ustawa zarzadzeni, zarządzanie kryzysowe

©Kancelaria Sejmu
s. 1/20
USTAWA
z dnia 26 kwietnia 2007 r.
o zarządzaniu kryzysowym
1)
Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 2007
r. Nr 89, poz. 590.
Art. 1.
Ustawa określa organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego oraz ich za-
dania i zasady działania w tej dziedzinie, a także zasady finansowania zadań zarzą-
dzania kryzysowego.
Art. 2.
Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca ele-
mentem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu
sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w dro-
dze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzyso-
wych oraz na odtwarzaniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakte-
ru.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) sytuacji kryzysowej – należy przez to rozumieć sytuację będącą następ-
stwem zagrożenia i prowadzącą w konsekwencji do zerwania lub znacznego
naruszenia więzów społecznych przy równoczesnym poważnym zakłóceniu
w funkcjonowaniu instytucji publicznych, jednak w takim stopniu, że użyte
środki niezbędne do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa nie uza-
sadniają wprowadzenia żadnego ze stanów nadzwyczajnych, o których mo-
wa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz wcho-
dzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty
budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa pań-
stwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania
organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. In-
frastruktura krytyczna obejmuje systemy:
a) zaopatrzenia w energię i paliwa,
b) łączności i sieci teleinformatycznych,
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: dekret z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu
zwalczania klęsk żywiołowych, ustawę z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, ustawę z dnia
24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, ustawę z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski
żywiołowej, ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
2007-06-13
 ©Kancelaria Sejmu
s. 2/20
c) finansowe,
d) zaopatrzenia w żywność i wodę,
e) ochrony zdrowia,
f) transportowe i komunikacyjne,
g) ratownicze,
h) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
i) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji che-
micznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebez-
piecznych;
3) ochronie infrastruktury krytycznej – należy przez to rozumieć zespół przed-
sięwzięć organizacyjnych realizowanych w celu zapewnienia funkcjonowa-
nia lub szybkiego odtworzenia infrastruktury krytycznej na wypadek zagro-
żeń, w tym awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających jej prawidło-
we funkcjonowanie;
4) planowaniu cywilnym – należy przez to rozumieć:
a) całokształt przedsięwzięć organizacyjnych, polegających na opraco-
wywaniu planów, w tym planów reagowania kryzysowego, i progra-
mów, mających na celu optymalne wykorzystanie dostępnych sił i
środków w sytuacjach kryzysowych oraz w czasie stanów nadzwyczaj-
nych i w czasie wojny, w zakresie zapobiegania sytuacjom kry-
zysowym, przygotowania do przejmowania nad nimi kontroli, reago-
wania w sytuacjach kryzysowych oraz odtwarzania infrastruktury
i przywracania jej pierwotnego charakteru,
b) planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-
skiej w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania
kryzysowego;
5) Narodowym Systemie Pogotowia Kryzysowego, zwanym dalej „NSPK” –
należy przez to rozumieć realizowane przez organy administracji rządowej
oraz Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej zadania i procedury mające na
celu zapobieganie sytuacjom kryzysowym, przygotowanie do przejmowania
nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań oraz reagowanie w
przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych;
6) powiecie – należy przez to rozumieć również miasto na prawach powiatu.
Art. 4.
1. Zadania z zakresu planowania cywilnego obejmują:
1) gromadzenie i przetwarzanie informacji o możliwych do użycia siłach i
środkach w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w
czasie wojny;
2) opracowywanie procedur postępowania na wypadek zagrożeń;
3) przygotowywanie planów reagowania kryzysowego.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać:
2007-06-13
©Kancelaria Sejmu
s. 3/20
1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej;
2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury lub
przywrócenia jej pierwotnego charakteru;
3) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych, w
czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny;
4) zapewnienie ludziom warunków przetrwania w sytuacjach kryzysowych, w
czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny.
Art. 5.
1. Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się pla-
ny reagowania kryzysowego.
2. W skład planów reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, wchodzą
następujące elementy:
1) plan główny zawierający:
a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym
mapy ryzyka i zagrożenia powodziowego,
b) charakterystykę sił i środków, w tym stan rezerw państwowych, oraz
ocenę możliwości ich wykorzystania,
c) analizę funkcjonowania administracji publicznej, jej skuteczności i
możliwości wykorzystania w sytuacjach kryzysowych,
d) przewidywane warianty działań w sytuacjach kryzysowych,
e) wskazanie trybu aktualizacji planu oraz poszczególnych załączników
funkcjonalnych;
2) procedury reagowania kryzysowego określające zespół przedsięwzięć na
wypadek sytuacji kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie
wojny, a w tym:
a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,
b) bilans i tryb uruchamiania sił i środków niezbędnych do usuwania
skutków zagrożeń,
c) uruchamianie działań przewidzianych w planie reagowania kryzysowe-
go
oraz zasady współdziałania, a także sposoby ograniczania rozmia-
rów strat i usuwania skutków zagrożeń;
3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:
a) standardowe procedury operacyjne, opisujące sposoby działania pod-
miotów realizujących zadania z zakresu zarządzania kryzysowego,
b) organizację łączności między podmiotami, o których mowa w lit. a,
c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania,
d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowa-
nia na wypadek zagrożeń,
e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,
2007-06-13
©Kancelaria Sejmu
s. 4/20
f) organizację opieki społecznej i medycznej, z uwzględnieniem planów
zabezpieczenia ratownictwa medycznego,
g) organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi, biologicznymi i
chemicznymi,
h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań
zawartych w planie reagowania kryzysowego,
i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód.
3. Załączniki funkcjonalne planu głównego określające organizację ochrony przed
zagrożeniami radiacyjnymi zawierają tylko plany reagowania kryzysowego, któ-
re są tworzone na poziomie krajowym i wojewódzkim.
4. Plany reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, są aktualizowane nie
rzadziej niż co dwa lata.
Art. 6.
1. Zadania z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej obejmują:
1) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących infrastruktury kry-
tycznej;
2) przygotowywanie i aktualizację planów ochrony infrastruktury krytycznej;
3) opracowywanie i wdrażanie procedur na wypadek wystąpienia zagrożeń in-
frastruktury krytycznej;
4) zapewnienie możliwości odtworzenia infrastruktury krytycznej;
5) współpracę między administracją publiczną a właścicielami oraz posiada-
czami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruk-
tury krytycznej w zakresie jej ochrony.
2. Plany ochrony infrastruktury krytycznej tworzy się na poziomie krajowym i wo-
jewódzkim.
3. W skład planów ochrony infrastruktury krytycznej wchodzą następujące elemen-
ty:
1) wykaz obiektów i systemów infrastruktury krytycznej;
2) charakterystyka zagrożeń dla infrastruktury krytycznej oraz ocena ryzyka
ich wystąpienia;
3) charakterystyka zasobów możliwych do wykorzystania w celu ochrony in-
frastruktury krytycznej;
4) warianty działania w sytuacji zagrożeń lub zakłócenia funkcjonowania in-
frastruktury krytycznej;
5) warianty odtwarzania infrastruktury krytycznej;
6) zasady współpracy administracji publicznej z właścicielami oraz posiada-
czami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruk-
tury krytycznej w zakresie jej ochrony, w tym zasady przekazywania infor-
macji;
7) wskazanie terminów i trybu aktualizacji planu.
2007-06-13
©Kancelaria Sejmu
s. 5/20
4. Plany ochrony infrastruktury krytycznej, o których mowa w ust. 2, są aktualizo-
wane nie rzadziej niż co dwa lata.
5. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub urządzeń
infrastruktury krytycznej, obowiązani do jej ochrony, zgodnie z odrębnymi
przepisami, mają obowiązek przygotowywać i wdrażać stosownie do zaistnia-
łego zagrożenia, własne plany ochrony infrastruktury krytycznej oraz utrzymy-
wać własne systemy rezerwowe zapewniające bezpieczeństwo i podtrzymujące
funkcjonowanie tej infrastruktury, do czasu jej pełnego odtworzenia, a także
wyznaczyć osoby odpowiedzialne za utrzymywanie kontaktów z administracją
publiczną w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej.
6. Plany, o których mowa w ust. 5, są udostępniane na pisemny wniosek organu, do
zadań którego należy ochrona infrastruktury krytycznej, w terminie nie dłuż-
szym niż 14 dni.
7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia i aktualiza-
cji oraz strukturę planów, o których mowa w ust. 5, uwzględniając potrzebę za-
pewnienia ciągłości funkcjonowania infrastruktury krytycznej.
Art. 7.
1. Rada Ministrów sprawuje zarządzanie kryzysowe na terytorium Rzeczypospoli-
tej Polskiej.
2. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje minister
właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich dzia-
łaniach Prezesa Rady Ministrów.
3. Decyzje podjęte przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych podlegają
rozpatrzeniu na najbliższym posiedzeniu Rady Ministrów.
4. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu,
określa wykaz zadań i procedur NSPK, w tym sposoby i tryb ich uruchamiania,
zwany dalej „wykazem przedsięwzięć NSPK”.
Art. 8.
1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego,
zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w spra-
wach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarzą-
dzania kryzysowego.
2. W skład Zespołu wchodzą:
1) Prezes Rady Ministrów - przewodniczący;
2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych -
zastępcy przewodniczącego;
3) Minister Spraw Zagranicznych;
4) Minister Koordynator Służb Specjalnych - jeżeli został powołany.
3. W posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, biorą udział wyznaczone przez
przewodniczącego, w zależności od potrzeb, następujące organy administracji
rządowej:
2007-06-13

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

alter.htw.pl