|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Grupa 34T1 Zespół 5 Ćwiczenie 5 Data wykonania Maciej Dziechowski Kacper Kosior Michał Tomczyk Walidacja metody analitycznej 20.02.2012 r.
1. Wstęp Walidacja metody (ang. method validation) jest to proces oceny metody analitycznej, którego celem jest zapewnienie zgodności ze stawianymi tej metodzie wymogami, definiujący tę metodę, a także pozwalający określić jej przydatność. Ma na celu zapewnienie, czy proces analizy przebiega w sposób rzetelny i precyzyjny oraz czy daje miarodajne wyniki. Do badań walidacyjnych przystępuje się zazwyczaj wtedy, gdy opracowuje się nową metodę analityczną, wprowadza się w niej zmiany, gdy parametry metody ulegają zmianom pod wpływem czasu oraz w przypadku, gdy ustaloną metodę wykorzystuje się w innym laboratorium albo przez innych analityków bądź za pomocą innych przyrządów. Przed przystąpieniem do procesu walidacji, należy określić przeznaczenie metody analitycznej, jej zakres, cechy charakterystyczne, tj. rodzaj oznaczanego składnika, poziom stężenia, rodzaj matrycy, obecność interferentów. Należy także zdefiniować testowane parametry analityczne, sprecyzować charakterystykę sprzętu oraz przedstawić przebieg eksperymentu walidacyjnego. Natomiast sam proces walidacji może być przeprowadzony w dowolnej kolejności i nie zawsze istnieje konieczność przeprowadzenia pełnego procesu. Metoda może zostać poddana walidacji jedynie wówczas, gdy wcześniej zostały przeprowadzone odpowiednie badania optymalizacyjne. Wybór parametrów charakteryzujących daną metodę analityczną zależy od szeregu czynników. Należy wziąć pod uwagę charakter badań, stawiane im wymogi, czasochłonność czy koszty związane z procesem walidacji. Istnieje pewne zestawienie parametrów zgodnych z rekomendacją International Conference on Harmonisation (ICH) oraz z zaleceniami The United States Pharmacopea (USP), będących podstawą procesu walidacji. Są to: 1. Precyzja 1.1. Powtarzalność 1.2. Precyzja pośrednia (nie dotyczy USP) 1.3. Odtwarzalność (nie dotyczy USP) 2. Dokładność 3. Granica wykrywalności 4. Granica oznaczalności 5. Specyficzność/selektywność 6. Liniowość 7. Zakres pomiarowy 8. Odporność (nie dotyczy ICH) 9. Elastyczność (nie dotyczy ICH)
2. Wyniki i opracowanie: 2.1. Wyznaczanie zakresu liniowości metody Numer roztworu wzorcowego Stężenie r-ru wzorcowego c V rozt. podst Absorbancja wzorca Absorbancja wzorca Absorbancja wzorca Absorbancja średnia mg/dm3 cm3 seria 1 seria 2 seria 3 1 1 0,1 0,039 0,040 0,039 0,039 2 2 0,2 0,099 0,091 0,092 0,094 3 4 0,4 0,124 0,118 0,122 0,121 4 6 0,6 0,174 0,172 0,177 0,174 5 8 0,8 0,232 0,230 0,231 0,231 6 10 1,0 0,286 0,275 0,266 0,276
Wykres zależności absorbancji od stężenia wzorca:
W wyznaczaniu krzywej pominięto pomiar dla wzorca 2mg/dm3, ze względu na wyraźnie odbiegający od reszty. Prawdopodobnie popełniono błąd przy pobieraniu roztworu podstawowego. Metody nie można uznać za liniową, ponieważ współczynnik regresji jest mniejszy niż 0,999. Wykres zależności A/c od stężenia wzorca:
Wszystkie punkty leżą poza zakresem liniowości metody. 2.2. Wyznaczenie granicy wykrywalności i oznaczalności.
a) Metoda z wykorzystaniem stosunku sygnału do szumu: nr A rozt "0" A ślepa próba A roztwor A 1 0,000 0,012 0,011 2 0,000 0,011 0,011 3 0,000 0,011 0,010 4 0,000 0,011 0,010 5 0,000 0,011 0,010 6 ... |
Menu
|