|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Anita Dziekan Piotr Jamroży Magdalena Tracz W – wyznaczanie powierzchni właściwej węgla aktywnego za pomocą adsorpcji kwasu octowego 26.10.2011 dr Agnieszka Węgrzyn
1. Cel ćwiczenia: wyznaczenie powierzchni właściwej adsorpcji kwasu octowego ma węglu aktywnym.
2. Wstęp teoretyczny: Adsorpcja skłądników roztworu ciekłego na ciele stałym i adsorpcja gazu lub pary mają podobny charakter. Ilościowe różnice są spowodowane adsorpcją ropuszczalnika, która zmniejsza ilość zaadsorbowanego składnika rozpuszczonego w roztworze. Substancja rozpuszczona tym silnije się adsorbuje, im gorzej rozpuszcza się w danym rozpuszczalniku. O ilości zaadsorbowanego rozpuszczalnika decyduje jego zdolność zwilżania adsorbenta.
3. Przebieg doświadczenia: - przygotowano sześć próbek węgla aktywnego po 1g każda - obliczono objętości 1 mol/l roztworu kwasu octowego potrzebne do przygotowania serii roztworów rozcieńczonych o stężeniach: 0,5; 0,2; 0,1; 0,05; 0,02 i 0,01 mol/l - na podstawie obliczonych objętości przygotowano serię 6ciu roztworów w kolbach miarowych o poj 100 ml - odważone próbki węgla aktywnego zadano 50 ml każdego z przygotowanych wcześniej roztworów i pozostawiono na 20 min, wytrząsając regularnie - ustalono stężenie wyjściowe kwasu octowego miereczkując trzy próbki roztworu mianowanym roztworem NaOH wobec fenoloftaleiny - po ustaleniu się równowagi roztwory po adsorpcji odsączono do suchych naczyń na sączkach karbowanych - przeprowadzono miareczkowanie przesączów mianowanym roztworem NaOH wobecności fenoloftaleiny
|
Menu
|