|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/20 USTAWA z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym 1) Opracowano na pod- stawie: Dz.U. z 2007 r. Nr 89, poz. 590. Art. 1. Ustawa określa organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego oraz ich za- dania i zasady działania w tej dziedzinie, a także zasady finansowania zadań zarzą- dzania kryzysowego. Art. 2. Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca ele- mentem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w dro- dze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzyso- wych oraz na odtwarzaniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakte- ru. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) sytuacji kryzysowej – należy przez to rozumieć sytuację będącą następ- stwem zagrożenia i prowadzącą w konsekwencji do zerwania lub znacznego naruszenia więzów społecznych przy równoczesnym poważnym zakłóceniu w funkcjonowaniu instytucji publicznych, jednak w takim stopniu, że użyte środki niezbędne do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa nie uza- sadniają wprowadzenia żadnego ze stanów nadzwyczajnych, o których mo- wa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; 2) infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz wcho- dzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa pań- stwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. In- frastruktura krytyczna obejmuje systemy: a) zaopatrzenia w energię i paliwa, b) łączności i sieci teleinformatycznych, 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: dekret z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych, ustawę z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, ustawę z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej, ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 2/20 c) finansowe, d) zaopatrzenia w żywność i wodę, e) ochrony zdrowia, f) transportowe i komunikacyjne, g) ratownicze, h) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej, i) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji che- micznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebez- piecznych; 3) ochronie infrastruktury krytycznej – należy przez to rozumieć zespół przed- sięwzięć organizacyjnych realizowanych w celu zapewnienia funkcjonowa- nia lub szybkiego odtworzenia infrastruktury krytycznej na wypadek zagro- żeń, w tym awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających jej prawidło- we funkcjonowanie; 4) planowaniu cywilnym – należy przez to rozumieć: a) całokształt przedsięwzięć organizacyjnych, polegających na opraco- wywaniu planów, w tym planów reagowania kryzysowego, i progra- mów, mających na celu optymalne wykorzystanie dostępnych sił i środków w sytuacjach kryzysowych oraz w czasie stanów nadzwyczaj- nych i w czasie wojny, w zakresie zapobiegania sytuacjom kry- zysowym, przygotowania do przejmowania nad nimi kontroli, reago- wania w sytuacjach kryzysowych oraz odtwarzania infrastruktury i przywracania jej pierwotnego charakteru, b) planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol- skiej w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego; 5) Narodowym Systemie Pogotowia Kryzysowego, zwanym dalej „NSPK” – należy przez to rozumieć realizowane przez organy administracji rządowej oraz Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej zadania i procedury mające na celu zapobieganie sytuacjom kryzysowym, przygotowanie do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań oraz reagowanie w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych; 6) powiecie – należy przez to rozumieć również miasto na prawach powiatu. Art. 4. 1. Zadania z zakresu planowania cywilnego obejmują: 1) gromadzenie i przetwarzanie informacji o możliwych do użycia siłach i środkach w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny; 2) opracowywanie procedur postępowania na wypadek zagrożeń; 3) przygotowywanie planów reagowania kryzysowego. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać: 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 3/20 1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej; 2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury lub przywrócenia jej pierwotnego charakteru; 3) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny; 4) zapewnienie ludziom warunków przetrwania w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny. Art. 5. 1. Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się pla- ny reagowania kryzysowego. 2. W skład planów reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, wchodzą następujące elementy: 1) plan główny zawierający: a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym mapy ryzyka i zagrożenia powodziowego, b) charakterystykę sił i środków, w tym stan rezerw państwowych, oraz ocenę możliwości ich wykorzystania, c) analizę funkcjonowania administracji publicznej, jej skuteczności i możliwości wykorzystania w sytuacjach kryzysowych, d) przewidywane warianty działań w sytuacjach kryzysowych, e) wskazanie trybu aktualizacji planu oraz poszczególnych załączników funkcjonalnych; 2) procedury reagowania kryzysowego określające zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny, a w tym: a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń, b) bilans i tryb uruchamiania sił i środków niezbędnych do usuwania skutków zagrożeń, c) uruchamianie działań przewidzianych w planie reagowania kryzysowe- go oraz zasady współdziałania, a także sposoby ograniczania rozmia- rów strat i usuwania skutków zagrożeń; 3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające: a) standardowe procedury operacyjne, opisujące sposoby działania pod- miotów realizujących zadania z zakresu zarządzania kryzysowego, b) organizację łączności między podmiotami, o których mowa w lit. a, c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania, d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowa- nia na wypadek zagrożeń, e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych, 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 4/20 f) organizację opieki społecznej i medycznej, z uwzględnieniem planów zabezpieczenia ratownictwa medycznego, g) organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi, biologicznymi i chemicznymi, h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań zawartych w planie reagowania kryzysowego, i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód. 3. Załączniki funkcjonalne planu głównego określające organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi zawierają tylko plany reagowania kryzysowego, któ- re są tworzone na poziomie krajowym i wojewódzkim. 4. Plany reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, są aktualizowane nie rzadziej niż co dwa lata. Art. 6. 1. Zadania z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej obejmują: 1) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących infrastruktury kry- tycznej; 2) przygotowywanie i aktualizację planów ochrony infrastruktury krytycznej; 3) opracowywanie i wdrażanie procedur na wypadek wystąpienia zagrożeń in- frastruktury krytycznej; 4) zapewnienie możliwości odtworzenia infrastruktury krytycznej; 5) współpracę między administracją publiczną a właścicielami oraz posiada- czami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruk- tury krytycznej w zakresie jej ochrony. 2. Plany ochrony infrastruktury krytycznej tworzy się na poziomie krajowym i wo- jewódzkim. 3. W skład planów ochrony infrastruktury krytycznej wchodzą następujące elemen- ty: 1) wykaz obiektów i systemów infrastruktury krytycznej; 2) charakterystyka zagrożeń dla infrastruktury krytycznej oraz ocena ryzyka ich wystąpienia; 3) charakterystyka zasobów możliwych do wykorzystania w celu ochrony in- frastruktury krytycznej; 4) warianty działania w sytuacji zagrożeń lub zakłócenia funkcjonowania in- frastruktury krytycznej; 5) warianty odtwarzania infrastruktury krytycznej; 6) zasady współpracy administracji publicznej z właścicielami oraz posiada- czami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruk- tury krytycznej w zakresie jej ochrony, w tym zasady przekazywania infor- macji; 7) wskazanie terminów i trybu aktualizacji planu. 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 5/20 4. Plany ochrony infrastruktury krytycznej, o których mowa w ust. 2, są aktualizo- wane nie rzadziej niż co dwa lata. 5. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej, obowiązani do jej ochrony, zgodnie z odrębnymi przepisami, mają obowiązek przygotowywać i wdrażać stosownie do zaistnia- łego zagrożenia, własne plany ochrony infrastruktury krytycznej oraz utrzymy- wać własne systemy rezerwowe zapewniające bezpieczeństwo i podtrzymujące funkcjonowanie tej infrastruktury, do czasu jej pełnego odtworzenia, a także wyznaczyć osoby odpowiedzialne za utrzymywanie kontaktów z administracją publiczną w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej. 6. Plany, o których mowa w ust. 5, są udostępniane na pisemny wniosek organu, do zadań którego należy ochrona infrastruktury krytycznej, w terminie nie dłuż- szym niż 14 dni. 7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia i aktualiza- cji oraz strukturę planów, o których mowa w ust. 5, uwzględniając potrzebę za- pewnienia ciągłości funkcjonowania infrastruktury krytycznej. Art. 7. 1. Rada Ministrów sprawuje zarządzanie kryzysowe na terytorium Rzeczypospoli- tej Polskiej. 2. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich dzia- łaniach Prezesa Rady Ministrów. 3. Decyzje podjęte przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych podlegają rozpatrzeniu na najbliższym posiedzeniu Rady Ministrów. 4. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, określa wykaz zadań i procedur NSPK, w tym sposoby i tryb ich uruchamiania, zwany dalej „wykazem przedsięwzięć NSPK”. Art. 8. 1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego, zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w spra- wach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarzą- dzania kryzysowego. 2. W skład Zespołu wchodzą: 1) Prezes Rady Ministrów - przewodniczący; 2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych - zastępcy przewodniczącego; 3) Minister Spraw Zagranicznych; 4) Minister Koordynator Służb Specjalnych - jeżeli został powołany. 3. W posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, biorą udział wyznaczone przez przewodniczącego, w zależności od potrzeb, następujące organy administracji rządowej: 2007-06-13 |
Menu
|