ustwaw Prawo własności przemysłowej, Ochrona Własności Intelektualnej

©Kancelaria Sejmu
s. 1/109
Dz.U. 2001 Nr 49 poz. 508
USTAWA
z dnia 30 czerwca 2000 r.
Prawo własności przemysłowej
Opracowano na
podstawie: tj. Dz.U.
z 2003 r. Nr 119, poz.
1117, z 2004 r. Nr 33,
poz. 286, z 2005 r. Nr
10, poz. 68, Nr 163,
poz. 1362, Nr 167,
poz. 1398, z 2006 r.
Nr 170, poz. 1217 i
1218, Nr 208, poz.
1539, z 2007 r. Nr 99,
poz. 662, Nr 136, poz.
958, z 2008 r. Nr 180,
poz. 1113, Nr 216,
poz. 1368, Nr 227,
poz. 1505.
Tytuł I
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa normuje:
1) stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemy-
słowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii ukła-
dów scalonych;
2) zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty
racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców;
3) zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej,
zwanego dalej „Urzędem Patentowym”.
2. Przepisy ustawy nie uchybiają ochronie przedmiotów, o których mowa w ust. 1
pkt 1, przewidzianej w innych ustawach.
Art. 2.
Zwalczanie nieuczciwej konkurencji reguluje odrębna ustawa.
Art. 3.
1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) osobie – rozumie się przez to osobę fizyczną lub prawną;
2) osobie zagranicznej – rozumie się przez to osobę niemającą obywatelstwa
polskiego i odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby bądź
poważnego przedsiębiorstwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;
3) przedsiębiorcy – rozumie się przez to osobę prowadzącą w celach
zarobkowych działalność wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową,
zwaną dalej „działalnością gospodarczą”;
4) umowie międzynarodowej – rozumie się przez to umowę międzynarodową,
której stroną jest Rzeczpospolita Polska;
2009-01-20
©Kancelaria Sejmu
s. 2/109
5) Konwencji paryskiej – rozumie się przez to Akt sztokholmski zmieniający
Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca
1883 r. (Dz.U. z 1975 r. Nr 9, poz. 51);
6) projektach wynalazczych – rozumie się przez to wynalazki, wzory użytko-
we, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonali-
zatorskie.
7) Biurze Międzynarodowym – rozumie się przez to Międzynarodowe Biuro
Własności Intelektualnej utworzone na podstawie Konwencji o ustanowie-
niu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej z dnia 14 lipca 1967 r.
(Dz. U. z 1975 r. Nr 9, poz. 49);
8) międzynarodowym znaku towarowym – rozumie się przez to znak towaro-
wy zarejestrowany w trybie określonym w Porozumieniu lub Protokole;
9) Porozumieniu – rozumie się przez to Porozumienie madryckie o międzyna-
rodowej rejestracji znaków z dnia 14 kwietnia 1891 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr
116, poz. 514 i 515);
10) Protokole – rozumie się przez to Protokół do Porozumienia madryckiego o
międzynarodowej rejestracji znaków z dnia 27 czerwca 1989 r. (Dz. U. z
2003 r. Nr 13, poz. 129 i 130);
11) Konwencji o patencie europejskim – rozumie się przez to Konwencję o
udzielaniu patentów europejskich z dnia 5 października 1973 r. zmienioną
aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz
decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z
dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5
grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi
jej integralną część (Dz. U. z 2004 r. Nr 79, poz. 737 i 738).
2. Przepisy ustawy dotyczące przedsiębiorców stosuje się odpowiednio również do
osób prowadzących działalność inną niż gospodarcza, a także do jednostek or-
ganizacyjnych niemających osobowości prawnej.
Art. 4.
1.
Jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązu-
jące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania
ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe,
oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieure-
gulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kom-
petencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.
2. Umowa międzynarodowa lub przepisy, o których mowa w ust. 1, rozstrzygają w
szczególności o tym, w jakim języku prowadzone jest postępowanie związane z
udzielaniem ochrony i w jakim języku powinna być sporządzona dokumentacja
zgłoszeń wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków
towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.
Art. 5.
1. Osoby zagraniczne korzystają z uprawnień wynikających z ustawy na podstawie
umów międzynarodowych.
2009-01-20
©Kancelaria Sejmu
s. 3/109
2. Osoby zagraniczne mogą, jeżeli nie narusza to postanowień umów międzynaro-
dowych, korzystać z uprawnień wynikających z ustawy na zasadzie wzajemno-
ści. Przesłanki wzajemności, dla celów postępowania przed Urzędem Patento-
wym, stwierdza – po zasięgnięciu opinii właściwego ministra – Prezes Urzędu
Patentowego.
Art. 6.
1. Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe pra-
wa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towaro-
we, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów sca-
lonych oraz oznaczenia geograficzne.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, właściwy jest Urząd Patentowy.
Art. 7.
1. Przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich
na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji.
2. Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy,
każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem pod-
legającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub to-
pografią układu scalonego.
3. W regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, ja-
kie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projek-
ty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady
wynagradzania twórców tych projektów.
Art. 8.
1. Na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego,
wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:
1) uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
2) wynagrodzenia;
3) wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumen-
tach i publikacjach.
2. Twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wyko-
rzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym
mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wy-
dany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. Przepis ust. 1 pkt 3 stosu-
je się odpowiednio.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do współtwórcy.
Art. 9.
Przedstawiciele organizacji społecznych, do których zakresu działania należą sprawy
popierania własności przemysłowej, mogą zgodnie ze swoimi statutami udzielać
pomocy twórcom projektów wynalazczych i występować w ich interesie przed orga-
2009-01-20
©Kancelaria Sejmu
s. 4/109
nami wymiaru sprawiedliwości oraz, z zastrzeżeniem art. 236, przed Urzędem Paten-
towym.
Tytuł II
Wynalazki, wzory użytkowe i wzory przemysłowe
Dział I
Przepisy wspólne
Art. 10.
1. Wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na
wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym
zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa
ochronnego.
2. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następu-
je po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzo-
ru.
Art. 11.
1. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użyt-
kowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z za-
strzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.
2. Współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji
przysługuje wspólnie.
3. W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w
wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z reali-
zacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub
zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.
4. W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot, któremu
przysługiwać będą prawa, o których mowa w ust. 1, w razie dokonania wyna-
lazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w związku z wykonywa-
niem tej umowy.
5. W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego
przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z
tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we własnym
zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy
przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1.
Art. 12.
1. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy
albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedzi-
czeniu.
2. Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem
nieważności, zachowania formy pisemnej.
2009-01-20
©Kancelaria Sejmu
s. 5/109
Art. 13.
1. Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji
oznacza się, z zastrzeżeniem przepisów art. 14 i 15, według daty zgłoszenia wy-
nalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w Urzędzie Patento-
wym.
2. Zgłoszenie uważa się za dokonane, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 4, w dniu, w któ-
rym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego z zachowaniem formy pisemnej
również za pomocą telefaksu lub w postaci elektronicznej.
3. W przypadku przesłania zgłoszenia telefaksem oryginał zgłoszenia powinien
wpłynąć do Urzędu Patentowego w terminie 30 dni od daty nadania zgłoszenia
telefaksem. Termin ten nie podlega przywróceniu.
4. Jeżeli zgłoszenie przesłane telefaksem jest nieczytelne lub nie jest tożsame z do-
starczonym oryginałem, za datę zgłoszenia uznaje się dzień, w którym zgodnie z
ust. 3 został dostarczony oryginał.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, gdy oryginał zostanie dostarczony po
terminie, o którym mowa w ust. 3; w takim przypadku zgłoszenie przesłane tele-
faksem uznaje się za niebyłe.
6. W przypadku gdy zgłoszenie przesłane w postaci elektronicznej zawiera szko-
dliwe oprogramowanie, Urząd Patentowy nie jest zobowiązany do otwierania
takiej korespondencji i jej dalszego przetwarzania. W takim przypadku, a także
gdy przesłane zgłoszenie jest nieczytelne, nie powstaje skutek, o którym mowa
w ust. 1.
7. Przez postać elektroniczną zgłoszenia należy rozumieć postać ustaloną przy
przesyłaniu zgłoszenia przy zastosowaniu sieci telekomunikacyjnej lub na in-
formatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lute-
go 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania pu-
bliczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 65 i Nr 73, poz. 501).
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 6, o ile nieczytelne są niektóre z części
zgłoszenia, uważa się, że nie zostały one złożone. Przepisy art. 31 ust. 3-5 stosu-
je się odpowiednio.
9. Urząd Patentowy powiadamia niezwłocznie zgłaszającego, przy użyciu takiego
samego środka przekazu, że zgłoszenie przesłane telefaksem jest w całości lub
części nieczytelne albo też zaszedł jeden z przypadków, o których mowa w ust.
6 lub 8, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie adresu poczty elektronicznej
lub tożsamości zgłaszającego i jego adresu oraz nie zagraża to bezpieczeństwu
systemu teleinformatycznego Urzędu Patentowego, w rozumieniu art. 2 pkt 3
ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U.
Nr 144, poz. 1204, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808 oraz z 2007 r.
Nr 50, poz. 331), i pozwalają na to względy techniczne użytego przez zgłaszają-
cego środka przekazu.
Art. 14.
Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji
przysługuje w Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadach określonych w umowach mię-
dzynarodowych, według daty pierwszego prawidłowego zgłoszenia wynalazku, wzo-
ru użytkowego albo wzoru przemysłowego we wskazanym państwie, jeżeli od tej
daty zgłoszenie w Urzędzie Patentowym dokonane zostanie w okresie:
2009-01-20

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

alter.htw.pl