|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
SPEKTROSKOPIA
FOTOELEKTRONÓW Zjawisko fotoelektryczne Hertz (1887 r.) zauważył, że gdy światło padało na płytkę metalową umieszczoną w próżni następowała emisja elektronów a ponadto światło liczba wyemitowanych elektronów rosła wraz z natężeniem światła energia kinetyczna emitowanych elektronów zależy tylko od częstości światła elektrony = prąd Zjawisko fotoelektryczne Rezultaty powyższe nie były zgodne z klasycznym ujęciem światła jako fali, która może „wymywać” elektrony z powierzchni jak fale wodne omywające skały na plaży. h =A+E e Brak efektu Einstein (1905) stwierdził, że wszystkie obserwacje da się wyjaśnić, jeżeli przyjmie się, że światło o częstości jest skwantowane w porcje nazwane fotonami o wielkości E f =h W zderzeniu fotonu z elektronem energia fotonu zostaje całkowicie odebrana przez elektron. Część tej energii zostaje zużyta na pracę wyjścia (A), a reszta unosi elektron w postaci energii kinetycznej (E k ). Potas potrzebuje 2eV energii do wybicia elektronu Zjawisko fotoelektryczne Energia kinetyczna fotolelektronów rośnie liniowo wraz ze wzrostem częstości światła wywołującego efekt. Dla danej częstości światła określono maksymalną energię kinetyczną emitowanych elektronów Zmierzone nachylenie prostych jest stałe i takie same dla wszystkich materiałów ! (max) E h ( ) [s -1 ] e (max) 0 Częstość progowa jest różna dla różnych materiałów Eksperymentalnie wyznaczone nachylenie prostych ma taką samą wartość liczbową jak stała w równaniu Plancka Podobnie w spektroskopii fotoelektronów • Światło o bardzo dużej częstości ( UV, X-ray ) oświetlając cząsteczki powoduje jonizację • Dokonuje się pomiaru energii kinetycznej emitowanych elektronów 1 2 ee 2 hm • Różnica jest energia wiązania elektronu w cząsteczce albo „energią jonizacji” Pozwala to na pomiar energii różnych orbitali molekularnych w cząsteczce |
Menu
|