|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Urazy czaszkowo-mózgowe Problemy rehabilitacyjne - spastyczność - bolesny bark - zaniedbywanie połowicze - zaburzenia symetryczności obciążenia kończyn - zaburzenia poznawcze - przeprost w stawie kolanowym - zaburzenia mowy – afazja - stopa końsko-szpotawa - ataksja - skostnienienia okołostawowe Postępowanie w spastyczności Możliwe metody postępowania rehabilitacyjnego w zwalczaniu spastyczności: elektroterapia - funkcjonalna elektrostymulacja - metoda Hufschmidta - metoda tonalizy krioterapia - głównie jako przygotowanie przed zabiegami fizjoterapeutycznymi lub przed plastrowaniem plastrowanie (plaster casting) zastosowanie zaopatrzenia ortopedycznego zabiegi fizjoterapeutyczne - zabiegi ruchowe czynne oraz bierne - odpowiednie ułożenie chorego (met. Bobath, met Margaret- Johnston), poprzez wyłączenie odruchów antygrawitacyjnych i obronnych które mogą wzmagać spastyczność - stymulacja proprioceptywna - stymulacja eksteroceptywna (szczotkowanie, masaż) - ćwiczenia o charakterze rozluźniającym Cele fizjoterapii w spastyczności Na poziomie uszkodzenia – reedukacja napięcia mięśniowego, likwidacja bólu, przywrócenie elastycznych właściwości mięśnia Na poziomie funkcji ciała – odtworzenie prawidłowej dowolnej siły skurczu mm w fizjologicznym zakresie ruchu oraz koordynacji z innymi mięśniami Na poziomie aktywności i uczestnictwa – zdolność wykorzystania ruchu w praktyce, nauka i zastosowanie ruchu w czynnościach dnia codziennego Strategie fizjoterapii w spastyczności Zwiększenie kontroli postawy ciała przy coraz mniejszej i coraz bardziej zmiennej płaszczyźnie podparcia Opanowanie coraz bardziej precyzyjnych ruchów izolowanych Zwiększenie maksymalnej dowolnej siły mięśniowej Wydłużanie czasu prawidłowej kontroli motorycznej wymaganej na zadanie Skuteczne (efektywne i wydajne) wchodzenie w interakcje ze zmieniającym się otoczeniem Czynniki wpływające na rozległość i intensywność tworzenia wzorca spastycznego: Strategie wykonywania przez pacjenta zadań funkcjonalnych Stopień aktywności motorycznej pacjenta Poziom zachowanego czucia głębokiego i powierzchownego Rodzaj zastosowanej terapii Nie wolno podczas terapii wielokrotnie prowokować patologicznych wzorców ruchowych ! Terapia ruchem w spastyczności Należy wiedzieć jak zachowuje się napięcie w trakcie realizacji zadań motorycznych Angażujemy mięśnie całej dotkniętej połowy ciała W trakcie terapii prowadzimy jednoczesną stymulację ekstero- i proprioceptywną stopy i dłoni Ćwiczenia wykonywane są w pozycjach wysokich Należy odwracać prawidłowy przebieg ruchu - części proksymalne pracują dynamicznie, a części dystalne są wykorzystywane do stabilizacji Ważne elementy w konstruowaniu terapii w spastyczności Poprawa kontroli posturalnej - Tułów - Biodro i stopa Praca tułowiem w kombinacji z kończynami - Praca w podporach - Częsta zmiana pozycji - Terapia angażująca do dwóch czynności równocześnie Ważne elementy cd. Mobilizacja struktur mięśniowych Neuromobilizacje Mobilizacje stawów
Ważne elementy cd. Wielkość płaszczyzny podporu Siła mięśniowa – szczególnie w aktywnościach ekscentrycznych Poprawa ruchu naprzemiennego Poprawa czucia Poprawa percepcji Poprawa równowagi Zaangażowanie pacjenta w aktywności dnia codziennego Zasada zastosowania ortez w leczeniu spastyczności Orteza nie może opierać się na grupach mm podatnych na wzrost napięcia Powinna stymulować powrót funkcji nawet pomimo innego celu rehabilitacji Jak najmniejsza masa i rozmiar przy maksimum stabilizacji Nie zawsze musi być wygodna, ale nie może powodować otarć ani odlezyn Musi być wykonana indywidualnie na miarę i odpowiadać na konkretne potrzeby PROBLEM NR 2 Ataksja bezład = niezborność = ataksja • Przykłady pacjentów z ataksją jako głównym problemem ruchowym: • - (guz móżdżku) • - (niedokrwienie w pniu mózgu) • - (uraz czaszkowo-mózgowy) • - (udar krwotoczny pnia mózgu) • - (uraz czaszkowo-mózgowy) • - (uraz czaszkowo-mózgowy) • - (guz móżdżku) • - (guz móżdżku) • - (stwardnienie rozsiane) • ……………………….. ? Postępowanie w ataksji • - bezpieczeństwo w terapii (zaufanie) ! • - jasne i proste wytłumaczenie co będziemy robić (i dlaczego) • - stopniowanie trudności ( w terapii i całym postępowaniu) – ostrożnie z wysiłkiem (może nasilić !) • - aproksymacja (szczególnie jeśli jest problem z czuciem ułożenia) • - łatwiejszy najpierw będzie ruch w pełnym zakresie z oporem („szyna ruchu” – dynamiczna zwrotność ciągła) - szybszy ruch będzie łatwiejszy od wolnego - stopniowe ograniczanie kontroli wzroku nad wykonywanym ruchem - ograniczanie przestrzeni w uczeniu czynności motorycznych - aktywizacja pacjenta w kierunku aktywności ventralnych (tendencja do upadków w tył) - zasada: stabilność+mobilność=koordynacja czyli praca nad ustabilizowaniem tułowia - przygotowywanie pacjenta w terapii do aktywności które ma podjąć w najbliższym czasie (cele krótkoterminowe – bo złożony problem) Inny pomysł na opisywanie zaburzeń International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) b BODY FUNCTIONS s BODY STRUCTURES d ACTIVITIES AND PARTICIPATION e ENVIRONMENTAL FACTORS s110 Structure of brain s1100 Structure of cortical lobes s1101 Structure of midbrain s1102 Structure of diencephalon s1103 Basal ganglia and related structures s1104 Structure of cerebellum s1105 Structure of brain stem s1106 Structure of cranial nerves s1108 Structure of brain, other specified s1109 Structure of brain, unspecified s120 Spinal cord and related structures s130 Structure of meninges s140 Structure of sympathetic nervous system s150 Structure of parasympathetic nervous system s198 Structure of the nervous system, other specified s199 Structure of the nervous system, unspecified Objawy towarzyszące ataksji móżdżkowej - zaburzenia koordynacji mięśniowej (inter- i intramięśniowej) - drżenie zamiarowe (kinetyczne) - dysmetria (brak miary w ruchach, problem z kierunkiem, szybkością i siłą - asynergia ruchów – dekompozycja ruchu (brak współdziałania odcinków ciała) Objawy towarzyszące ataksji móżdżkowej cd. - adiadochokineza (problem z naprzemiennością) - oczopląs - zaburzenia mowy - obniżenie napięcia mięśni - zaburzenia równowagi (próba Babińskiego) Objawy towarzyszące ataksji tylnosznurowej (czuciowej) - zaburzenie czucia głębokiego - test lustrzany - stereoanestezja (kształt i wielkość) - astereognozja (rozpoznawanie przedmiotów) - ruchy atetotyczne – (powolne ruchy rąk i stóp + ułożenie nietypowe) - obniżenie odruchów głębokich Różnicowanie ataksji ... |
Menu
|