wartośc ludzkiego zycia, Teologia, Filozofia, Filozofia(2)

Wartość ludzkiego życia· KKK 2258-2283; 2318-2324· Jan Paweł II „Evangelium Vitae „Ewangelia życia o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego”· „Donum Vitae”- Instrukcja o szacunku dla rodzącego się życia ludzkiego i godności jego przekazywania· „Deklaracja o eutanazji” – Kongregacja Doktryny WiaryAspekt biblijnyEtyczny wymiar człowieka od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci obejmuje wszystko: ludzką cielesność i początek i koniec życia. Jest to wszystko niesłychanie ważne dla teologii ciała, to jest racja dla której teologię i antropologię należy budować „od początku”, idąc dokładnie za biblijną wizją człowieka i jego życia, w przeciwnym razie człowiek pozostanie sam dla siebie niezrozumiały.- Stary Testament –Na stronach Pisma Św. dowiadujemy się o wielkim darze jakim jest życie. Jest to dar święty, w którym Bóg objawia swoją tajemnicę i hojność. Wartość ludzkiego życia można ukazać w trzech aspektach:Życie to rzecz cennaŻycie to rzecz kruchaŻycie to rzecz świętaNależy zauważyć, że życie pojawia się na ostatnim etapie stwarzania, jest ono ukoronowaniem całego aktu stworzenia – ukoronowaniem życia jest stworzenie człowieka. Bóg obdarzył człowieka swoim błogosławieństwem dzięki któremu nasze życie choć czasem trudne staje się wielkim darem, które jesteśmy w stanie bronić i je ratować.To życie jest jednak nietrwałe. Do natury istot żywych należy śmierć. Życie jako dar boży podlega zawsze Bogu i od Niego jest zależne (PS 104). To elementarne dobro człowieka życie chroni piąte przykazanie:W; 20,13 „Nie będziesz zabijał”Pwt 5, 17 „Nie będziesz zabijał”Zarówno w przekazie księgi wyjścia jak i Pwt „zabójstwo człowieka określane jest słowem „RASH”. Użycie tego słowa jednoznacznie wskazuje na zakaz prowokowania czyjeś śmierci, przelewania krwi niewinnej oraz umyślnego powodowania śmierci bliźniego. Nie wolno redukować treści. V przykazania Dekalogu do etymologicznej wymowy jednego tylko słowa. Ważne jest całe orędzie biblijne stojące na straży nienaruszalności i integralności życia ludzkiego. Widoczne jest to w Rdz 4,10-12 Rdz9,5-6 – gdzie w pierwszym fragmencie upomina się o życie Kaina - drugi fragment „Przymierze z Noem”. Fragmenty te jednoznacznie potwierdzają, że życie każdego człowieka jest nienaruszalne.Potwierdza to nauka Jana Pawła II w EV nr 53„Życie ludzkie jest święte, ponieważ od samego początku domaga się stwórczego działania Boga i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu do Stwórcy, jedynego Swego celu. Sam Bóg jest Panem Życia, od jego początku aż do końca. nikt w żadnej sytuacji nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej”.Biblia podkreśla wielokrotnie prawdę, że ziemia jako miejsce życia człowieka nie może „znieść przemocy zabójstwa” Ludzie zaś na niej są wezwani do solidarności, jedności, do wzajemnego szacunku. Dlatego więc ten, kto dokonuje zabójstwa „będzie tułaczem i zbiegiem na ziemi, daleko od oblicza Pana” (Rdz 4,14).- Punktem centralnym nauki ST o nienaruszalności ludzkiego życia jest przekonanie, że tylko Bóg jest całkowitym Panem tego życia. W tym świetle rozważana jest nawet prawda o tym, że ten kto popełni zbrodnię zabójstwa może być niekiedy ukarany przez ludzi, ale tylko na tej podstawie, że wcześniej Bóg tego chce. (Wj 21,12) (zob. KKK 2258 i EV nr 53).- Nowy Testament – Ewangelia wg Św. MateuszaJeden z głównych wątków dotyczących nienaruszalności ludzkiego życia wprowadza ewangeliczne wyjaśnienie przykazania „nie zabijaj”. Chodzi w tym wypadku między innymi o wypełnienie prawa i wskazanie sprawiedliwości większej niż uczonych w piśmie i faryzeuszów. (Mt 5,21-24).„Słyszeliście, ze powiedziano przodkom „nie zabijaj”, a kto by się domagał zabójstwa, podlega sądowi...”Obrona życia w Ewangelii jest bardzo radykalna, stawia ona bowiem wymogi moralne sięgające aż do korzeni zabójstwa, a mianowicie surowo oceniając gniew, nienawiść, wrogość i zemstę, mamy więc do czynienia nie tylko z samym potępieniem zabójstwa jako takiego, ale także z potępieniem wszystkiego tego co do niego prowadzi i co go poprzedza. Przykazanie V w swej warstwie przedmiotowej wyklucza wszelkie przejawy nienawiści, gniewu, złości. Kierowane przeciw bliźniemu. Pozytywnie też domaga się pojednania i obrony życia drugiego człowieka.Listy Św. Jana:Radykalną ocenę etyczną zabójstwa i gniewu wprowadza Św. Jan (1J 3,11-15). Zwraca on uwagę na niezwykłą zbieżność zachodzącą pomiędzy całkowitym brakiem miłości bliźniego, nienawiścią a zabójstwem. Wszystko to jest zawsze wzajemnie, nie tylko psychologicznie, silnie uwarunkowane.Teologia Św. Jana formułuje nakazy w tym względzie niezwykle radykalnie. Postawa chrześcijańska nie tylko wyklucza jakąkolwiek możliwość zabójstwa, nie tylko polega na unikaniu zabijania, lecz idzie jeszcze głębiej; jej specyfiką jest zdolność, do poświęcenia własnego mienia i życia „dla drugich”.„Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas swe życie. My także „powinniśmy oddać życie za braci ...”(1J 3,16-17).Uzasadnienie takiej postawy moralnej nie jest możliwe bez relacji chrystologicznej. I taka też jest najgłębsza racja obowiązywalności piątego przykazania.Chrystus bowiem, jest tym osobowym wzorem, jaki został nam dany do naśladowania.*Chrystus – pełnia prawdy o wartości ludzkiego życia„Evangelium Vitae” mówi o odnowieniu życia stworzonego przez „dar życia Bożego”. To odnowienie i nowe obdarowanie następuje przez wcielenie i ofiarę krwi Chrystusa. Nadaje ono dlatego niezwykłą wartość ludzkiemu życiu.- EV nr 25 „(...) wiara uczy dostrzegać i cenić niemalże Boską godność każdej osoby”.EV nr 29 „Jezus jest Synem, który odwiecznie otrzymuje życie od Ojca (J 5,26) i który przyszedł do ludzi, aby dać im udział w tym darze. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości” (J 10,10).Tak więc słowa i czyny i sama osoba Jezusa dają człowiekowi możliwość poznania pełnej prawdy o wartości życia ludzkiego.Jezus Chrystus objawia całą wielkość i wartość życia szczególnie przez Swoją Mękę i Śmierć, która jest pełnią daru Boga dla człowieka. Przez Swoje Wcielenie i Ofiarę z Siebie, Syn Boży uczynił życie ludzkie miejscem, w którym dokonuje się zbawienie całej ludzkości (EV nr 33). W ten sposób życie stało się objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego chwały (EV nr 34).Tak więc ostatecznie znaczenie tej prawdy, że życie jest darem Boga, polega na tym, że w Jezusie Bóg staje się dla nas darem i tym samym jest naszym życiem. On też jest źródłem, celem i pełnią życia, co rozstrzyga o prawdziwym sensie i wartości życia w doczesnej historii.Powołanie człowieka Evangelium Vitae widzi w świetle tajemnicy Stworzenia, jednak jest oczywiste, że jego autentyczna realizacja staje się możliwa dopiero dzięki Ofierze Jezusa i zjednoczeniu z Jego Miłością, a to następuje w Eucharystii.Aspekt dogmatyczny* KKK 2258-2283 i 2318-2324Kiedy się mówi o chrześcijańskim orędziu opowiadającym się za życiem, to bez wątpienia mamy na myśli:1. Prawdę antropologiczną – Bóg stworzył człowieka na swój własny obraz i podobieństwo, każdy człowiek jest przez Boga chciany, „miłość Ojca nadaje mu sens i wartość” (EV 32), ma możliwość odkupienia w Chrystusie znaczy to, że jesteśmy stworzeni w Chrystusie, a cielesność jest ukierunkowana ku przeniesieniu w Jego Misterium Paschalnym.* EV nr 39 „Życie człowieka pochodzi od Boga, jest jego darem, Jego obrazem i odbiciem, udziałem w Jego ożywczym tchnieniu”.2. Prawdę teologiczno-moralną – ludzkie życie biopsychiczne jest warunkiem „Sine qua non” pełnej realizacji człowieczeństwa i ludzkiego osobowego powołania w świecie. Znaczy to, że bezwzględnym Panem i Dawcą życia jest sam Bóg. Człowiek jest tylko „administratorem”.Życie doczesne nie zawiera wszystkiego co należy do osoby, zwłaszcza, że ma ona własny, wyższy poziom życia, które nie ma kresu. Nie sposób życia cielesnego uważać za podstawowe dobro – warunek wszystkich pozostałych dóbr na ziemi, są przecież wyższe dobra, aż po złożenie ofiary z tego życia. Obowiązkiem społeczeństwa jest służenie osobie, ponieważ ona może osiągnąć przeznaczony sobie cel najwyższy tylko w Bogu. Dlatego nigdy nie będzie można uważać człowieka za zwykłe narzędzie, którym ktoś mógłby dowolnie posługiwać się dla osiągnięcia wyższego celu (zob. HV nr 9).* EV nr 22 „... Dlatego nie traktuje już życia jako wspaniałego daru Bożego, który został powierzony jego odpowiedzialności, aby on strzegł go z miłością i czcił jako rzeczywistość świętą. Życie staje się dla niego rzeczą, którą on uważa za swą wyłączną własność, poddając się bez reszty jego panowaniu i wszelkim manipulacjom.3. Prawdę teologiczno-eschatologiczną – egzystencja biologiczna człowieka z całą jej niepowtarzalnością i indywidualnością. Kończąca się śmiercią ma swoje ostateczne rozwiązanie eschatyczne dzięki Misterium Paschalnemu Jezusa i kościoła (zob. Deklaracja o eutanazji).Jan Paweł II w EV nr 30 zaznacza, że w Jezusie, słowie życia, zostaje nam zapowiedziane i u...

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

alter.htw.pl