ważne, moje, pielęgniarstwo, Pielęg - materiałyna studia mgr, studia pielęgniarstwo

Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

Migotanie komór ( Ventricule Fibrilation, VF) to zaburzenie , polegające na szybkiej i nieskoordynowanej pracy serca, które jeśli nie zostanie szybko przerwane (do kilku minut) nieuchronnie prowadzi do śmierci.

Jest z jednym najczęstszych mechanizmów śmierci (zatrzymania krążenia) u chorych na .

W warunkach pierwszej pomocy, jedyną możliwością leczenia jest przeprowadzenie . Postępowanie reanimacyjne polega na jak najszybszej i następowym stosowaniu przerywających migotanie i zapobiegającym nawrotowi migotania komór.

Nazwa migotanie komór pochodzi od wrażenia jakie daje nieskoordynowana praca serca przy otwartej klatce piersiowej. Podczas napadu serce wygląda jakby migotało w świetle lamp stołu operacyjnego.

Migotanie przedsionków

Na czym polega migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków należy do arytmii, czyli zaburzeń rytmu serca. Prawidłowo w prawym przedsionku serca powstają rytmicznie impulsy elektryczne. Bodźce te, przewodzone przez układ przewodzący serca do całego mięśnia sercowego, regulują jego cykl pracy, polegający na skurczu przedsionków, a następnie komór serca. W migotaniu przedsionków dochodzi do chaotycznego krążenia impulsów elektrycznych w przedsionkach serca. Impulsy te nie wywołują skutecznych skurczów przedsionków serca, które są niezbędne do prawidłowego napełniania. Co pewien czas jeden z bodźców przedostaje się do komór serca, wywołując ich nieregularne skurcze.

Jak powstaje migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków jest najczęściej spowodowane uszkodzeniem serca w wyniku choroby niedokrwiennej serca; ponadto może być skutkiem przeciążenia serca w konsekwencji nieleczonego nadciśnienia tętniczego oraz zaburzeń elektrolitowych, a zwłaszcza zbyt małego stężenia potasu. W rzadszych przypadkach migotanie wywołują wady serca, zatrucia lekami, niedotlenienie itp. Ocenia się, że w ciągu całego życia migotanie przedsionków występuje u co czwartej osoby.

Czy migotanie przedsionków jest groźne?
Z migotaniem przedsionków wiążą się dwa zasadnicze problemy: ograniczenie wydolności serca oraz ryzyko powstawania zakrzepów i zatorów.
Brak skutecznego skurczu przedsionków w przebiegu migotania utrudnia napełnianie komór serca krwią w czasie ich rozkurczu. Ocenia się, że w migotaniu przedsionków rzut serca, czyli ilość krwi, jaką serce może przepompować w ciągu minuty, zmniejsza się o około 30 procent. Ubytek ten ma szczególne znaczenie u chorych z już niewydolnym sercem.
Niemiarowa akcja serca i zaburzenie ciągłości przepływu krwi sprzyja także powstawaniu zakrzepów przy ścianach serca. Zakrzepy te mogą się urywać i płynąć z prądem krwi, grożąc zatorami. Szczególnie niebezpieczne są zatory tętnic mózgowych, prowadzące do udaru niedokrwiennego mózgu.

Jakie są objawy migotania przedsionków?
Wielu chorych w ogólne nie odczuwa niemiarowości serca, jednak większość czuje kołatanie serca, "potykanie" się serca, wypadanie pojedynczych uderzeń itp. Zmniejszenie wydolności serca może natomiast objawiać się ogólnym osłabieniem, omdleniami czy powstawaniem obrzęków. Migotanie przedsionków rozpoznaje lekarz na podstawie zapisu EKG.

Jak należy leczyć migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków można próbować przerwać za pomocą leków (kardiowersja farmakologiczna) albo prądu elektrycznego (kardiowersja elektryczna). W niektórych przypadkach, gdy nie jest możliwe umiarowienie rytmu serca, stosuje się leki ograniczające częstotliwość rytmu serca do około 90-100/min). Chorym z utrwalonym migotaniem przedsionków (migotanie utrzymujące się na stałe) podaje się leki przeciwzakrzepowe w związku z ryzykiem powstawania zakrzepów i zatorów.

Podsumowanie

1. Migotanie przedsionków to jedno z najczęstszych zaburzeń rytmu serca, objawiające się nierównomiernym biciem serca.
2. Migotanie przedsionków upośledza pracę serca i wiąże się z ryzykiem wystąpienia zakrzepów i zatorów.

"Nierówno bijące serce to wystarczający powód, by zgłosić się do lekarza."

MIGOTANIE PRZEDSIONKÓW - Fibrillatio atriorum (AF)

Migotanie przedsionków jest najczęstszym zaburzeniem rytmu, występującym u ludzi dorosłych.Cechą charakterystyczną migotania przedsionków jest całkowicie zdezorganizowana depolaryzacja mięśniówki przedsionków.Fala depolaryzacji nie prowadzi do skutecznego hemodynamicznie skurczu przedsionków.W badaniu przedmiotowym pacjenta z migotaniem przedsionków stwierdza się całkowicie niemiarową czynnośc serca i deficyt tętna na obwodzie (fala tętna na tętnicy promieniowej nie pokrywa się w czasie z pracą serca) Migotanie przedsionków spotykane jest u 5-10% ludzi starszych..

Wędrująca fala depolaryzacji w przedsionkach prowadzi do zaburzeń efektywnego hemodynamicznie skurczu przedsionka.Nieefektywne skurcze przedsionków powodują zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej i prawej komory co z reguły objawia się spadkiem pojemności minutowej.Pojemność minutowa jest to objętość krwi tłoczona przez serce w ciągu minuty).

Objawy migotania przedsionków :

Pacjenci z migotaniem przedsionków skarżą się na kołatanie serca (nierówna praca,uczucie "potykania" się serca).

Przyczyny migotania przedsionków :

nadczynność tarczycy - nadmiar hormonów działa niekorzystnie na szybkość pobudzen mięśnia sercowego;

, zwężenie zastawki aortalnej,niedomykalność zastawki aortalnej ,

zespół chorego węzła zatokowego

reumatyczna wada mitralna

operacje kardiochirurgiczne

idiopatyczne migotanie przedsionków (niewiadome pochodzenie)

Migotanie przedsionków spowodowane jest przez organiczną chorobę, kóra prowadzi z reguły do powiększenia lewego przedsionka.W zależności od czasu trwania migotanie przedsionków jest zwykle dzielone na napadowe - paroxysmal (napad jest krótkotrwały, ustępuje w wyniku leczenia farnakologicznego lub samoistnie) i utrwalone (trwające przewlekle,umiarawiane kardiowersją elektryczną lub oporne na leczenia farmakologiczne).

Napadowe migotanie przedsionków trwa z reguły do 48 godzin.Utrwalone dłużej niż 48 godzin.

Nowo rozpoznane migotanie przedsionków może być zarówno pojedynczym incydentem arytmii, początkiem migotania napadowego, jak też migotaniem przewlekłym.

Leczenie polega na stosowaniu leków antyarytmicznych.W razie niepowodzenia leczenia farmakologicznego stosowana jest kardiowersja elektryczna.

Aktywność elektryczna przedsionków może być wykryta za pomocą badania .W EKG nie ma widocznych , a linia izoelektryczna składa się z wychyleń o małej amplitudzie (migotania lub fal f).Częstotliwość pobudzeń docierających do waha się między 350-600/min. , dzięki hamującemu działaniu tego węzła tylko 110-180 spośród nich zostaje przewiedzione do komór i powoduje powstanie .Cechy charakterystyczne migotania przedsionków w zapisie EKG to: brak załamków P, niemiarowy oraż niemiarowy rytm komór (nierówne odstępy między załamkami R).

Częstoskurcz komorowy, czy nadkomorowy?

załączonych dwóch fragmentach rutynowego elektrokardiogramu rozpoznajemy częstoskurcz 130/min z szerokimi zespołami QRS.

akie kryteria pozwalają ustalić, czy jest to częstoskurcz komorowy, czy nadkomorowy?

Jeśli w zapisie nie możemy się dopatrzyć ani niezależnej od zespołów QRS wolniejszej czynności przedsionków, ani pobudzeń zsumowanych (czyli objawów pozwalających rozpoznać częstoskurcz komorowy), trzeba podjąć próbę różnicowania z częstoskurczem nadkomorowym na podstawie analizy kształtu zespołów QRS w odprowadzeniach przedsercowych.

Konfiguracja typu bloku lewej lub prawej odnogi częściej bywa skutkiem aberracji pobudzeń nadkomorowych lub utrwalonego bloku odnogi niż rytmu komorowego, o ile nie występują szczególne cechy szerokich zespołów QRS, przechylające szalę na korzyść rozpoznania częstoskurczu komorowego. Należą do nich: szerokie zespoły QRS (>0,16 s w przypadku zespołów QRS typu bloku lewej odnogi lub >0,14 s, jeśli zespoły QRS mają kształt bloku prawej odnogi) i odstęp od początku załamka R do bieguna załamka S w jakimkolwiek odprowadzeniu przedsercowym >100 ms. Warto zwrócić przy tym uwagę, że według pierwotnego zalecenia dwóch braci Brugadów i wsp. z 1991 roku, opisany wyżej pomiar odstępu RS ma wartość tylko w odniesieniu do dwufazowych zespołów QRS typu RS; to zastrzeżenie nie zostało jednak podtrzymane w ostatnich wytycznych ACC/AHA/ESC z 2004 roku, dotyczących diagnostyki i leczenia chorych z częstoskurczami nadkomorowymi (p. Med. Prakt. 6/2004, s. 27-58 lub wyd. specj. 2/2004 - przyp. red.) W częstoskurczach typu bloku lewej odnogi o ich komorowym pochodzeniu świadczą też zespoły qR lub QS w odprowadzeniu V6 (wg Brugadów i wsp. cecha ta odnosi się również do częstoskurczów typu bloku prawej odnogi) oraz odstęp od początku R do bieguna S w V1 >60 ms (przy czym w oryginalnej wersji Kindalla i wsp. z 1988 r. odstęp ten był mierzony od początku zespołu QRS do bieguna S w tym odprowadzeniu). Do wszystkich form szerokich zespołów QRS, nie tylko tych typu bloku odnogi, odnoszą się też inne kryteria różnicowe, wskazujące na komorowe pochodzenie częstoskurczu.

Spośród wymienionych w zaleceniach ACC/AHA/ESC, należą do nich m.in. jednakowy kierunek jednofazowych (typu QS lub R) zespołów QRS we wszystkich rutynowych odprowadzeniach przedsercowych lub nieobecność zespołu typu RS choćby w jednym odprowadzeniu przedsercowym. Jednak co do "zgodności dodatniej", czyli obecności zespołów QRS typu R we wszystkich odprowadzeniach przedsercowych, wielu badaczy jest zdania, że objaw ten nie jest wiarygodnym kryterium różnicującym, występuje bowiem i w przypadkach antydromowego częstoskurczu przedsionkowo-komorowego w zespole WPW. W monografii poświęconej elektrofizjologii serca "od komórki do łóżka chorego" (pod red. Zipesa i Jalife) z 2000 roku znaleźć można jeszcze więcej różnych cech, którym przypisuje się wartość w różnicowaniu częstoskurczów z szerokimi zespołami QRS.

Mnogość tych kryteriów, niejednoznaczność opisów i zgłaszane wątpliwości co do ich znaczenia w diagnostyce różnicowej są dobitnym dowodem trudności w ustalaniu pochodzenia częstoskurczów z szerokimi zespołami QRS. Co do naszego przypadku, zarówno czas trwania zespołów QRS (przekraczający 200 ms), jak i odstęp RS (>120 ms w odprowadzeniu V4) silnie przemawiają za komorowym pochodzeniem tego częstoskurczu. Dane kliniczne także wskazywały na to rozpoznanie, chory przebył bowiem zawał serca i nie miał cech preekscytacji lub bloku odnogi w trakcie rytmu zatokowego.

Asystolia - brak co w zapisie objawia się w postaci linii zbliżonej do linii poziomej (). Oznacza całkowity brak czynności skurczowej .

Czterosekundowa asystolia powoduje u ludzi zawroty głowy, a nawet utratę przytomności. W przypadku gdy trwa dłużej, prowadzi do śmierci.

Blok serca przedsionkowo-komorowy (łac. dissociatio atrioventricularis) to zaburzenie przewodzenia bodżców z do roboczego mięśia komór, przebiegający w 3 stopniach zaawansowania:

· Blok przedsionkowo-komorowy I stopnia polega na przedłużeniu czasu przewodzenia między przedsionkami a roboczym mięsniem komór. charakteryzuje się w badaniu wydłużeniem odstępu PQ powyżej 0,2s.

· Blok przedsionkowo-komorowy II stopnia przebiega dwojako:

o jako blok typu Wenckebacha, charakteryzującym się stopniowym, z każdą ewolucją serca, wydłużaniem odstępu PQ, aż do wypadnięcia zespołu QRS.

o jako blok typu Mobitza polegającym na całkowitym wypadnięciu zespołu QRS, pomimo powstałego bodźca. Charakteryzuje się tym, że po kilku załamkach P następuje brak zespołu QRS .W zależności od stosunku ilości załamków P do ilości zespołów QRS mówimy o stopniu bloku np. 2:1, 3:2.

· Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia polega na zupełnie nieskoordynowanym skurczom przedsionków i komór, czemu towarzyszy zupełnie bezładne występowanie odpawiadającym im w badaniu EKG załamków P i QRS.

Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia. Na czerwono zaznaczono załamki P, na niebiesko zespoły .

Bloki śródkomorowe to zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego, widoczne w , powstające wskutek zwolnienia lub przerwania przewodzenia bodźców elektrycznych w obrębie układu przewodzącego mięśnia komór .

W zależności od obrazu elektrokardiograficznego, rozróżniamy 3 główne typy bloku śródkomorowego:

· Blok odnogi lub wiązki

§ częściowy (niezupełny)

§ całkowity

§ częściowy (niezupełny)

§ całkowity

o Blok przedniej wiązki lewej odnogi

o Blok tylnej wiązki lewej odnogi

· Bloki wielowiązkowe

· Inne postacie bloku śródkomorowego

o utrudnienie przewodnictwa śródkomorowego

o blok ogniskowy

o rozlany blok śródkomorowy

ZABURZENIA RYTMU SERCA

Prawidłowy rytm serca to rytm zatokowy , podczas którego działa jak naturalny rozrusznik z częstością 60-100 pobudzeń na min. w czasie spoczynku.

Podział rytmów serca:

RYTMY WĘZŁA ZATOKOWO - PRZEDSIONKOWEGO:

rytm zatokowy

niemiarowość zatokowa

zespół chorego węzła zatokowego

RYTMY PRZEDSIONKOWE:

częstoskurcz przedsionkowy

RYTMY Z ŁĄCZA PRZEDSIONKOWO-KOMOROWEGO

CZĘSTOSKURCZE PRZEDSIONKOWO-KOMOROWE NAWROTNE

RYTMY KOMOROWE:

częstoskurcz komorowy

przyspieszony rytm komorowy idiowentrykularny

torsades de pointes

migotanie komór

ZABURZENIA PRZEWODZENIA:

RYTMY ZASTĘPCZE

SKURCZE DODATKOWE - EKTOPOWE

Czytelnikom, którzy pamiętają przedstawiony we wrześniu br. przypadek wydłużenia odstępu QT u mężczyzny leczonego pantoprazolem, winna jestem sprostowanie: ani pantoprazol, ani lanzoprazol nie znajdują się jak dotąd na liście leków wydłużających odstęp QT lub wyzwalających częstoskurcze typu torsade de pointes.

...