|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/33 USTAWA z dnia 24 sierpnia 2006 r. o państwowym zasobie kadrowym i wysokich stanowiskach państwowych 1) Rozdział I Przepisy ogólne Art. 1. W celu zapewnienia zawodowego, bezstronnego i rzetelnego wykonywania zadań na wysokich stanowiskach państwowych tworzy się państwowy zasób kadrowy. Opracowano na pod- stawie: Dz.U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 249, poz. 1832, z 2007 r. Nr 17, poz. 96, Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 660, Nr 123, poz. 847, Nr 176, poz. 1242, z 2008 r. Nr 98, poz. 634. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) Niniejszą ustawę zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawę z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zaso- bie archiwalnym i archiwach, ustawę z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ustawę z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, ustawę z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolni- ków, ustawę z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiara- mi represji wojennych i okresu powojennego, ustawę z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawę z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Mo- dernizacji Rolnictwa, ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze, ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego, ustawę z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów, ustawę z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych, ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodo- wej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Tu- rystycznej, ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, ustawę z dnia 29 li- stopada 2000 r. – Prawo atomowe, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i kon- sumentów, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno–spożywczych, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach, ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawę z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, ustawę z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji, ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz o Rzeczniku Ubezpieczonych, ustawę z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, ustawę z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych, ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustawę z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, ustawę z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa oraz ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym. 2008-07-24 ©Kancelaria Sejmu s. 2/33 1) państwowy zasób kadrowy – zbiór kandydatów na wysokie stanowiska państwowe; 2) wysokie stanowiska państwowe – stanowiska, w tym kierownicze stanowi- ska państwowe, o których mowa w art. 4; 3) egzamin do państwowego zasobu kadrowego, zwany dalej „egzaminem” – sprawdzian wiedzy, umiejętności i predyspozycji kierowniczych, którego złożenie z wynikiem pozytywnym skutkuje uzyskaniem świadectwa po- twierdzającego kwalifikacje do pracy na wysokim stanowisku państwo- wym; 4) konkurs na wysokie stanowisko państwowe – sprawdzian wiedzy, umiejęt- ności i predyspozycji kierowniczych, w wyniku którego może zostać wy- brany najlepszy kandydat na wysokie stanowisko państwowe. Art. 3. Jeżeli w ustawie jest mowa o dyrektorze generalnym urzędu, należy przez to rozu- mieć także dyrektora generalnego służby zagranicznej. Rozdział II Państwowy Zasób Kadrowy Art. 4. Ustawę stosuje się do: 1) kierowników centralnych urzędów administracji rządowej i ich zastępców; 2) prezesów agencji państwowych i ich zastępców: a) Agencji Nieruchomości Rolnych, b) (uchylona), c) Agencji Rynku Rolnego, d) Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, e) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, f) Agencji Mienia Wojskowego, g) Agencji Rezerw Materiałowych; 3) prezesów zarządów państwowych funduszy i ich zastępców: a) Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, b) Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej; 4) Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia; 5) Sekretarza Rady Ministrów; 6) (uchylony); 7) wojewódzkich lekarzy weterynarii i ich zastępców; 2008-07-24 ©Kancelaria Sejmu s. 3/33 8) kierowników państwowych jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów lub właściwych ministrów i ich zastępców; 9) dyrektorów generalnych urzędów lub osób na innych równoważnych sta- nowiskach utworzonych na podstawie odrębnych przepisów; 10) kierujących departamentami lub komórkami równorzędnymi w minister- stwach i urzędach centralnych oraz urzędach obsługujących przewodniczą- cych komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, urzędach wojewódzkich, państwowych jednostkach or- ganizacyjnych, o których mowa w pkt 8, a także ich zastępców; 11) stanowisk kierowniczych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicz- nej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403 oraz z 2004 r. Nr 273, poz. 2703). Art. 4a. (uchylony). Art. 5. 1. Wysokie stanowiska państwowe, o których mowa w art. 4 pkt 8–11, mogą także zajmować osoby oddelegowane, na podstawie odrębnych przepisów, do wyko- nywania zadań poza jednostką organizacyjną, w której są zatrudnione. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, nie należą do państwowego zasobu kadrowe- go. Art. 6. 1. Państwowy zasób kadrowy tworzą: 1) urzędnicy służby cywilnej; 2) osoby, które złożą z wynikiem pozytywnym egzamin; 3) osoby, które wygrają konkurs ogłoszony przez Prezesa Rady Ministrów, o którym mowa w art. 8 ust. 1; 4) osoby mianowane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na pełno- mocnych przedstawicieli Rzeczypospolitej Polskiej w innych państwach i przy organizacjach międzynarodowych; 5) osoby posiadające stopień naukowy doktora. Uwaga: dodano pkt 5 mimo istnienia pkt 5 jw.; dodany poniżej pkt 5 wszedł w życie z dniem 10.10.2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 176, poz. 1242). 5) osoby wymienione w art. 15a ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służ- bie cywilnej (Dz.U. Nr 170, poz. 218, z późn. zm. 2) ), których ostatnim stanowiskiem służbowym zajmowanym w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej było stanowisko związane z kierowaniem departa- mentem lub komórką równorzędną w Ministerstwie Obrony Narodo- wej, a także ich zastępcy. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 218, poz. 1592 i Nr 249, poz. 1832 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 123, poz. 847 i Nr 176, poz. 1242. 2008-07-24 ©Kancelaria Sejmu s. 4/33 2. Przynależność do państwowego zasobu kadrowego osób, o których mowa w ust. 1, trwa przez okres dziesięciu lat od dnia wejścia do państwowego zasobu kadrowego. 3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, ponowne wejście do państwowego zasobu kadrowego wymaga złożenia egzaminu z pozytywnym wynikiem. Art. 7. 1. Egzamin przeprowadza Krajowa Szkoła Administracji Publicznej co najmniej trzy razy w roku. 2. Ogłoszenie o egzaminie publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej Kan- celarii Prezesa Rady Ministrów co najmniej na dwa miesiące przed jego termi- nem. 3. Do egzaminu może przystąpić osoba, która: 1) ma tytuł zawodowy magistra lub równorzędny; 2) jest żołnierzem rezerwy lub nie podlega powszechnemu obowiązkowi obrony; 3) jest obywatelem polskim; 4) korzysta z pełni praw publicznych; 5) nie była karana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skar- bowe; 6) cieszy się nieposzlakowaną opinią; 7) posiada co najmniej trzyletni staż pracy; 8) zna co najmniej jeden język obcy spośród języków roboczych Unii Euro- pejskiej. 4. Osoba przystępująca do egzaminu wnosi opłatę w wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Opłata stanowi przychód Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. 5. Osoba, która złożyła egzamin z wynikiem pozytywnym, otrzymuje świadectwo potwierdzające kwalifikacje do pracy na wysokim stanowisku państwowym. 6. Prezes Rady Ministrów, uwzględniając potrzebę zapewnienia obiektywności postępowania, sprawnego przeprowadzenia egzaminów, wszechstronnej oceny wiedzy, umiejętności i predyspozycji kierowniczych kandydatów, powszech- ności dostępu do egzaminu oraz jawności wyników prac komisji egzaminacyj- nej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres tematyczny egzaminu, w tym obejmujący znajomość języka obcego, o którym mowa w ust. 3 pkt 8, oraz sprawdzenia predyspozycji kierowni- czych kandydatów; 2) organizację i sposób przeprowadzania egzaminu oraz sposób ustalania ocen, w tym najniższą ocenę pozytywną warunkującą złożenie egzaminu z wynikiem pozytywnym; 3) sposób wnoszenia opłaty, o której mowa w ust. 4; 4) wzór świadectwa potwierdzającego kwalifikacje do pracy na wysokim sta- nowisku państwowym; 2008-07-24 ©Kancelaria Sejmu s. 5/33 5) wysokość wynagrodzenia egzaminatorów, w ramach środków uzyskanych z opłat, o których mowa w ust. 4. Art. 8. 1. Jeżeli ze względu na szczególne doświadczenie lub umiejętności zawodowe, które są wymagane do pracy na stanowisku obsadzanym z państwowego zaso- bu kadrowego, nie jest możliwe powołanie osoby z państwowego zasobu ka- drowego, Prezes Rady Ministrów ogłasza konkurs na wysokie stanowisko pań- stwowe. 2. Do konkursu może przystąpić każdy, kto spełnia wymagania określone w art. 7 ust. 3 oraz w ogłoszeniu o konkursie, a także wniesie opłatę w wysokości 50% minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wy- nagrodzeniu za pracę. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi przychód Krajowej Szkoły Administra- cji Publicznej. 4. Ogłoszenie o konkursie zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 5. Konkurs przeprowadza Krajowa Szkoła Administracji Publicznej. Dyrektor Krajowej Szkoły Administracji Publicznej powołuje komisję konkursową skła- dającą się z osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem z zakresu admi- nistracji publicznej i zarządzania oraz nienaganną postawą etyczną. 6. Do przeprowadzenia konkursu stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 7 ust. 6, z tym że komisja konkursowa uzupełnia zakres tematyczny o szczególne zagadnienia wynikające z ogłoszenia o konkursie oraz wskazuje najlepszego kandydata lub kandydatów na stanowisko. 7. Przepis art. 7 ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 9. 1. Ewidencję osób należących do państwowego zasobu kadrowego prowadzi Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, obejmuje imię i nazwisko osoby oraz in- formacje, o których mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1-5, 7 i 8. 3. Dane objęte ewidencją, o której mowa w ust. 1, Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów udostępnia osobie upoważnionej do powołania na wysokie stanowi- sko państwowe, na jej wniosek. Rozdział III Wysokie stanowiska państwowe Art. 10. 1. Osoby na stanowiska, o których mowa w art. 4 pkt 1-4 i 8, są powoływane z państwowego zasobu kadrowego przez uprawnione organy, o których mowa w przepisach o ich utworzeniu oraz w sposób w nich wskazany. 2008-07-24 |
Menu
|