|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu s. 1/15
USTAWA Opracowano na pod- stawie: Dz.U. z 2002 r. Nr 197, poz. 1661; z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary Art. 1. Ustawa określa zasady odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabro- nione pod groźbą kary jako przestępstwa lub przestępstwa skarbowe oraz zasady po- stępowania w przedmiocie takiej odpowiedzialności. Art. 2. 1. Podmiotem zbiorowym w rozumieniu ustawy jest osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, z wyłączeniem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego i ich związków oraz organów państwowych i samorządu terytorialnego. 2. Podmiotem zbiorowym w rozumieniu ustawy jest również spółka handlowa z udziałem Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub związku ta- kich jednostek, spółka kapitałowa w organizacji, podmiot w stanie likwidacji oraz przedsiębiorca niebędący osobą fizyczną, a także zagraniczna jednostka or- ganizacyjna. Art. 3. Podmiot zbiorowy podlega odpowiedzialności za czyn zabroniony, którym jest za- chowanie osoby fizycznej: 1) działającej w imieniu lub w interesie podmiotu zbiorowego w ramach uprawnienia lub obowiązku do jego reprezentowania, podejmowania w jego imieniu decyzji lub wykonywania kontroli wewnętrznej albo przy przekro- czeniu tego uprawnienia lub niedopełnieniu tego obowiązku; 2) dopuszczonej do działania w wyniku przekroczenia uprawnień lub niedopeł- nienia obowiązków przez osobę, o której mowa w pkt 1; 3) działającej w imieniu lub w interesie podmiotu zbiorowego, za zgodą lub wiedzą osoby, o której mowa w pkt 1; 4) będącej przedsiębiorcą - jeżeli zachowanie to przyniosło lub mogło przynieść podmiotowi zbioro- wemu korzyść, chociażby niemajątkową. 09-12-02 ©Kancelaria Sejmu s. 2/15 Art. 4. Podmiot zbiorowy podlega odpowiedzialności, jeżeli popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego przez osobę, o której mowa w art. 3, zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem skazującym, nakazem karnym, prawomocnym orzeczeniem o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności lub prawomocnym orzeczeniem warunkowo umarzającym postępowanie albo prawomocnym orzecze- niem o umorzeniu postępowania z powodu okoliczności wyłączających ściganie sprawcy. Art. 5. Podmiot zbiorowy podlega odpowiedzialności w razie stwierdzenia co najmniej bra- ku należytej staranności w wyborze osoby fizycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 lub 3, lub co najmniej braku należytego nadzoru nad tą osobą albo gdy organizacja dzia- łalności tego podmiotu nie zapewnia uniknięcia popełnienia czynu zabronionego, a mogło je zapewnić zachowanie należytej, wymaganej w danych okolicznościach ostrożności przez osobę, o której mowa w art. 3 pkt 1 lub 4. Art. 6. Odpowiedzialność albo brak odpowiedzialności podmiotu zbiorowego na zasadach określonych w niniejszej ustawie nie wyłącza odpowiedzialności cywilnej za wyrzą- dzoną szkodę, odpowiedzialności administracyjnej ani indywidualnej odpowiedzial- ności prawnej sprawcy czynu zabronionego. Art. 7. 1. Za czyn określony w ustawie wobec podmiotu zbiorowego orzeka się karę pie- niężną w wysokości do 10% przychodu określonego w trybie przepisów o po- datku dochodowym od osób prawnych, osiągniętego w roku podatkowym po- przedzającym wydanie orzeczenia. 2. Jeżeli przychód, o którym mowa w ust. 1, jest niższy niż 1 000 000 zł, karę pie- niężną orzeka się w wysokości do 10% wydatków poniesionych w roku poprze- dzającym wydanie orzeczenia. 3. Kara pieniężna orzeczona na podstawie ust. 1 lub 2 nie może być niższa niż 5 000 zł. Art. 8. 1. Wobec podmiotu zbiorowego orzeka się przepadek: 1) przedmiotów pochodzących chociażby pośrednio z czynu zabronionego lub które służyły lub były przeznaczone do popełnienia czynu zabronionego; 2) korzyści majątkowej pochodzącej chociażby pośrednio z czynu zabronione- go; 09-12-02 ©Kancelaria Sejmu s. 3/15 3) równowartości przedmiotów lub korzyści majątkowej pochodzących cho- ciażby pośrednio z czynu zabronionego. 2. Przepadku wymienionego w ust. 1 nie orzeka się, jeżeli przedmiot, korzyść ma- jątkowa lub ich równowartość podlega zwrotowi innemu uprawnionemu pod- miotowi. Art. 9. 1. Wobec podmiotu zbiorowego można orzec: 1) zakaz promocji lub reklamy prowadzonej działalności, wytwarzanych lub sprzedawanych wyrobów, świadczonych usług lub udzielanych świadczeń; 2) zakaz korzystania z dotacji, subwencji lub innych form wsparcia finansowe- go środkami publicznymi; 3) zakaz korzystania z pomocy organizacji międzynarodowych, których Rzecz- pospolita Polska jest członkiem; 4) zakaz ubiegania się o zamówienia publiczne; 5) zakaz prowadzenia określonej działalności podstawowej lub ubocznej; 6) podanie wyroku do publicznej wiadomości. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, orzeka się na okres od 1 roku do lat 5; orzeka się je w latach. 3. Zakazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie orzeka się, jeżeli jego orzeczenie mo- głoby doprowadzić do upadłości albo likwidacji podmiotu zbiorowego lub zwolnień, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczegól- nych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn do- tyczących zakładu pracy (Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 i Nr 135, poz. 1146). Art. 10. Orzekając karę pieniężną, zakazy lub podanie wyroku do publicznej wiadomości, sąd uwzględnia w szczególności rozmiary korzyści uzyskanej przez podmiot zbiorowy, a także społeczne następstwa ukarania. Art. 11. 1. Orzekając karę pieniężną lub przepadek, sąd uwzględnia prawomocne orzeczenie o nałożeniu na podmiot zbiorowy odpowiedzialności posiłkowej za grzywnę lub przepadek orzeczone wobec osoby fizycznej, o której mowa w art. 3, za prze- stępstwo skarbowe określone w Kodeksie karnym skarbowym. 2. Orzekając przepadek korzyści majątkowej lub jej równowartości, sąd uwzględnia prawomocne orzeczenie wydane na podstawie art. 52 Kodeksu karnego lub art. 24 § 5 Kodeksu karnego skarbowego, nakładające na podmiot zbiorowy obowiązek zwrotu korzyści majątkowej osiągniętej w wyniku przestępstwa oso- by fizycznej, o której mowa w art. 3. 09-12-02 ©Kancelaria Sejmu s. 4/15 Art. 12. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy czyn zabroniony stanowiący podsta- wę odpowiedzialności podmiotu zbiorowego nie przyniósł temu podmiotowi korzy- ści, sąd może odstąpić od orzeczenia kary pieniężnej, poprzestając na orzeczeniu przepadku, zakazu lub podania wyroku do publicznej wiadomości, z zastrzeżeniem przepisów art. 8 ust. 2 i art. 11. Art. 13. Jeżeli przed upływem 5 lat od orzeczenia kary pieniężnej zostanie ponownie popeł- niony czyn zabroniony stanowiący podstawę odpowiedzialności podmiotu zbiorowe- go, wobec tego podmiotu można orzec karę pieniężną w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę; przepisu art. 9 ust. 3 nie stosuje się. Art. 14. Kary pieniężnej, przepadku, zakazów ani podania wyroku do publicznej wiadomości nie orzeka się wobec podmiotu zbiorowego, jeżeli od dnia wydania orzeczenia, o którym mowa w art. 4, upłynęło 10 lat. Art. 15. Kary pieniężnej, przepadku, zakazów ani podania wyroku do publicznej wiadomości nie wykonuje się, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku stwierdzającego odpowie- dzialność podmiotu zbiorowego za czyn zabroniony pod groźbą kary upłynęło 10 lat. Art. 16. 1. Podmiot zbiorowy podlega odpowiedzialności na podstawie ustawy, jeżeli osoba, o której mowa w art. 3, popełniła przestępstwo: 1) przeciwko obrotowi gospodarczemu, określone w: a) art. 296-306 oraz art. 308 Kodeksu karnego, b) art. 90f-90k ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpiecze- niowej (Dz.U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934, z 1998 r. Nr 155, poz. 1015, z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 101, poz. 1178 i Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 43, poz. 483, Nr 48, poz. 552, Nr 70, poz. 819, Nr 114, poz. 1193, Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 37, poz. 424, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1084 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365 i Nr 153, poz. 1271), c) art. 38-43a ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz.U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300), d) art. 171 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1385 i 1387), 09-12-02 ©Kancelaria Sejmu s. 5/15 e) art. 303-305 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności prze- mysłowej (Dz. U z 2001 r. Nr 49, poz. 508 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 108, poz. 945, Nr 113, poz. 983 i Nr 153, poz. 1271), f) art. 585-592 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek han- dlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 117), g) art. 33 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towa- rami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpie- czeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804), h) art. 36 oraz art. 37 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 67, poz. 679 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007); 2) przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, określone w: a) art. 310-314 Kodeksu karnego, b) art. 165-177 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447), c) art. 37 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz.U. Nr 140, poz. 940, z 1998 r. Nr 107, poz. 669, z 2000 r. Nr 6, poz. 70 i Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 39, poz. 459 oraz z 2002 r. Nr 126, poz. 1007 i Nr 153, poz. 1271); 3) łapownictwa i płatnej protekcji, określone w art. 228-230 Kodeksu karnego; 4) przeciwko ochronie informacji, określone w art. 267-269 Kodeksu karnego; 5) przeciwko wiarygodności dokumentów, określone w art. 270-273 Kodeksu karnego; 6) przeciwko mieniu, określone w art. 286 i 287 oraz w art. 291-293 Kodeksu karnego; 7) przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, określone w art. 200 § 2, art. 202 oraz w art. 204 Kodeksu karnego; 8) przeciwko środowisku, określone w: a) art. 181-184 oraz art. 186-188 Kodeksu karnego, b) art. 34 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187), c) art. 69 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. Nr 62, poz. 628 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365 i Nr 113, poz. 984), d) art. 58-64 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz.U. Nr 76, poz. 811 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365); 09-12-02 |
Menu
|