Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
1. Ścinanie w gruncie polega na przesunięciu (przemieszczeniu) jednej części ośrodka gruntowego względem pozostałej w wyniku przekroczenia oporu gruntu na ścinanie (τf) przez składową styczną (ścinającą) działającego naprężenia τ: |τ| ≥ τf Jeżeli τ = τf to występuje stan graniczny ścinania w gruncie Jeżeli τ < τf to mamy do czynienia ze stanem równowagi quasi sprężystej w gruncie
2. Wytrzymałością gruntu na ścinanie τf nazywa się największy (graniczny) opór, jaki stawia grunt składowym stycznym (ścinającym) naprężenia, w rozpatrywanym punkcie ośrodka gruntowego.
3. Znajomość wytrzymałości gruntu na ścinanie jest nieodzowna przy rozpatrywaniu zagadnień związanych z bezpiecznym (czyli w zakresie równowagi quasi sprężystej) posada wianiem obiektów budowlanych, formowaniem zboczy gruntowych o bezpiecznym nachyleniu (np. w nasypach drogowych czy kolejowych).
4. Wzór Coulomba: · Grunty sypkie: τf = σ*tgɸ · Grunty spoiste: τf = σ*tgɸ+c gdzie: σ – składowa normalna działającego naprężenia ɸ - kąt tarcia wew. tgɸ - współczynnik tarcia wewnętrznego c – spójność
5. Równanie Coulomba – Mohra: · Grunty sypkie: σ1 – σ3 = (σ1 + σ3)sinɸ · Grunty spoiste: σ1 – σ3 = (σ1 + σ3)sinɸ + 2c cosɸ
6. Pojęcia: · c – spójność (kohezja), czyli opór gruntu stawiany siłom zew., wywołany wzajemnym przyciąganiem cząstek gruntu. Spójność jest to wytrzymałość gruntu na ścinanie przy braku naprężeń normalnych (dla σ=0 mamy τf = c) · kąt tarcia wew. – jest wyznaczony poprzez nachylenie prostej do poziomu (wykres zależności σ-τ dla gruntów sypkich lub spoistych)
7. Interpretacja graficzna wyników badania · w aparacie skrzynkowym:
· w aparacie trójosiowego ściskania: 8. DOPISAĆ METODY OZNACZANIA KATA WEW I SPOJNOSCI Z NORMY. |
Menu
|