|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
UNIA MONETARNA UNII EUROPEJSKIEJ
Pierwszego stycznia 1990 roku jedenaście krajów Unii Europejskiej przystąpi do Unii Walutowej. Oznacza to, że nowa waluta, (euro) stanie się na terenie tych państw jedynym legalnym środkiem płatniczym. Monety i banknoty euro wejdą do obiegu trzy lata później i w ciągu sześciu miesięcy zastąpią całkowicie narodowe środki płatnicze. HISTORIA
Początków wspólnej europejskiej polityki monetarnej można doszukiwać się już na początku lat siedemdziesiątych – w okresie rozpoczęcia działania tzw. „węża walutowego”. System uzgodnionych wahań kursów walut europejskich (jak brzmiała oficjalna nazwa polityki pieniężnej) sprawia jednak bez odpowiedniej koordynacji, wiele trudności i z inicjatywy Francji dziewięciu ówczesnych członków Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) podjęło prace nad stworzeniem Europejskiego Systemu Walutowego (ERM). Celem tworzonego systemu była kontrola zarządzania polityką monetarną w poszczególnych państwach, ograniczenie inflacji, deficytu budżetowego a co za tym idzie ustalenie stabilnych wzajemnych kursów narodowych walut. Efektem tych prac było przystąpienie w lipcu 1978 roku na konferencji w Bremie do nowego systemu sześciu państw członków EWG: RFN-u, Francji, Holandii, Danii, Belgii i Luksemburga. Jeszcze w tym samym roku, po szczycie europejskim w Brukseli do ERM przystąpiły także Włochy i Irlandia i z boku pozostała, jak się później okazało niemal tradycyjnie, Wielka Brytania. Obawiała się ona ustalenia zbyt wysokiego kursu swojego funta. Choć porozumienie o stworzeniu Europejskiego Systemu Walutowego zawarte w 1978 roku w Bremie nie zakładało jeszcze stworzenia jednolitej europejskiej waluty, to jednak właśnie podczas posiedzenia Rady Europejskiej stworzono ECU. Miał to być wspólny mianownik dla walut narodowych, z których tworzy się walutowy koszyk. European Currency Unit („ecu” to również nazwa francuskiej monety bitej w XIII wieku) od czasu powstania ERM pełni trzy funkcje: a) jest punktem odniesienia do ustalenia parytetów walut europejskich, b) pełni rolę monetarna (jest środkiem płatniczym przy operacjach interwencyjnych i kredytowych, c) jest walutą obowiązującą przy rozliczeniach pomiędzy władzami monetarnymi a instytucjami EWG ( obecnie Unii Europejskiej). ECU określone jest formułą koszyka na który składają się ustalone wartości walut krajów członkowskich. Udziały odpowiednich walut w tym koszyku są ustalane według wkładów każdego z państw w wymianach wewnątrz Unii Europejskiej i w zależności od ich dochodu narodowego brutto. W ten sposób każda z walut ma odpowiednią pozycję podstawową, zdefiniowaną w stosunku do ECU. Z czasem dostrzegano coraz więcej korzyści, jakie może ze sobą przynosić ściślejsza współpraca w ramach systemu monetarnego. Za datę rozpoczęcia procesu przechodzenia od Europejskiego Systemu Walutowego do Europejskiej Unii Walutowej (EMU), której końcową fazą będzie jedna wspólna waluta można przyjąć czerwiec 1988 roku, kiedy to w Hanowerze obradowała Rada Europejska. Rozpoczęła wówczas pracę komisja mająca opracować projekt unii gospodarczej i monetarnej. Przewodniczył jej późniejszy przewodniczący Komisji Europejskich. Efekt jej pracy został przedstawiony już w grudniu 1990 roku. Czytamy w nim między innymi, że „korzyści wypłyną ze stabilności cen, która zostanie uzyskana dzięki większej efektywności gospodarczej sprzyjającej wzrostowi, skuteczniejszemu zarządzaniu finansami publicznymi, wynikającemu z redukcji kosztów oprocentowania i poziomu deficytu. Powinno mieć to swój pozytywny wpływ na zatrudnienie i harmonijny rozwój regionów, a także rosnącą rolę Wspólnoty w gospodarce światowej”. KRYTERIA Z MAASTRICHT
Najważniejsze decyzje zapadły podczas szczytu przywódców UE w Maastricht 12 grudnia 1991 roku. Zawarty wówczas traktat o powstaniu Unii Europejskiej zakładał powołanie wspólnej waluty najwcześniej 1 stycznia 1997 roku, a najpóźniej 1 stycznia 1999 roku. Ta druga data oznaczała że projekt wejdzie w życie niezależnie od ilości krajów, które spełnią surowe kryteria uczestnictwa w unii monetarnej. Warunki, jakie spełniać muszą przyszli członkowie EMU to odpowiednio niskie: deficyt budżetowy, dług państwa w porównaniu z produktem krajowym brutto, inflacja, długoterminowe stopy procentowe i przynależność waluty (od co najmniej 2 lat) do Europejskiego Systemu Walutowego.
Kto wypełnia kryteria równowagi finansowej z Maastricht
Dług państwa w % PKB Deficyt budżetowy w % PKBRoczny wskaźnik inflacji w % Długoterminowe stopy procentowe Przynależność do ERM Kryteria z Maastricht 60,0 3,0 3,2 7,7 Tak Austria 64,7 2,3 2,5 5,6 Tak Belgia 118,1 1,7 1,3 5,7 Tak Wielka Bryt. 53,0 0,6 2,3 7,0 Nie Dania 59,5 -1,1 2,1 6,2 Tak Finlandia 53,6 -0,3 2,0 5,9 Tak Francja 58,1 2,9 1,0 5,5 Tak Niemcy 61,2 2,5 1,7 5,6 ... |
Menu
|