|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Data generacji: 2009-5-25 15:32
ID aktu: 24450 brzmienie od 2009-06-05 Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 sierpnia 1994 r. (Dz.U. Nr 111, poz. 535) UznajĢc, Ňe zdrowie psychiczne jest fundamentalnym dobrem osobistym człowieka, a ochrona praw osób z zaburzeniami psychicznymi naleŇy do obowiĢzków paıstwa, stanowi siħ, co nastħpuje: Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1. [Podmioty zapewniaj Ģ ce ochron ħ zdrowia psychicznego] 1. Ochronħ zdrowia psychicznego zapewniajĢ organy administracji rzĢdowej i samorzĢdowej oraz instytucje do tego powołane. 2. W działaniach z zakresu ochrony zdrowia psychicznego mogĢ uczestniczyę stowarzyszenia i inne organizacje społeczne, fundacje, samorzĢdy zawodowe, koĻcioły i inne zwiĢzki wyznaniowe oraz grupy samopomocy pacjentów i ich rodzin, a takŇe inne osoby fizyczne i prawne. Art. 2. [Zakres przedmiotowy ochrony zdrowia] 1 1. Ochrona zdrowia psychicznego obejmuje realizacjħ zadaı dotyczĢcych w szczególnoĻci: 1) promocji zdrowia psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym, 2) zapewnienia osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej i powszechnie dostħpnej opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy niezbħdnych do Ňycia w Ļrodowisku rodzinnym i społecznym, 3) kształtowania wobec osób z zaburzeniami psychicznymi właĻciwych postaw społecznych, a zwłaszcza zrozumienia, tolerancji, ŇyczliwoĻci, a takŇe przeciwdziałania ich dyskryminacji. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, sĢ realizowane przez działania okreĻlone w Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego. 3. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego okreĻla w szczególnoĻci: 1) okres jego obowiĢzywania, 2) diagnozħ sytuacji i zagroŇeı dla zdrowia psychicznego, w tym zróŇnicowaı regionalnych, 3) cele główne i cele szczegółowe, 4) podmioty biorĢce udział w jego realizacji, 5) sposób realizacji zadaı, 6) niezbħdne działania legislacyjne, w szczególnoĻci majĢce na celu zapewnienie przestrzegania praw osób z zaburzeniami psychicznymi. 4. Prowadzenie działaı okreĻlonych w Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego naleŇy do: 1) zadaı własnych samorzĢdów województw, powiatów i gmin, 1 Art. 2 w brzmieniu ustawy z dnia 23.07.2008 r. (Dz.U. Nr 180, poz. 1108), która wchodzi w Ňycie 1.01.2009 r. 2) zadaı Narodowego Funduszu Zdrowia oraz ministrów właĻciwych ze wzglħdu na charakter działaı okreĻlonych w programie. 5. Wskazane w ust. 4 pkt 1 działania polegajĢ w szczególnoĻci na: 1) promowaniu zdrowia psychicznego i zapobieganiu zaburzeniom psychicznym, 2) zapewnieniu osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej, zintegrowanej i dostħpnej opieki zdrowotnej oraz innych form pomocy niezbħdnych do Ňycia w Ļrodowisku społecznym, rodzinnym i zawodowym. 6. Rada Ministrów okreĻla, w drodze rozporzĢdzenia, Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego, uwzglħdniajĢc zagadnienia, o których mowa w ust. 3, oraz biorĢc pod uwagħ koniecznoĻę ochrony praw osób z zaburzeniami psychicznymi. 7. Minister właĻciwy do spraw zdrowia przedkłada Radzie Ministrów, w terminie do dnia 30 wrzeĻnia kaŇdego roku, informacjħ o realizacji działaı wynikajĢcych z Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego w roku poprzednim. 8. Rada Ministrów składa corocznie Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do dnia 31 paŅdziernika, informacjħ o realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego w roku poprzednim. Art. 3. [Obja Ļ nienie poj ħę ] Ilekroę przepisy niniejszej ustawy stanowiĢ o: 1) osobie z zaburzeniami psychicznymi, odnosi siħ to do osoby: a) chorej psychicznie (wykazujĢcej zaburzenia psychotyczne), b) upoĻledzonej umysłowo, c) wykazujĢcej inne zakłócenia czynnoĻci psychicznych, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane sĢ do zaburzeı psychicznych, a osoba ta wymaga Ļwiadczeı zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki niezbħdnych do Ňycia w Ļrodowisku rodzinnym lub społecznym, 2) szpitalu psychiatrycznym, odnosi siħ to równieŇ do: a) oddziału psychiatrycznego w szpitalu ogólnym, b) kliniki psychiatrycznej, c) sanatorium dla osób z zaburzeniami psychicznymi, d) innego zakładu opieki zdrowotnej, sprawujĢcego całodobowĢ opiekħ psychiatrycznĢ lub odwykowĢ, niezaleŇnie od podmiotu, który je tworzy i utrzymuje, 3) domu pomocy społecznej lub Ļrodowiskowym domu samopomocy, odnosi siħ to równieŇ do wszelkich form pomocy instytucjonalnej dla osób, o których mowa w pkt 1, 4) zgodzie, oznacza to swobodnie wyraŇonĢ zgodħ osoby z zaburzeniami psychicznymi, która - niezaleŇnie od stanu jej zdrowia psychicznego - jest rzeczywiĻcie zdolna do zrozumienia przekazywanej w dostħpny sposób informacji o celu przyjħcia do szpitala psychiatrycznego, jej stanie zdrowia, proponowanych czynnoĻciach diagnostycznych i leczniczych oraz o dajĢcych siħ przewidzieę skutkach tych działaı lub ich zaniechania. Art. 4. [Działania zapobiegawcze] 1. Działania zapobiegawcze w zakresie ochrony zdrowia psychicznego sĢ podejmowane przede wszystkim wobec dzieci, młodzieŇy, osób starszych i wobec osób znajdujĢcych siħ w sytuacjach stwarzajĢcych zagroŇenie dla ich zdrowia psychicznego. 2. Działania, o których mowa w ust. 1, obejmujĢ w szczególnoĻci: 1) stosowanie zasad ochrony zdrowia psychicznego w pracy szkół, placówek oĻwiatowych, opiekuıczo-wychowawczych, resocjalizacyjnych oraz w jednostkach wojskowych, 2) tworzenie placówek rozwijajĢcych działalnoĻę zapobiegawczĢ, przede wszystkim poradnictwa psychologicznego, oraz placówek specjalistycznych, z uwzglħdnieniem wczesnego rozpoznawania potrzeb dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, 3) wspieranie grup samopomocy i innych inicjatyw społecznych w zakresie ochrony zdrowia psychicznego, 4) rozwijanie działalnoĻci zapobiegawczej w zakresie ochrony zdrowia psychicznego przez zakłady opieki zdrowotnej, 5) wprowadzanie zagadnieı ochrony zdrowia psychicznego do programu przygotowania zawodowego osób zajmujĢcych siħ wychowaniem, nauczaniem, resocjalizacjĢ, leczeniem i opiekĢ, zarzĢdzaniem i organizacjĢ pracy oraz organizacjĢ wypoczynku, 6) podejmowanie badaı naukowych słuŇĢcych umacnianiu zdrowia psychicznego i zapobieganiu zaburzeniom psychicznym, 7) uwzglħdnianie zagadnieı zdrowia psychicznego w działalnoĻci publicznych Ļrodków masowego przekazu, a zwłaszcza w programach radiowych i telewizyjnych. 3. Rada Ministrów okreĻla, w drodze rozporzĢdzenia, sposób organizowania i prowadzenia działalnoĻci w dziedzinie promocji zdrowia psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym. Art. 5. [Formy opieki] Opieka zdrowotna nad osobami z zaburzeniami psychicznymi jest wykonywana w ramach podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej, zwłaszcza psychiatrycznej opieki zdrowotnej - w formie pomocy doraŅnej, ambulatoryjnej, dziennej, szpitalnej i Ļrodowiskowej oraz w domach pomocy społecznej. Art. 6. [Zakłady prowadzone przez samorz Ģ d] 2 1. SamorzĢd województwa zgodnie z potrzebami wynikajĢcymi w szczególnoĻci z liczby i struktury społecznej ludnoĻci województwa tworzy i prowadzi zakłady psychiatrycznej opieki zdrowotnej. 2. Minister właĻciwy do spraw zdrowia okreĻli, w drodze rozporzĢdzenia, docelowĢ sieę zakładów psychiatrycznej opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, uwzglħdniajĢc w szczególnoĻci ich dostħpnoĻę oraz sposób finansowania. 3. 3 Zadania, o których mowa w art. 18 ust. 6 pkt 2 i art. 46 ust. 2b, sĢ zadaniami z zakresu administracji rzĢdowej. Art. 6a. [Domy organizowane przez powiat] 4 Powiat organizuje i zapewnia usługi w odpowiednim standardzie w domach pomocy społecznej dostosowanych do szczególnych potrzeb osób z zaburzeniami psychicznymi. Domy te sĢ tworzone na zasadach okreĻlonych w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414) Art. 7. [Zaj ħ cia dla dzieci upo Ļ ledzonych] 1. Dla dzieci i młodzieŇy upoĻledzonych umysłowo bez wzglħdu na stopieı upoĻledzenia organizuje siħ naukħ i zajħcia rewalidacyjno-wychowawcze, w 2 Art. 6 w brzmieniu ustawy z dnia 22.12.2000 r. (Dz.U. Nr 120, poz. 1268), która wchodzi w Ňycie 30.03.2001 r. 3 Art. 6 ust. 3 dodany ustawĢ z dnia 29.07.2005 r. (Dz.U. Nr 175, poz. 1462), która wchodzi w Ňycie 1.01.2006 r. 4 Art. 6a dodany ustawĢ z dnia 24.07.1998 r. (Dz.U. Nr 106, poz. 668), która wchodzi w Ňycie 1.01.1999 r. szczególnoĻci w przedszkolach, szkołach, placówkach opiekuıczo-wychowawczych, oĻrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych, w domach pomocy społecznej i zakładach opieki zdrowotnej, a takŇe w domu rodzinnym. 2. Dla osób, o których mowa w ust. 1, organizuje siħ równieŇ rehabilitacjħ leczniczĢ, zawodowĢ i społecznĢ. Rehabilitacja i zajħcia rewalidacyjno-wychowawcze sĢ bezpłatne. Opieka niezbħdna do prowadzenia rehabilitacji i zajħę rewalidacyjno-wychowawczych wchodzi w zakres tych czynnoĻci. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej okreĻla, w drodze rozporzĢdzenia, zasady organizowania zajħę rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieŇy upoĻledzonych umysłowo w stopniu głħbokim. 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej okreĻla, w drodze rozporzĢdzenia, zasady organizowania i zakres rehabilitacji leczniczej w domach pomocy społecznej. 5. Naukħ, zajħcia rewalidacyjno-wychowawcze i rehabilitacjħ mogĢ takŇe organizowaę podmioty wymienione w art. 1 ust. 2. Art. 8. [Oparcie społeczne] 1. 5 Jednostki organizacyjne i inne podmioty działajĢce na podstawie ustawy o pomocy społecznej, zwane dalej "organami do spraw pomocy społecznej", w porozumieniu z zakładami psychiatrycznej opieki zdrowotnej organizujĢ na obszarze swojego działania oparcie społeczne dla osób, które z powodu choroby psychicznej lub upoĻledzenia umysłowego majĢ powaŇne trudnoĻci w Ňyciu codziennym, zwłaszcza w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, w zakresie edukacji, zatrudnienia oraz w sprawach bytowych. 2. 6 Oparcie społeczne polega w szczególnoĻci na: 1) podtrzymywaniu i rozwijaniu umiejħtnoĻci niezbħdnych do samodzielnego, aktywnego Ňycia, 2) organizowaniu w Ļrodowisku społecznym pomocy ze strony rodziny, innych osób, grup, organizacji społecznych i instytucji, 3) udzielaniu pomocy finansowej, rzeczowej oraz innych Ļwiadczeı na zasadach okreĻlonych w ustawie o pomocy społecznej. Art. 9. [Formy usług opieku ı czych] 1. Usługi opiekuıcze powinny byę dostosowane do szczególnych potrzeb osób z zaburzeniami psychicznymi. Pomoc mieszkaniowa, jako forma usługi opiekuıczej, moŇe polegaę miħdzy innymi na udostħpnianiu miejsca w Ļrodowiskowym domu samopomocy. 2. ĺrodowiskowe domy samopomocy stosownie do potrzeb sĢ organizowane, prowadzone i finansowane przez organy do spraw pomocy społecznej na zasadach okreĻlonych w przepisach ustawy o pomocy społecznej. ĺrodowiskowe domy samopomocy mogĢ byę takŇe tworzone przez podmioty wymienione w art. 1 ust. 2. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej okreĻla, w drodze rozporzĢdzenia, rodzaj i zakres psychiatrycznych Ļwiadczeı zdrowotnych, udzielanych w domach pomocy społecznej i w Ļrodowiskowych domach samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi. 4. Zadania, o których mowa w ust. 1 i 2, sĢ realizowane jako zadania zlecone gminom przez administracjħ rzĢdowĢ w ramach pomocy społecznej. Art. 10. [Opłaty] 7 1. Za Ļwiadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej udzielane osobie, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i b), przez Ļwiadczeniodawcħ, który zawarł umowħ o udzielanie Ļwiadczeı opieki zdrowotnej, o której mowa w art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o Ļwiadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze Ļrodków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 132, poz. 1110 i Nr 138, poz. 1154), zwanej dalej "ustawĢ o Ļwiadczeniach", nie pobiera siħ od tej osoby opłat. 5 Art. 8 ust. 1 zmieniony ustawĢ z dnia 31.07.1997 r. (Dz.U. Nr 113, poz. 731), która wchodzi w Ňycie 26.10.1997 r. 6 Art. 8 ust. 2 zmieniony ustawĢ z dnia 31.07.1997 r. (Dz.U. Nr 113, poz. 731), która wchodzi w Ňycie 26.10.1997 r. 7 Art. 10 w brzmieniu ustawy z dnia 1.07.2005 r. (Dz.U. Nr 141, poz. 1183), która wchodzi w Ňycie 13.08.2005 r. 2. Osobom, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i b), przebywajĢcym w szpitalu psychiatrycznym przysługujĢ ponadto produkty lecznicze, wyroby medyczne i Ļrodki pomocnicze, za które nie pobiera siħ od tych osób opłat. 3. Osobom, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i b), przysługujĢ takŇe produkty lecznicze i wyroby medyczne na zasadach okreĻlonych w art. 37 ustawy o Ļwiadczeniach. Rozdział 2. Badanie, leczenie, rehabilitacja oraz opieka i pomoc Art. 10a. [Prawo do ochrony praw pacjenta] 8 1. Osoba korzystajĢca ze Ļwiadczeı zdrowotnych udzielanych przez szpital psychiatryczny ma prawo do pomocy w ochronie swoich praw. 2. Prawo do pomocy w ochronie praw osoby, o której mowa w ust. 1, przysługuje równieŇ jej przedstawicielowi ustawowemu, opiekunowi prawnemu lub faktycznemu. 3. ĺwiadczeniodawca informuje osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, o zakresie działania i sposobie kontaktu z Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, o którym mowa w art. 10b ust. 1. 4. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, majĢ prawo w szczególnoĻci do: 1) przekazania ustnych i pisemnych skarg dotyczĢcych naruszenia praw osoby, o której mowa w ust. 1, 2) spotkania z Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, w warunkach zapewniajĢcych swobodħ wypowiedzi, nie póŅniej niŇ w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia takiej potrzeby, 3) uzyskania informacji o rozstrzygniħciu zgłoszonej sprawy. Art. 10b. [Rzecznik Praw Pacjenta] 9 1. Ochrona praw osób, o których mowa w art. 10a ust. 1, naleŇy do zadaı Rzeczników Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego. 2. Do zadaı Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego naleŇy w szczególnoĻci: 1) pomoc w dochodzeniu praw w sprawach zwiĢzanych z przyjħciem, leczeniem, warunkami pobytu i wypisaniem ze szpitala psychiatrycznego, 2) wyjaĻnianie lub pomoc w wyjaĻnianiu ustnych i pisemnych skarg tych osób, 3) współpraca z rodzinĢ, przedstawicielem ustawowym, opiekunem prawnym lub faktycznym tych osób, 4) inicjowanie i prowadzenie działalnoĻci edukacyjno-informacyjnej w zakresie praw osób korzystajĢcych ze Ļwiadczeı zdrowotnych udzielanych przez szpital psychiatryczny. 3. W zakresie zadaı, o których mowa w ust. 1 i 2, Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego współpracuje z: 1) Rzecznikiem Praw Obywatelskich, 2) Rzecznikiem Praw Dziecka, 3) konsultantem krajowym i konsultantami wojewódzkimi w dziedzinie psychiatrii. 4. Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego w celu realizacji zadaı, o których mowa w ust. 1 i 2, ma prawo: 8 Art. 10a dodany ustawĢ z dnia 1.07.2005 r. (Dz.U. Nr 141, poz. 1183), która wchodzi w Ňycie 1.01.2006 r. 9 Art. 10b dodany ustawĢ z dnia 1.07.2005 r. (Dz.U. Nr 141, poz. 1183), która wchodzi w Ňycie 1.01.2006 r. |
Menu
|