|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Przepisy dotyczące wyposażenia
ratunkowego : • Konwencja o Bezpieczeństwa Życia na Morzu (SOLAS); • Kodeks Środków Ratunkowych (Kodeks LSA); • Przepisy Nadzoru Konwencyjnego Statków Morskich. W skład wyposażenia ratunkowego wchodzą: 1. Zbiorowe środki ratunkowe. 2. Indywidualne środki ratunkowe. Zbiorowe środki ratunkowe: • łodzie ratunkowe; • łodzie ratownicze; • sztywne i pneumatyczne tratwy ratunkowe;• inne (pływaki ratunkowe, wyrzutnie linek ratunkowych). Łodzie ratunkowe powinny się charakteryzować : • właściwą wytrzymałością i niezatapialnością przy pełnym wyposażeniu oraz całkowitym zalaniu przez wodę; • zwrotnością, dobrym wchodzeniem na falę, małym dryfem; • dobrą statecznością przy przemieszczaniu się ludzi; • dobrym zabezpieczeniem ludzi przed warunkami atmosferycznymi; • dostateczną prędkością pozwalającą na szybkie odejście od tonącego lub płonącego statku. Rodzaje żurawików: • wychylne – grawitacyjne lub ze zmagazynowaną energią mechaniczną lub hydrauliczną; • jezdne – grawitacyjne. Podstawowe określenia: Grupa poŜarów – określenie poŜaru w zaleŜności od rodzaju palących się materiałów. PoŜary dzielą się na następujące grupy: grupa A –poŜary ciał stałych, głównie pochodzenia organicznego, przy spalaniu których obok innych zjawisk, wyst zjawisko Ŝarzenia; g rupa B – poŜary cieczy palnych lub materiałów topiących się; grupa C –poŜary gazów; grupa D poŜary metali i stopów metali lekkich (np. magnez, sód, aluminium itp.) Ładunki niebezpieczne – ładunki naleŜące do którejś z wymienionych klas: klasa 1 – materiały wybuchowe (podział na podklasy); klasa 2 – gazy: spręŜone, skroplone i rozpuszczone pod ciśnieniem (podklasy); klasa 3 – ciecze łatwo zapalne; klasa 4.1 – ciała stałe łatwo zapalne; klasa 4.2 – substancje zdolne do samozapłonu; klasa 4.3 – materiały, które w kontakcie z wodą wydzielają gazy łatwo zapalne; klasa 5.1 – substancje utleniające; klasa 5.2 – nadtlenki organiczne; klasa 6.1 – substancje toksyczne; klasa 6.2 – materiały zakaźne; klasa 7 – materiały radioaktywne; klasa 8 – materiały Ŝrące i powodujące korozję; klasa 9 – inne materiały niebezpieczne. Przegrody typu A – konstrukcje ogniotrwałe utworzone przez grodzie lub pokłady, które powinny być: wykonane ze stali lub innego równowaŜnego materiału; dostat sztywne; wykonane tak, aby zachowywały ognio i dymoszczelność do końca jednogodzinnej standardowej próby ogniowej; izolowane uznanymi materiałami niepalnymi w taki sposób, aby średnia temp na stronie nie wystawionej na działanie ognia nie wzrosła o więcej niż 140oC ponad temperaturę początkową, a w żadnym punkcie pomiarowym, wł w to wszystkie połączenia, nie wzrosła o więcej niŜ 180oC ponad temp początkową. W zal od czasu, w ciągu którego zapewnione jest nieprzekroczenie określonych temp podczas standardowej próby ogniowej, przegrody te otrzymują oznaczenia: A60 – dla czasu 60 min.; A30 – dla czasu 30 min.; A15 – dla czasu 15 min.; A0 – dla czasu 0 min. Próba ogniowa przegród typu A30, A15 i A0 powinna trwać 1 godzinę, przy czym temp osiągana w chwili zakończenia tej próby na stronie nie wystawionej na działanie ognia nie jest ogr. Przegrody typu B– konstr opóźniające pozar utworzone przez grodzie, pokłady lub oszalowania, które powinny być: wykonane tak,by zachowywały ognioszczelność podczas 30 minutowej standardowej próby ogniowej; wykonanych z uznanych materiałów niepalnych Jednak mozliwe jest stosowanie oklein wykonanych z materiałów o własnościach WRP; izolowane materiałami niepalnymi tak, by śr temp na stronie nie wystawionej na działanie ognia nie wzrosła o więcej niz 140oC ponad temp początkową, a w żadnym punkcie pomiarowym, włączając w to wszystkie połączenia, nie wzrosła o więcej niz 225oC ponad temp początkową. W zal od czasu trwania standardowej próby, w której spełnione są wymagania dot temp, przegrody otrzymują Przegrody typu C – przegrody wykonane z uznanych materiałów niepalnych, przy czym nie jest wymagane spełnienie ograniczeń dotyczących przenikania przez nie dymu oraz wzrostu temp. Dozwolone są zewnętrzne okleiny wykonane z materiałów o własnościach WRP. Materiał WRP –materiał palny wolno rozprzestrzeniający płomień– w warunkach pozaru przeciwdziała rozprzestrzenianiu się ognia na swojej powierzchni, co nalezy potwierdzić badaniami zgodnie z kodeksem FTP. W rozdziale 2 „Zabezpieczenie przeciwpoŜarowe statków towarowych” moŜna znaleźć między innymi, informacje dotyczące: konstr statku; przegród pozarowych w rejonie pomieszczeń mieszkalnych, słuzbowych i posterunków dowodzenia. odporności ogniowych przegród pozarowych; dróg ewakuacji; zabezpieczeń przeciwpoŜarowych schodów i wind w pomieszczeniach mieszkalnych, słuzbowych oraz w posterunkach dowodzenia; zamknięć otworów w przegrodach pozarowych i przejść przez przegrody pozarowe; okien i iluminatorów; ograniczeń w stosowaniu materiałów palnych; zabezpieczeń ppoż pomieszczeń mieszkalnych i słuŜbowych; zabezpieczeń ppoż przedziałów maszynowych; zabezpieczeń ppoż elementów wyposazenia kuchni. Rodzaje instalacje ppoż wodnohydrantowa; tryskaczowa; zraszająca wodna; pianowa; na CO2; inne gazowe instalacje gaśnicze; proszkowa. Łączna wydajność głównych pomp pozarowych (bez awaryjnej pompy poż), przy ciśnieniu nie mniejszym od określonego w tabeli, powinna wynosić nie mniej niz 4/3 wymaganej wydajności pojedynczej pompy zęzowej. Instalacja tryskaczowa Wymagania: 1. Instalacja tryskaczowa winna być gotowa do natychmiastowego uzycia bez działanie załogi. 2. Instalację należy podzielić na sekcje,maks po 200 tryskaczy. 3. Tryskacze w pomieszczeniach mieszkalnych i służbowych winny załączać się automatycznie w zakresie temp 68oC ÷ 79oC. Instalacja zraszająca wodna Wymagania: 1.Inst tryskaczowa zraszająca wodna powinna się składać z pompy H20 zasilającej, zaworów odcinających, rurociągów rozprowadzających wodę i dysz zraszających. 2.Wydajność i ciśnienie pompy wody zasilającej nalezy okr na podst wymaganej intensywności podawania wody, uwzględniając charakterystykę i liczbę dysz zraszających zainst w największym bronionym pomieszczeniu. Intensywność podawania wody zalezy od rodzaju pomieszczeń i wynosi od 1,5 do 24 l/min na m 2 powierzchni. 4. Z każdego bronionego pomieszczenia należy przewidzieć możliwość odpr wody, grawitacyjne lub za pomocą instalacji zęzowej. I nst pianowa Wymagania: 1. Wydajność urządzeń do wytwarzania piany lekkiej powinna zapewnić taką ilość piany,by w ciągu 1 minuty wytworzyć 1m warstwę piany w najw bronionym pomieszczeniu. 2. Ilość środków pianotwórczych powinna wystarczyć na 5krotne całkowite wypełnienie pianą największego bronionego pomieszczenia. Instalacja na dwutlenek węgla Instrukcja wodowania tratw wyrzucanych za burtę: 1.Zdjąć ze stojaka pojemnik z tratwą ratunkową ; Zwrócić uwagę, czy lina łącząca tratwę ze statkiem jest przymocowana do pokładu; Wyrzucić tratwę za burtę; Przyciągnąć tratwę do burty statku; Tratwa powinna się automatycznie otworzyć, mechanizm napełniający uruchamia się w wyniku zetknięcia z wodą, bądź przez pociągnięcie liny łączącej tratwę ze statkiem ; Po przyciągnięciu tratwy do burty statku schodzić do niej po drabince lub opuszcza ć na linie; Każda osoba powinna być odpowiednio wyposażona w środki ochrony cieplnej ; Gdy wszystkie osoby znajdą się na tratwie, odciąć linę mocującą; Gdy jest więcej niż jedna tratwa, należy je połączyć ze sobą φ V – objętość obliczeniowa największego pomieszczenia bronionego [m3]; – współczynnik φ wypełnienia [kg/m 3]; = 0,3 – dla φ pomieszczeń ładunkowych do przewozu ładunków suchych i innych pomieszczeń, z wyjątkiem przedziałów maszynowych; = 0,35 φ – dla przedziałów maszynowych, których objętość brutto przyjęto z uwzględnieniem objętości szybów; = 0,4 – dla przedziałów φ maszynowych, których objętość brutto przyjęto bez uwzględnienia szybów powyŜej poziomu, na którym powierzchnia poziomego przekroju szybu nie przekracza 40% całkowitej powierzchni przedziału maszynowego, mierzonej w połowie wysokości od dna wewnętrznego do Inne wymagania: Rurociągi doprowadzające dwutlenek węgla do pomieszczeń bronionych powinny zapewniać wypływ z butli lub zbiornika 85% obliczeniowej ilości CO2 w czasie nie dłuŜszym niŜ: 2 min–dla przedziałów maszynowych, pomieszczeń awaryjnych zespołów prądotwórczych oraz dla innych pomieszczeń, w których uŜywane jest paliwo ciekłe; 10 min– dla pomieszczeń ładunkowych roro; w których przewoŜone są pojazdy samochodowe z zatankowanym paliwem oraz dla ładowni przeznaczonych do przewozu ładunków niebezpiecznych.30 min– dla pomieszczeń ładunkowych innych niŜ określone wyŜej.najniŜszej części szybu. Instalacja proszkowa Wymagania: 1. W instalacji naleŜy stosować uznany przez PRS proszek gaśniczy, a jako nośnik azot. 2. Instalacja proszkowa składa się z stacji (zbiorniki z proszkiem i butle z gazem), posterunków poŜarowych (butle pilotowe, prądownice z węŜami lub działka proszkowe) oraz rurociągów i armatury.3.Instalacja powinna być gotowa do działania, najpóźniej 30 sekund od momentu otwarcia butli pilotowej.4. W stacji powinna znajdować się taka ilość proszku która zapewni gaszenie przez 45 sekund z nominalną wydajnością. Łodzie ratownicze Do zadań łodzi ratowniczych należy m.in.: • ratowanie osób które wypadły za burtę; • podejmowanie rozbitków z innych statków; • szybki transport chorych na brzeg; • grupowanie tratw ratunkowych. Tratwy ratunkowe Zalety: Zajmują mało miejsca na pokładzie statku; krótki czas wodowania; W przypadku zatonięcia statku samoczynnie wypływają na powierzchnie i automatycznie się otwierają ; W porównaniu z otwartymi łodziami ratunkowymi stwarzają lepsze i bezpieczniejsze warunki dla rozbitków. Wady: Brak napędu; konieczność zajmowania miejsc po zwodowaniu lub konieczność użycia żurawika.; Możliwość uszkodzenia przez ostre przedmioty ; Indywidualne środki ratunkowe Koła ratunkowe (z pławkami świetlnymi, dymnymi); Kamizelki (kapoki) ratunkowe; Kombinezony ratunkowe; Środki ochrony cieplnej. Koło ratunkowe pierścień z korka lub tworzywa o podobnej do korka masie właściwej. Masa koła ratunkowego wynosi ok. 6 kg, nośność ok. 15 kg. Koło ratunkowe może utrzymać na wodzie dwoje ludzi. Do zewnętrznego obwodu koła ratunkowego w celu ułatwienia uchwycenia go, zamocowana jest w kilku punktach luźna linka. Do koła ratunkowego bywają przymocowane pławki świetlne lub świece zapalające się po zetknięciu z wodą. Na kole ratunkowym powinna być namalowana wyraźnie nazwa statku. Kamizelka ratunkowa środek bezpieczeństwa indywidualnego dla załóg i pasażerów statków wodnych oraz powietrznych, poruszających się nad morzami. Kamizelka ratunkowa zapewnia człowiekowi pływanie z głową nad powierzchnią wody. Zdjęcie przedstawia najczęściej stosowany typ kamizelki ratunkowej wykonanej z obszytego tkaniną tworzywa sztucznego. Tworzywa sztuczne wyparły droższy korek lub mniej trwały kapok. Stosowane są także kamizelki ratunkowe pneumatyczne wykonane ze szczelnej tkaniny lub gumy, napełniane gazem. Liczbę kamizelek ratunkowych na statkach ustalają przepisy bezpieczeństwa. Przepisy dotyczące wyposazenia ratunkowego: Część 5 „Ochrona przeciwpożarowa”: 1 Postanowienia ogólne. 2.Zabezpieczenia ppoż statków towarowych. 3.Instalacje gaśnicze. 4. Instalacje sygnalizacji poż 5.Sprzęt pożarniczy, części zapasowe i narzędzia. 6. Wymagania dodatkowe. 7.Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń stwarzających zagrożenie pożarowe na statkach. Wymagania ilość dwutlenku węgla: G = 1,79∙V∙ [kg] gdzie: |
Menu
|