Ustawa Prawo o Ruchu Drogowym,

©Kancelaria Sejmu
s. 1/171
Dz.U. 1997 Nr 98 poz. 602
USTAWA
z dnia 20 czerwca 1997 r.
Prawo o ruchu drogowym
Opracowano na
podstawie: t.j. Dz. U.
z 2012 r . poz. 1137,
1448, z 2013 r . poz.
700, 991.
1)
Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Unii Europejskiej:
1) dyrektywy Rady z dnia 16 grudnia 1991 r. odnoszącej się do obowiązkowego stosowania pasów
bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących dla dzieci w pojazdach (91/671/EWG) (Dz. Urz. WE
L 373 z 31.12.1991, str. 26, z późn. zm; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 1, str.
353, z późn. zm.),
2) dyrektywy Rady 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i zastosowania urzą-
dzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie (Dz.
Urz. WE L 57 z 02.03.1992, str. 27, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7,
t. 1, str. 359, z późn. zm.),
3) dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów dro-
gowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu
krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynaro-
dowym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996, str. 59, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie spe-
cjalne rozdz. 7, t. 2, str. 478, z późn. zm.),
4) dyrektywy 97/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do
mas i wymiarów niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniającej dy-
rektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 25.08.1997, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne rozdz. 13, t.19, str. 200, z późn. zm.),
5) dyrektywy Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych
pojazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, str. 57, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne rozdz. 7, t. 4, str. 351, z późn. zm.),
6) dyrektywy 2000/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie
drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie
(Dz. Urz. WE L 203 z 10.08.2000, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne
rozdz. 7, t. 5 str. 80, z późn. zm.),
7) dyrektywy 2002/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie
homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylającej dyrektywę Rady
92/61/EWG (Dz. Urz. WE L 124 z 09.05.2002, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne rozdz. 13, t. 29, str. 399, z późn. zm.),
8) dyrektywy 2003/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 kwietnia 2003 r. zmieniającej
dyrektywę Rady 91/671/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odno-
szących się do obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach poniżej 3,5 tony
(Dz. Urz. UE L 115 z 09.05.2003, str. 63; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 7,
str. 277),
9) dyrektywy 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ho-
mologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych ma-
szyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi oraz uchylającej
dyrektywę 74/150/EWG (Dz. Urz. UE L 171 z 09.07.2003, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Pol-
skie wydanie specjalne rozdz. 13, t. 31, str. 311, z późn. zm.),
10) dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawia-
jącej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddziel-
nych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów („dyrektywa ramowa”) (Dz. Urz.
UE L 263 z 09.10.2007, str. 1, z późn. zm.),
11) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/40/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ba-
dań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. UE L 141 z
06.06.2009, str. 12, z późn. zm.).
Dane odnoszące się do aktów prawa Unii Europejskiej, ogłoszone przed dniem 1 maja 2004 r., za-
mieszczone w niniejszej ustawie, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Eu-
ropejskiej Polskie wydanie specjalne.
2013-09-30
  ©Kancelaria Sejmu
s. 2/171
Dział I
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa określa:
1) zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w stre-
fach ruchu;
2) zasady i warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, a także działalność
właściwych organów i podmiotów w tym zakresie;
3) wymagania w stosunku do innych uczestników ruchu niż kierujący pojaz-
dami;
4) zasady i warunki kontroli ruchu drogowego.
2. Przepisy ustawy stosuje się również do ruchu odbywającego się poza miejscami
wymienionymi w ust. 1 pkt 1, w zakresie:
1) koniecznym dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób;
2) wynikającym ze znaków i sygnałów drogowych.
3. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 75aa–75ac, art. 140g
ust. 2, art. 140i i art. 140k, stanowią zadania z zakresu administracji rządowej.
Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika,
drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów
szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu
lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwie-
rząt;
1a) droga publiczna – droga w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.
)
);
1b) droga wewnętrzna – droga w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych;
2) droga twarda – drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kost-
kowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamien-
no-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m; inne drogi są
drogami gruntowymi;
3) autostrada – drogę dwujezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami dro-
gowymi, na której nie dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tyl-
ko do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem czterokołowca, któ-
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 23, poz.
136 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 54, poz. 326, Nr 218, poz. 1391 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r.
Nr 19, poz. 100 i 101, Nr 86, poz. 720 i Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 106, poz. 675, Nr 152, poz.
1018 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r. Nr 5, poz. 13, Nr 159, poz. 945 i Nr 222, poz. 1321 oraz z 2012
r. poz. 472 i 965.
2013-09-30
  ©Kancelaria Sejmu
s. 3/171
re na równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość co najmniej 40
km/h, w tym również w razie ciągnięcia przyczep;
4) droga ekspresowa – drogę dwu- lub jednojezdniową, oznaczoną odpowied-
nimi znakami drogowymi, na której skrzyżowania występują wyjątkowo,
przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem
czterokołowca;
5) droga dla rowerów – drogę lub jej część przeznaczoną do ruchu rowerów,
oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi; droga dla rowerów jest od-
dzielona od innych dróg lub jezdni tej samej drogi konstrukcyjnie lub za
pomocą urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego;
5a) pas ruchu dla rowerów – część jezdni przeznaczoną do ruchu rowerów w
jednym kierunku, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;
5b) śluza dla rowerów – część jezdni na wlocie skrzyżowania na całej szerokości
jezdni lub wybranego pasa ruchu przeznaczona do zatrzymania rowerów w
celu zmiany kierunku jazdy lub ustąpienia pierwszeństwa, oznaczona od-
powiednimi znakami drogowymi;
6) jezdnia – część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; określenie to nie do-
tyczy torowisk wydzielonych z jezdni;
7) pas ruchu – każdy z podłużnych pasów jezdni wystarczający do ruchu jed-
nego rzędu pojazdów wielośladowych, oznaczony lub nieoznaczony zna-
kami drogowymi;
8) pobocze – część drogi przyległą do jezdni, która może być przeznaczona do
ruchu pieszych lub niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierz-
chem lub pędzenia zwierząt;
9) chodnik – część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych;
10) skrzyżowanie – przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnię,
ich połączenie lub rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi
przez takie przecięcia, połączenia lub rozwidlenia; określenie to nie dotyczy
przecięcia, połączenia lub rozwidlenia drogi twardej z drogą gruntową, z
drogą stanowiącą dojazd do obiektu znajdującego się przy drodze lub z dro-
gą wewnętrzną;
11) przejście dla pieszych – powierzchnię jezdni, drogi dla rowerów lub torowi-
ska przeznaczoną do przechodzenia przez pieszych, oznaczoną odpowied-
nimi znakami drogowymi;
12) przejazd dla rowerzystów – powierzchnię jezdni lub torowiska przeznaczoną
do przejeżdżania przez rowerzystów, oznaczoną odpowiednimi znakami
drogowymi;
13) przystanek – miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego,
oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi;
14) tunel – budowlę na drodze, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;
15) obszar zabudowany – obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowy-
mi;
16) strefa zamieszkania – obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na
którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjaz-
dy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi;
2013-09-30
©Kancelaria Sejmu
s. 4/171
16a) strefa ruchu – obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na
który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi;
17) uczestnik ruchu – pieszego, kierującego, a także inne osoby przebywające w
pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze;
18) pieszy – osobę znajdującą się poza pojazdem na drodze i niewykonującą na
niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami; za pieszego
uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, moto-
rower, motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poru-
szającą się w wózku inwalidzkim, a także osobę w wieku do 10 lat kierującą
rowerem pod opieką osoby dorosłej;
19) kolumna pieszych – zorganizowaną grupę pieszych prowadzoną przez kie-
rownika lub dowódcę;
20) kierujący – osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a także
osobę, która prowadzi kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi
zwierzęta pojedynczo lub w stadzie;
21) kierowca – osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym lub mo-
torowerem;
22) szczególna ostrożność – ostrożność polegającą na zwiększeniu uwagi i do-
stosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniają-
cych się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie rea-
gowanie;
23) ustąpienie pierwszeństwa – powstrzymanie się od ruchu, jeżeli ruch mógłby
zmusić innego kierującego do zmiany kierunku lub pasa ruchu albo istotnej
zmiany prędkości, a pieszego – do zatrzymania się, zwolnienia lub przy-
spieszenia kroku;
24) ruch kierowany – ruch otwierany i zamykany za pomocą sygnalizacji
świetlnej albo przez uprawnioną osobę;
25) niedostateczna widoczność – widoczność występującą od zmierzchu do świ-
tu, a także w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza od świtu do
zmierzchu;
26) wymijanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ru-
chu poruszającego się w przeciwnym kierunku;
27) omijanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok nieporuszającego się pojaz-
du, uczestnika ruchu lub przeszkody;
28) wyprzedzanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika
ruchu poruszającego się w tym samym kierunku;
29) zatrzymanie pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków
lub przepisów ruchu drogowego, trwające nie dłużej niż 1 minutę, oraz każ-
de unieruchomienie pojazdu wynikające z tych warunków lub przepisów;
30) postój pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub
przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę;
31) pojazd – środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz
maszynę lub urządzenie do tego przystosowane;
2013-09-30
©Kancelaria Sejmu
s. 5/171
32) pojazd silnikowy – pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i
pojazdu szynowego;
33) pojazd samochodowy – pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia
jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje cią-
gnika rolniczego;
34) pojazd wolnobieżny – pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza
prędkość jazdy do 25 km/h, z wyłączeniem ciągnika rolniczego;
35) pojazd członowy – zespół pojazdów składający się z pojazdu silnikowego
złączonego z naczepą;
35a) pojazd nienormatywny – pojazd lub zespół pojazdów, którego naciski osi
wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewi-
dzianych dla danej drogi w przepisach o drogach publicznych, lub którego
wymiary lub rzeczywista masa całkowita wraz z ładunkiem lub bez niego są
większe od dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach niniejszej usta-
wy;
35b) ładunek niepodzielny – ładunek, który bez niewspółmiernie wysokich
kosztów lub ryzyka powstania szkody nie może być podzielony na dwa lub
więcej mniejszych ładunków;
35c) pilot – osobę odpowiedzialną za zapewnienie bezpieczeństwa ruchu dro-
gowego oraz minimalizację utrudnień w ruchu drogowym w czasie przejaz-
du pojazdu;
36) pojazd specjalny – pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do
wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania
nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą
być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji;
37) pojazd używany do celów specjalnych – pojazd samochodowy przystosowa-
ny w sposób szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez
Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Policję, Agencję Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego,
Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Biuro
Ochrony Rządu, Straż Graniczną, kontrolę skarbową, Służbę Celną, jed-
nostki ochrony przeciwpożarowej, Inspekcję Transportu Drogowego i Służ-
bę Więzienną;
38) pojazd uprzywilejowany – pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci
niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o
zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi;
określenie to obejmuje również pojazdy jadące w kolumnie, na której po-
czątku i na końcu znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodat-
kowo sygnały świetlne w postaci czerwonego światła błyskowego;
39)
)
pojazd zabytkowy – pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został
wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji
zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z od-
rębnymi przepisami;
40) samochód osobowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie
do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu;
2013-09-30

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

alter.htw.pl