólnej wydolności, psychicznej i fizycznej

2.Poziomu odjęcia kończyny

3.Kikuta poamputacyjnego

4.Protezy

5. Rehabilitacji

Kikut poamputacyjny uważa się za nowy środek lokomocji. Amputacja stanowi uraz psychiczny jak i fizyczny. Cele rehabilitacji jest możliwie najlepsze i największe wykorzystanie pozostałych sprawności tak, aby osiągnąć maksimum funkcjonalności.

Proces rehabilitacji dzielimy na:

lPrzedamputacyjnyllPoamputacyjny przed zaprotezowaniemllProtezy tymczasowejllProtezy stałejl

Ad.1, Amputacja to uraz fizyczny jak i psychiczny. Choremu przed amputacją należy przedstawić, co będzie mógł robić a czego nie będzie mógł. Chorzy potrzebują pomocy w rozwiązywaniu problemów domowych i socjalnych. Szczególny nacisk w rozmowach należy kłaść na to, czemu pacjent będzie mógł sprostać a czemu nie. W tym okresie leczy się stany zatrucia, zapalenia stany ropne, wyniszczenia, choroby metaboliczne.

W ćwiczeniach pooperacyjnych, których celem jest skorygowanie lub likwidacja przykurczów stawowych oraz poprawa ogólnej wydolności fizycznej i sprawności ruchowej. Należy również zwiększyć ruchomość tułowia poprzez przewracania się z boku na bok, siadania, utrzymywania równowagi. Kończyny górne wymagają wzmocnienia szczególnie prostowniki, które warunkują sprawne poruszanie się na wózku, do tych ćwiczeń należą: ćwiczenia w poręczach i o kulach, wsiadanie i zchodzenie z wózka. Ćwiczenia oporowe chorej jak i zdrowej kończyny. Istotne SA ćwiczenia oddechowa.

Ad. 2, Trwa od 3-4 miesięcy od 1970 roku protezowanie zwykle odbywa się na stole operacyjnym. Głównym celem tego okresu jest uzyskanie zagojonego bezbolesnego bezbolesnego zahartowanego kikuta, nadającego się do włożenia do leja protezy. Profilaktyka p-bólowa polega na leżeniu w łóżku i nienapinanie świeżo staumatyzowanych mięśni, które to w odwrotnym przypadku mogą przynieść dolegliwości bólowe. Kikut powinien się goić przez 5-6 dni.

Zapobieganie obrzekom uzależnione jest od odpływu limfatycznego i żylnego. Pomocne jest tu wyższe układanie kikuta, bandażowanie opaskami elastycznymi, oraz inne metody ucisku zewnętrznego, należy pamiętać, aby nie przesadzać w stosowaniu w/w metod.

Bandażowanie nie powinno być mocne niż obcisłe skierowane dogłowowo.

We wczesnym okresie po operacyjnym nie stosuje się ćwiczeń kikuta. Należy układać pacjenta na brzuchu 3 razy dziennie celem profilaktyki p-ciw przykurczonej. Po 5 dniach można założyć na 2 godziny dziennie protezę pneumatyczna, która pozwala n częściowe obciżanie kończyny. Zapewnia pionizacje pacjenta i wczesną naukę chodzenia.

Ad. 3, Protezę tymczasową pacjent powinien otrzymać po zagojeniu się ran i zdjęciu szwów, czyli zwykle po 2-3 tygodniach.

Proteza kończyny dolnej winna zapewnić:

lNaukę stania i obciążania protezyllNaukę chodu przez wprawianie w ruch protezy mięśniamillLikwidacje przykurczy zgięciowychllDalsze zmniejszenie Obrzęku pooperacyjnego za pomocą ucisku mechanicznegol

Proteza winna być zaopatrzona w łatwo wymienialny lej i elastyczny, winna być stabilna i lekka. Pacjent powinien nauczyć się obsługi protezy, nakładania, zdejmowania, stania chodu siadania, wchodzenia i schodzenia po schodach, pokonywania krawężników i przeszkód terenowych.

KOŃCZYNA GÓRNA

Zezwala się na wczresniejsze wykonywanie ruchów celowych, ponieważ nie ma ona zadania dżwigania ciężaru ciała, już po upływie 2 dni pacjent zakłada, siatkowe mankiety z uchwytami na długopis czy widelec.

Ad. 4, W miarę postępów i optymalnych warunków pacjent przechodzi na protezę stałą, po pomyślnym przejściu chorego przez wstępny okres rehab. Z protezą tymczasową. Należy unikać opóźnień, które mogą utrwalić niepożądane wzorce ruchowe. Trening z proteza definitywną polega na nauce czynności codziennych.

Protezowanie na stole operacyjnym

Polega ona na założeniu cienkiego cienkiego pokryciu go opatrunkiem gipsowym i dokładnym domodelowaniu kikuta. Do gipsu doczepia się szczudło zakończone stopą, lub końcówką pracującą (dla kg).

Zapobiega to wstrząsowi psychicznemu związanego z faktem utraty kończyny. Przyjmowanie przez pacjenta wyprostnej postawy ciała zachowuje odruch z błędnika.

Sztywny opatrunek gipsowy ogranicza stopień pooperacyjnego obrzęku, oraz sprzyja gojeniu się rany.

Przyspieszenie zdrowienia i wcześniejszy powrót do sprawnego życia.

AMPUTACJE W CHOROBACH KRĄŻENIA OBWODOWEGO.

Wskazania;

lUsunięcie obumarłych tkanek, których nie da się ożywićllUsunięcie tkanek, których nie dało się ożywić po przywróceniu krążeniallNowotwory złośliwe, choroby naczyń krwionośnychllZapalenia kościllRozległe uszkodzenia urazowell l

Poziom amputacji powinien być poniżej wyczówalnego obwodowego tętna, co pozwala na właściwe gojenie się rany.

...