|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1 Dz.U. 2004 Nr 173 poz. 1807 USTAWA z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej Opracowano na pod- stawie: t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, Nr 180, poz. 1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 116, poz. 732, Nr 123, poz. 803, Nr 141, poz. 888, Nr 171, poz. 1056, Nr 216, poz. 1367, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 168, poz. 1323, Nr 201, poz. 1540. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodar- czej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów administracji publicznej w tym zakresie. Art. 2. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, han- dlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnic- twa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzeda- ży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług zwią- zanych z pobytem turystów. Art. 4. 1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jed- nostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. 2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wy- konywanej przez nich działalności gospodarczej. Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 2009-12-22 ©Kancelaria Sejmu s. 2/2 1) organ koncesyjny – organ administracji publicznej upoważniony na podsta- wie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji; 2) osoba zagraniczna: a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego, b) osobę prawną z siedzibą za granicą, c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą; 3) przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność go- spodarczą za granicą; 4) oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności go- spodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności; 5) działalność regulowana – działalność gospodarczą, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami pra- wa. Art. 6. 1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wol- ne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. 2. Organ administracji publicznej nie może żądać ani uzależnić swojej decyzji w sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej przez zainteresowaną osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w szczególności przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych, nieprzewidzia- nych przepisami prawa. Art. 7. Państwo udziela przedsiębiorcom pomocy publicznej na zasadach i w formach okre- ślonych w odrębnych przepisach, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji. Art. 8. 1. Organy administracji publicznej wspierają rozwój przedsiębiorczości, tworząc korzystne warunki do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności wspierają mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przed- siębiorców. 2. Organy administracji publicznej, które wdrażają programy pomocowe w rozu- mieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, przekazują drogą elektroniczną informacje o warunkach i formach pomocy udzielanej przedsiębiorcom do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, która je gromadzi i udostępnia na stronie internetowej. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są w terminie 30 dni od dnia ustanowienia programu pomocowego, nie później niż na 14 dni przed wyzna- czonym terminem składania wniosków o udzielenie pomocy. 2009-12-22 ©Kancelaria Sejmu s. 3/3 Art. 9. Wykonując swoje zadania, w szczególności w zakresie nadzoru i kontroli, organy administracji publicznej działają wyłącznie na podstawie i w granicach prawa, z po- szanowaniem uzasadnionych interesów przedsiębiorcy. Art. 10. 1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpie- czenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. 2. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. 3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. 4. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera również: 1) firmę przedsiębiorcy; 2) oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsię- biorcy; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP); 4) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w Ewidencji Działalności Gospodarczej; 5) adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby albo adres zamieszkania przedsiębiorcy. 5. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwo- łanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia. 6. Wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą nale- ży wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia opłaty w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. 7. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przed- stawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. 8. Opłata, o której mowa w ust. 6 i 7, stanowi odpowiednio dochód budżetu pań- stwa, Narodowego Funduszu Zdrowia albo jednostki samorządu terytorialnego. 9. Opłatę od wniosku, o którym mowa w ust. 1, uiszcza się na rachunek organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, właściwych do wydania interpretacji albo, jeżeli istnieje taka możliwość, gotówką w kasie tego organu lub jednostki. 2009-12-22 ©Kancelaria Sejmu s. 4/4 Art. 10a. 1. Interpretację wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez organ administracji publicznej lub państwową jednostkę organizacyjną kompletnego i opłaconego wniosku. W razie niewyda- nia interpretacji w terminie uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w któ- rym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwier- dzająca prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji. 2. Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednakże przedsiębiorca nie może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami admini- stracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do uzyskanej interpretacji. 3. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmie- niona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpre- tacji, w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne. 4. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm. ) ). Art. 11. 1. Organy administracji publicznej są obowiązane do załatwiania spraw przedsię- biorców bez zbędnej zwłoki. 2. Organy administracji publicznej nie mogą odmówić przyjęcia pism i wniosków niekompletnych ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których konieczność przedstawienia lub złożenia nie wynika wprost z przepisu prawa. 3. Terminy i tryb uzupełniania pism i wniosków, o których mowa w ust. 2, oraz terminy załatwiania spraw wynikających z tych pism i wniosków określają od- rębne przepisy. Art. 12. Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej współdziałają z organiza- cjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami przedsiębiorców oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi. Art. 13. 1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw człon- kowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów za- 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671 oraz z 2008 r. Nr 118, poz. 745. 2009-12-22 ©Kancelaria Sejmu s. 5/5 wartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkow- skimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich sa- mych zasadach jak obywatele polscy. 1a. Przedsiębiorcy z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkow- skich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz przedsiębiorcy z państw, które za- warły ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi umowy regulu- jące swobodę świadczenia usług, mogą czasowo świadczyć usługi na zasadach określonych odpowiednio w przepisach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2) albo w przepisach tych umów, bez konieczności uzyskiwania wpisu do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14. 2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy: 1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej: a) zezwolenie na osiedlenie się, b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europej- skich, c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 usta- wy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm. ) ), d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywają- cemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w ro- zumieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzo- ziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f, e) status uchodźcy, f) ochronę uzupełniającą, g) zgodę na pobyt tolerowany, h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na teryto- rium Rzeczypospolitej Polskiej, i) wizę, o której mowa w art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli przed wydaniem tej wizy byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie lit. c, 2) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej, 3) posiadają ważną Kartę Polaka, 4) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeź- dzie z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 180, poz. 1112, Nr 216, poz. 1367, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33. 2009-12-22 |
Menu
|