urządzanie lasu kolokwium, Leśnictwo Poznań, Urządzanie lasu

1.      Wyłączenie taksacyjne- to każdy opisywany w oddziale leśnym szczegół dla którego na mapie gospodarczej i w opisie taksacyjnym ustala się powierzchnię (wchodzącą w skład sumy powierzchni oddziału leśnego)

2.      Pododdział- wyłączenie taksacyjne, któremu nadaje się małe litery alfabetu łacińskiego (drzewostany, poletka łowieckie, bagno, otwarta szkółka leśna)

3.      Liniowe wyłączenie taksacyjne- to wyłączenie taksacyjne ze znakiem „~” np. (droga, linie wysokiego napięcia)

4.      Grunt leśny zalesiony to:

Drzewostany uprawy i młodniki I klasy wieku o zadrzewieniu 0,5 i wyżej, dstany II klasy wieku o zadrzewieniu 0,4 i wyżej, dstany III klasy wieku i starsze klasy wieku o zadrzewieniu 0,3 i wyżej, dstany w klasie odnowienia (KO) i w klasie do odnowienia (KDO),

Plantacje drzew: nasienne, leśnych gatunków drzew szybkorosnących

5.      Grunty leśne niezalesione w produkcji ubocznej są to plantacje choinek, krzewów i poletka łowieckie

6.      Grunty leśne niezalesione do odnowienia zrąb, halizna, płazowina (patrz 10-12)

7.      Grunty leśne niezalesione pozostałe przewidziane do naturalnej sukcesji, w szczególności powierzchnie referencyjne wyznaczone dla obserwacji procesów naturalnych w lasach.

Objęte szczególną ochroną fragmenty ekosystemów- nie objętych powierzchniową formą ścisłej ochrony, a kwalifikujących się do niej ze względu na szczególną rolę jaką pełnią w ekosystemach leśnych, w szczególności płaty roślinności ściśle chronionej lub ostoje niektórych zwierząt.

Przeznaczane do małej retencji wodnej w lasach, oczka wodne, bagienka, torfowiska oraz inne naturalne zbiorniki wodne.

Wylesienia na gruntach leśnych przewidzianych do wyłączenia z produkcji na podstawie decyzji dyr. RDLP (dotyczy przede wszystkim gruntów już wylesionych, lecz jeszcze nie przekwalifikowanych na nieleśne w ewidencji gruntów i budynków)- obszary podtopione na skutek szkód górniczych (do czasu ich rekultywacji)

8.      Grunty związane z gospodarką leśną

budynki i budowle wykorzystywane na potrzeby gospodarki leśnej, urządzenia melioracji wodnych (rowy melioracyjne, urządzenia melioracji wodnych), linie podziału przestrzennego lasu ( Linie podziału powierzchniowego), drogi i kolejki leśne, tereny pod liniami energetycznymi i telefonicznymi, szkółki leśne (bez szkółek podokapowych), miejsce składowania drewna, parkingi leśne i inne „powierzchniowe” urządzenia turystyczne.

9.      Drzewostan- uprawy i młodniki 1 klasy wieku o zadrzewieniu 0,5 i wyżej. Dstany II klasy wieku o zadrzewieniu 0,4 i wyżej.

     Dstany III klasy wieku i starszych o zadrzewieniu 0,3 i wyższe.

     Dstany w klasie odnowienia (KO) i w klasie do odnowienia   

     (KDO)

10.    Zrąb- grunt pozbawiony dstanu do 5 lat.

11.    Halizna- grunt pozbawiony dstanu pow. 5 lat; upawy i młodniki I klasy wieku o czynniku zadrzewienia a)pon. 0,5 b)0,4 i niżej

12.    Płazowina- grunt porośnięty drzewami II klasy wieku o czynniku zadrzewienia a)poniżej 0,4 b)0,3 i niżej; grunty porośnięte drzewami III klasy wieku i starsze klasy wieku o czynniku zadrzewienia a) pon 0,3 b) 0,2 i niżej

13.    Kryteria wyodrębniania wyłączeń taksacyjnych na gruntach leśnych zalesionych:

Skład gatunkowy

Bonitacja

Wiek

Typ siedliskowy lasu

Pochodzenie dstanu

Budowa pionowa

Zwarcie koron

Gatunek panujący w dstanie

Konieczność zaprojektowania odpowiednich wskazań gospodarczych i ochronnych

Potrzebę zapewnienia odpowiedniej dokładności inwentaryzacji zasobów drzewnych.

14. Wiek jako podstawa wyodrębniania wyłączeń taksacyjnych

W ramach gatunku panującego podstawę do wyodrębnienia wyłączeń taksacyjnych stanowią różnice

a) wiekowe

w zasadzie od 5 lat w dstanach 1-20 lat

ponad 10 lat w dstanach 21-60 lat

ponad 15 lat w dstanach 61-100 lat

ponad 20 lat w dstanach > 100 lat

b)różnica w budowie pionowej dstanów jedno,dwu, wielopiętrowe, KO, KDO, BP

c) w sposobie powstawania dstanów

d) w pochodzeniu dstanów

e) w ocenie udziału w składzie gatunkowym

f) w ocenie przeważającego rodzaju zwarcia

g) w ocenie stopnia uszkodzenia dstanu

h) bonitacji

i) w typie siedliskowym lasu

15. Udział w składzie gatunkowym jako podstawa wyodrębnienia wyłączeń taksacyjnych.

      W udziale gatunków współpanujących i domieszkowych - o 20% i  

     więcej dla poszczególnych gatunków drzew,

16. Kiedy nie nadaje się literacji wydzieleniom na gruntach leśnych?

17. Kiedy nie nadaje się literacji wydzieleniom na gruntach nie   

      Leśnych?

18. Wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się bez względu na powierzchnię (od 0,01ha):

Rezerwaty, użytki ekologiczne, powierzchnie doświadczalne, szczegóły liniowe o szerokości ponad 10m, grunty sporne, grunty stanowiące współwłasność, wyłączenia taksacyjne uwarunkowane podziałem administracyjnym, zadrzewienie, zakrzewienia

19. Wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się od 0,10 ha:

Grunty leśne wśród nieleśnych, grunty związane z gospodarką leśną (szkółki leśne, miejsce składowania drewna, parkingi leśne, urządzenia turystyczne), grunty leśne niezalesione objęte szczególną ochroną lub przeznaczone do małej retencji wodnej

20.         Wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się od 0,25 ha:

Wyłączenia uwarunkowane wyznaczeniem na gruncie granic obszarów Natura 2000, plantacji choinek, krzewów, poletka łowieckie, istniejące na gruncie passy biologicznego zabezpieczenia ppoż

21.         Wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się od 0,50 ha:

Odrębne typy siedliskowe lasu, plantacje drzew, grunty leśne niezalesione przeznaczone do naturalnej sukcesji, zręby, halizny, płazowiny, wyłączenia taksacyjne o szczególnie zróżnicowanych cechach taksacyjnych

22.         Rodzaje stanów siedliska (naturalny, zbliżony do naturalnego, zniekształcony, silnie zniekształcony, przekształcony, zdegradowany, silnie zdegradowany, zdewastowany)

23.         Pokrywa i jej rodzaje:

(naga, ścioła, zielna, mszysta, mszysto-czernicowa, zadarniona, silnie zadarniona, silnie zachwaszczona plus do 3 gatunków najliczniej reprezentowanych gatunków runa)

24.         Typ dstanu i sposób jego ustalania

Przyjmowany na Komisji Założeń Planów hodowany na cel gospodarowania, docelowo dla wieku dojrzałości rębnej do odnowienia, w formie pożądanej kolejności udziału głównych gatunków drzew zapisywanych wzrastająco

Db-So Dąb gat. Domieszkowy, Sosna gat. Główny

Odpowiednio do funkcji lasu TD może przyjmować kierunek gospodarczy lub ochronny. W przypadku upraw punktem odniesienia jest projektowany skład gatunkowy upraw z poprzedniego planu urządzania lasu. Możliwość modyfikacji  TD w zależności od stanu siedliska, stopnia uwilgotnienia, specyfiki i stanu zbiorowiska leśnego.

25.         Db-Jd-So

Oznacza to że dąb i jodła są gatunkami domieszkowymi. Udział dębu jest mniejszy niż jodły. Sosna natomiast jest gatunkiem głównym.

26.         Rodzaje budowy pionowej dstanu:

Drzewostan: jedno, dwu i wielopiętrowy, Klasa Odnowienia i Klasa Do Odnowienia, Budowa Przerębowa.

27.         Drzewostan jednopiętrowy- to takie, w których warstwa 

       drzew składa się zasadniczo z jednego piętra o niewielkim  

       zróżnicowaniu wysokości, zaś ilość drzew występujących pod 

           okapem drzewostanu nie spełnia warunków drugiego piętra. 

             Elementy taksacyjne drzewostanu jednopiętrowego podaje się  

           dla  całego piętra, kolejno według gatunków drzew 

           wchodzących w skład danego drzewostanu.

28. Drzewostan dwupiętrowy- to takie, w których warstwa drzew składa się z dwóch wyraźnych pięter różnej wysokości. Do piętra dolnego zalicza się drzewa, których korony nie przenikają do piętra górnego, nie są też zaliczone do warstwy podrostu lub podszytu, a jednocześnie ich zwarcie określone jest co najmniej jako

przerywane (w tym również jako przerywane miejscami luźne). W razie wątpliwości dotyczących kwalifikacji drzew do danego piętra, należy przyjąć, że drzewa piętra górnego nie powinny wykazywać wysokości niższej niż 2/3 średniej wysokości gatunku panującego w piętrze górnym. Przy opisywaniu drzewostanów dwupiętrowych należy podać charakterystykę i elementy taksacyjne oddzielnie dla

każdego piętra. Opis należy rozpoczynać od piętra górnego, jeżeli jednak zadrzewienie piętra dolnego wynosi 0,5 i więcej a piętra górnego 0,2 i mniej, wówczas opis rozpoczyna się od piętra dolnego.

28. Drzewostan wielopiętrowy- (przeważnie również wielogeneracyjne) to takie, w których warstwa drzew rozdzielona jest na co najmniej trzy poziomy o charakterze pięter różnej wysokości, przy czym wierzchołki drzew jednego gatunku mogą występować w różnych poziomach. Drzewa wszystkich poziomów (warstw drzewostanu) wykazują w zasadzie miąższość grubizny (cieńsze zalicza się odpowiednio do podrostu lub podszytu), a także widoczne cechy zwarcia poziomego (nie pozwalającego zaliczyć drzewostanu do budowy przerębowej). Drzewostany wielopiętrowe opisuje się podobnie jak drzewostany o budowie przerębowej, tzn.

określa się jeden skład gatunkowy dla całego drzewostanu z podziałem na warstwy wiekowo-gatunkowe

30. Klasa odnowienia- są to drzewostany które osiągnęły wiek

dojrzałości do odnowienia i w których rozpoczęto proces odnowienia rębniami złożonymi, a jednocześnie występuje w nich młode pokolenie o pożądanym składzie gatunkowym i dobrej jakości, o pokryciu nie mniejszym niż 50%, a w drzewostanach

użytkowanych rębnią częściową gniazdową lub rębniami gniazdowymi oraz stopniowymi – o pokryciu nie mniejszym niż 30%. Do drzewostanów w klasie odnowienia mogą być również zaliczone drzewostany młodsze, o stanie

kwalifikującym je do przebudowy pełnej z zastosowaniem rębni złożonych, i w których jednocześnie występuje młode pokolenie spełniające wyżej wymienione kryteria; w drzewostanach zaliczonych do klasy odnowienia jako pierwszy w opisie taksacyjnym ujmowany jest starodrzew, a następnie warstwy młodego pokolenia.

31. Pojęcie klasy do odnowienia.

Do drzewostanów w klasie do odnowienia zalicza się te, w których rozpoczęto już proces odnowienia z zastosowaniem rębni złożonych (w zasadzie w ubiegłym okresie gospodarczym), lecz które nie spełniają kryteriów klasy odnowienia, wymienionych w ust. 5 niniejszego paragrafu. Dalsza kontynuacja cięć rębnych jest w nich możliwa po

uprzednim wprowadzeniu (uzupełnieniu) młodego pokolenia pod okapem drzewostanu.

Okres uprzątnięcia w drzewostanach w klasie do odnowienia jest zbliżony do przyjętego okresu odnowienia. Przy opisywaniu drzewostanów w klasie do odnowienia, podobnie jak w klasie odnowienia, ujmuje się najpierw starodrzew, a następnie istniejące młode pokolenie.

Drzewostany w klasie odnowienia (KO), drzewostany w klasie do odnowienia (KDO) oraz drzewostany o budowie przerębowej (BP), stanowią wyodrębnione pozycje w powierzchniowo-miąższościowej tabeli klas wieku.

Drzewostany w KO lub w KDO można też opisywać jako dwupiętrowe, zaliczając je ze względu na budowę pionową do KO lub KDO, natomiast piętra odpowiednio do warstw drzewostanu (por. § 30 niniejszej instrukcji; Ip, IIp).

32. Pojęcie budowy przerębowej.

33. Pojęcie luki i sposób opisu.

1. Do powierzchni niestanowiących wyłączeń ze względu na kryteria powierzchniowe zalicza się: luki, gniazda (odnowione lub nieodnowione), kępy, szkółki, poletka łowieckie, oczka wodne oraz różne inne wyjątkowe obiekty i stanowiska o ustalonych granicach (np.

obiekty archeologiczne zgodnie z ewidencją właściwego konserwatora zabytków).

2. Dla powierzchni niestanowiącej wyłączenia podaje się: kategorię (nazwę, symbol), numery w ramach pododdziału według przyjętych na mapie gospodarczej (np. 1–5) oraz powierzchnię (areał).

3. W planie urządzenia lasu do luk zalicza się powierzchnie otwarte (pozbawione drzew), położone w drzewostanach II klasy wieku i starszych, nieprzeznaczonych do użytkowania rębnego, niespełniające kryteriów kwalifikujących je do ujmowania w oddzielne wyłączenia taksacyjne.

4. W wypadku luk, które projektuje się do dolesienia, należy odpowiednie informacje podać we wskazaniach gospodarczych. Dolesienie luk powinno być projektowane tylko w warunkach stwarzających szansę wzrostu młodego pokolenia drzew; drobnych luk i

przerzedzeń spełniających korzystną rolę w ochronie różnorodności biologicznej oraz kształtowaniu klimatu wnętrza lasu nie należy przeznaczać do uproduktywnienia.

34. Pojęcie i rodzaje gniazd.

Gniazda są to nieodnowione lub odnowione powierzchnie o areale do 50 arów, które występują w drzewostanach przeznaczonych do użytkowania rębnego odpowiednimi rębniami złożonymi. W programie TAKSATOR rozróżnia się pojęcie gniazda bez starodrzewu (gniazdo, gniazdo odnowione), które wyłącza się z inwentaryzacji miąższości

metodą reprezentacyjną (patrz § 54, ust. 6 niniejszej instrukcji) oraz gniazda ze starodrzewem (gniazdo częściowe, gniazdo częściowe odnowione), którego nie wyłącza się z inwentaryzacji miąższości metodą reprezentacyjną. Młode pokolenie występujące na gniazdach opisuje się analogicznie jak w klasie odnowienia.

35. Pojęcie kępy i sposób opisu.

Kępy drzewostanu różniące się od otoczenia wiekiem i/lub składem gatunkowym w stopniu kwalifikujących je do wyłączenia, lecz niespełniające kryteriów powierzchniowych, mogą być ujmowane w opisie taksacyjnym w dwojaki sposób:

a) jako kępy, których miąższość jest ujęta w miąższości drzewostanu (z ewentualnym wyszczególnieniem udziału gatunkowego według zasad określonych w § 32, ust. 2) i dla których zapisuje się tylko informacje przestrzenne;

b) jako kępy przestojów, dla których oprócz informacji przestrzennych, według ustaleń zawartych w ust. 2, zapisuje się odrębnie miąższość drzew w kępach jako przestojów (patrz też § 31, ust. 18 oraz § 53, ust. 9 niniejszej instrukcji).

36. Pojęcie osobliwości przyrodniczej i sposób opisu

Do osobliwości przyrodniczych mogą być zaliczone zarówno obiekty punktowe (na przykład: pomniki przyrody, kurhany, głazy lub jednostkowe stanowiska roślin chronionych), jak i obiekty powierzchniowe (np. priorytetowe siedliska przyrodnicze –

patrz też § 15, ust. 2, lit. b niniejszej instrukcji – lub kępy roślin chronionych).

2. Dla osobliwości przyrodniczych określa się: rodzaj obiektu (np.: priorytetowe siedlisko przyrodnicze, pomnik przyrody, głaz, kurhan, itp.), ewentualną nazwę gatunku stanowiącego osobliwość, numery osobliwości w ramach pododdziału (jeżeli są oznaczone numerami na mapie gospodarczej), a także łączną powierzchnię danej osobliwości w

pododdziale. Istnieje również możliwość zapisu orientacyjnej lokalizacji takich osobliwości (z określeniem stron świata, tak jak przy opisie wystawy oraz możliwością zapisu „w części centralnej”).

37. Pojęcie i sposób ustalania składu gatunkowego drzewostanu.

              2. Skład gatunkowy całego drzewostanu lub odpowiedniej jego warstwy szacuje się według udziału powierzchniowego (powierzchnia zajmowana przez dany gatunek w stosunku do całej powierzchni pododdziału) lub ilościowego (liczby drzew). W składzie drzewostanu

(warstwy) wykazuje się te gatunki drzew, których udział przekracza 5% liczby drzew lub 5% zajmowanej powierzchni.

3. Przy szacowaniu składu gatunkowego według udziału ilościowego lub powierzchniowego poszczególnych gatunków często się zdarza, że gatunek o najwyższej miąższości w pododdziale nie jest gatunkiem panującym lecz współpanującym; taki sposób szacowania składu gatunkowego jest mniej korzystny dla dotychczasowych ocen typowo

gospodarczych walorów drzewostanu, natomiast korzystniejszy i poprawniejszy w ocenie różnorodności biologicznej zespołów roślinnych.

4. Dla gatunków domieszkowych, o udziale 1–5%, udział (formę udziału) o...