ustawa,

USTAWA

z dnia 27 marca 2003 r.

o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

1. Ustawa określa:

1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego

i organy administracji rządowej;

2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone

cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

– przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:

1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;

2) walory architektoniczne i krajobrazowe;

3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony

gruntów rolnych i leśnych;

4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury

współczesnej;

5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także

potrzeby osób niepełnosprawnych;

6) walory ekonomiczne przestrzeni;

7) prawo własności;

8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;

9) potrzeby interesu publicznego;

10) potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności

sieci szerokopasmowych.

Art. 2.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) „ładzie przestrzennym” - należy przez to rozumieć takie ukształtowanie

przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych

relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, spo-

łeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjnoestetyczne;

2) „zrównoważonym rozwoju” - należy przez to rozumieć rozwój, o którym

mowa w art. 3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony

środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74,

poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z

2003 r. Nr 46, poz. 392);

3) „środowisku” - należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art.

3 pkt 39 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;

4) „interesie publicznym” - należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i

działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa

lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym;

5) „inwestycji celu publicznego” – należy przez to rozumieć działania o znaczeniu

lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim

i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe

i ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego

te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów,

o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami

(Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 i Nr 106, poz. 675);

6) „obszarze przestrzeni publicznej” - należy przez to rozumieć obszar o szczególnym

znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości

ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na

jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium

uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;

7) „obszarze problemowym” - należy przez to rozumieć obszar szczególnego

zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów

przestrzennych wskazany w planie zagospodarowania przestrzennego województwa

lub określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania

przestrzennego gminy;

8) „obszarze wsparcia” - należy przez to rozumieć obszar określony w ustawie

z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U.

Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz.

497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002

r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921);

9) „obszarze metropolitalnym” - należy przez to rozumieć obszar wielkiego

miasta oraz powiązanego z nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia,

ustalony w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;

10) „dobrach kultury współczesnej” - należy przez to rozumieć niebędące zabytkami

dobra kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza

i detale, zespoły budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe,

będące uznanym dorobkiem współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje

je wysoka wartość artystyczna lub historyczna;

11) „terenie zamkniętym” - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym

mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i

kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz

z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363);

12) „działce budowlanej” - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową

lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi

publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej speł©

niają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych

przepisów i aktów prawa miejscowego;

13) „uzbrojeniu terenu” – należy przez to rozumieć drogi, obiekty budowlane,

urządzenia i przewody, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21

sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;

14) „dostępie do drogi publicznej” - należy przez to rozumieć bezpośredni dostęp

do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie

odpowiedniej służebności drogowej;

15) „standardach” - należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań dotyczących

opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania

w nich parametrów dotyczących zagospodarowania przestrzennego;

16) „parametrach i wskaźnikach urbanistycznych” - należy przez to rozumieć

parametry i wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie

z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;

17) „walorach ekonomicznych przestrzeni” - należy przez to rozumieć te cechy

przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych;

18) „wartości nieruchomości” - należy przez to rozumieć wartość rynkową nieruchomości;

19) „powierzchni sprzedaży” - należy przez to rozumieć tę część ogólnodostępnej

powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość technicznoużytkową,

przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się

bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i

gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie

magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).

Art. 3.

1. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym

uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem

morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy

ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

2. Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów

z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu

i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.

3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym

uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do

zadań samorządu województwa.

4. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w koncepcji

przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Ministrów.

Art. 4.

1. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego

oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje

w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i

wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji

celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu

określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach

morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr

153, poz. 1502, Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).

2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie

sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w

drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji

inwestycji celu publicznego;

2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji

ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania

przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref

ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowaniu

i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.

4. Przepisów ust. 3 nie stosuje się do terenów zamkniętych ustalanych przez ministra

właściwego do spraw transportu.

Art. 5.

Opracowywanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa,

studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz

miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospodarowania

przestrzennego, odpowiednio w skali regionalnej i lokalnej, w rozumieniu

art. 2 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych

architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr

5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052).

Art. 6.

1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz

z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:

1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami

ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo

decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza

to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;

2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących

do innych osób lub jednostek organizacyjnych.

Art. 7.

Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa

o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i

kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu

tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących planu

zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do

sądu administracyjnego.

Art. 8.

1. Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki

przestrzennej i mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania

przestrzennego jest Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna.

2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej

powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której

mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia, regulamin określający organizację

i tryb jej działania.

3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem

ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-

architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu,

jej organizację i tryb działania.

4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbanistyczno-

architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu

doradczego, na mocy porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem

lub prezydentem miasta.

5. Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-

architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na

podstawie stosownych porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów

miast wchodzących w skład tych powiatów, które nie powołały gminnych

komisji lub nie powierzyły funkcji pełnienia organu doradczego komisji powołanej

w innej gminie, w trybie określonym w ust. 4.

6. Organy doradcze, o których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób

o wykształceniu i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i

praktyką planowania przestrzennego, w tym co najmniej w połowie z osób rekomendowanych

przez branżowe stowarzyszenia i samorządy zawodowe.

Rozdział 2

Planowanie przestrzenne w gminie

Art. 9.

1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania

przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu

do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

gminy, zwanego dalej „studium”.

2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową

i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego

zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania

przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje

takim opracowaniem.

3. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.

4. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów

miejscowych.

5. Studium nie jest aktem prawa miejscowego.

Art. 10.

1. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z:

1) dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu;

2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony;

3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej,

wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska,

przyrody i krajobrazu kulturowego;

4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia;

6) zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia;

7) potrzeb i możliwości rozwoju gminy;

8) stanu prawnego gruntów;

9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych;

10) występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych;

11) występowania udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód podziemnych;

12) występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów

odrębnych;

13) stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia

uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki

odpadami;

14) zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych;

15) wymagań dotyczących ochrony przeciwpowodziowej.

2. W studium określa się w szczególności:

1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów;

2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów,

w tym tereny wyłączone spod zabudowy;

3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody,

krajobrazu kulturowego i uzdrowisk;

4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr

kultury współczesnej;

5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;

6) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu

lokalnym;

7) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu

ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania

przestrzennego województwa i ustaleniami programów, o których mowa w

art. 48 ust. 1;

8) obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym

obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a

także obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży

1)powyżej 400 m2 oraz obszary przestrzeni publicznej;

1) Zmiana wprowadzona przez art. 12 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych

obiektów handlowych (Dz. U. Nr 127, poz. 880), która weszła w życie z dnia

18 września 2007 r. - utraciła moc z dniem 11 lipca 2008 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego

z dnia 8 lipca 2008 r. sygn. akt K 46/07 (Dz. U. Nr 123, poz. 803).

9) obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania

przestrzennego w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia

gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;

10) kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej;

11) obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas

ziemnych;

12) obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar

ochronny;

13) obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na nich

ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami

ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów

zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr

153, poz. 1271);

14) obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji;

15) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;

16) inne obszary problemowe, w zależności od uwarunkowań i potrzeb zagospodarowania

występujących w gminie.

2a. Jeżeli na obszarze gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których

rozmieszczone będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł

energii o mocy przekraczającej 100 kW, a także ich stref ochronnych związanych

z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu;

w studium ustala się ich rozmieszczenie.

3. Obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, powstaje po upływie

3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku.

4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej

określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres projektu studium w

części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące

materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych

oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych.

Art. 11.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po podjęciu przez radę gminy uchwały o

przystąpieniu do sporządzania studium, kolejno:

1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób

zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały

o przystąpieniu do sporządzania studium, określając formę, miejsce i termin

...