|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1 Dz.U. 1995 Nr 47 poz. 243 USTAWA z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki 1) Opracowano na pod- stawie: tj. Dz.U. z 2006 r. Nr 99, poz. 692, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Do zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki stosuje się: 1) postanowienia następujących umów międzynarodowych, wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospoli- tej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób: a) Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973 r., sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej Protokołem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101) oraz Protoko- łem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 26 września 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 202, poz. 1679), zwanej dalej „Konwencją MARPOL”, 1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspól- not Europejskich: 1) dyrektywy Rady 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych reguł i norm doty- czących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (Dz.Urz. L 319 z 12.12.1994, str. 20, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 230, z późn. zm.), 2) dyrektywy Rady 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeń- stwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu) (Dz.Urz. WE L 157 z 7.07.1995, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Pol- skie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 263, z późn. zm.), 3) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/59/WE z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku (Dz.Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 81, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 5, str. 358, z późn. zm.), 4) dyrektywy 2005/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. zmieniającej dyrektywę 1999/32/WE w zakresie zawartości siarki w paliwach żeglugowych (Dz.Urz. UE L 191 z 22.07.2005, str. 59). 2007-10-08 ©Kancelaria Sejmu s. 2/2 b) Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckie- go, sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 346), zwanej dalej „Konwencją Helsińską 1992”, c) Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie od- padów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie, Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 11, poz. 46), zwanej dalej „Konwencją o zatapianiu”; 1a) odpowiednio przepisy art. 5, art. 6 ust. 2 i 3, art. 7 i 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową (Dz. U. Nr 121, poz. 1263 oraz z 2005 r. Nr 175, poz. 1458 i Nr 203, poz. 1683), w zakresie eksploatacji na statkach urządzeń i instalacji zawierających sub- stancje kontrolowane, w przypadku gdy niniejsza ustawa nie stanowi ina- czej; 2) przepisy niniejszej ustawy. Art. 2. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przepisy ustawy stosuje się do: 1) statków znajdujących się w polskich obszarach morskich; 2) statków o polskiej przynależności znajdujących się poza granicami tych ob- szarów. 2. Postanowienia umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, stosuje się na polskich obszarach morskich również do statków o przynależności do pań- stwa niebędącego stroną którejkolwiek z nich; jednakże postanowienia tych konwencji będą stosowane do takich statków tylko w zakresie, w jakim jest to niezbędne do zapewnienia, że statki te nie spowodują zanieczyszczenia. 3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, poddać wszystkim lub niektó- rym przepisom ustawy jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Gra- nicznej i Policji oraz statki pełniące specjalną służbę państwową i inne statki nieobjęte umowami międzynarodowymi wymienionymi w art. 1. Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpo- spolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. Art. 4. W rozumieniu niniejszej ustawy: 1) statek – oznacza urządzenie pływające używane w środowisku morskim, w tym również wodoloty, poduszkowce, statki podwodne oraz umocowane i pływające platformy wiertnicze; 1a) statek rybacki – oznacza statek wyposażony lub wykorzystywany handlowo do łowienia ryb lub innych żyjących w morzu organizmów; 1b) statek sportowy – oznacza statek bez względu na napęd, wykorzystywany w celach sportowych lub rekreacyjnych; 2) armator – oznacza osobę, która przy użyciu własnego lub cudzego statku prowadzi działalność w środowisku morskim we własnym imieniu; 2007-10-08 ©Kancelaria Sejmu s. 3/3 3) kapitan – oznacza osobę kierującą pracą na statku; 4) substancja kontrolowana – oznacza substancję wymienioną w Załączniku I do rozporządzenia WE nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozo- nową (Dz. Urz. WE L 244 z 29.09.2000; str. 1 2) ); 5) paliwo żeglugowe – oznacza każde ropopochodne paliwo płynne przezna- czone do użycia lub używane na statku, w tym paliwo określone normą przenoszącą normę ISO 8217. Rozdział 2 Zanieczyszczenia ze statków Art. 5. Do zapobiegania zanieczyszczaniu morza związanego z uprawianiem żeglugi lub prowadzeniem innej działalności morskiej przez statki stosuje się postanowienia Konwencji MARPOL, a na Morzu Bałtyckim – również postanowienia Konwencji Helsińskiej 1992. Art. 6. Statek nie może być używany do żeglugi morskiej lub innej działalności na morzu, jeżeli nie odpowiada wymaganiom w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza, określonym: 1) dla statków objętych Konwencją MARPOL – w postanowieniach tej Kon- wencji; 2) dla innych jednostek – w przepisach ustawy lub przepisach wydanych na jej podstawie; 3) dla statków objętych rozporządzeniem WE nr 2037/2000 Parlamentu Euro- pejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożają- cych warstwę ozonową – w przepisach tego rozporządzenia; 4) dla statków objętych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 782/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicznych na statkach (Dz. Urz. WE L 115 z 09.05.2003; str. 1 3) ) – w przepisach tego rozporządzenia. Art. 7. 1. W celu zapewnienia przestrzegania przez statek wymagań, o których mowa w art. 6, statek podlega przeglądom i inspekcjom w zakresie i terminach określo- nych w umowach międzynarodowych lub przepisach ustawy. 1a. Z zastrzeżeniem ust. 5, inspekcje, o których mowa w ust. 1, powinny być poprze- dzone przeglądami statku dokonywanymi przez instytucję klasyfikacyjną sprawu- jącą nadzór techniczny nad statkiem. 2) Dane dotyczące ogłoszenia niniejszego aktu dotyczą jego ogłoszenia w polskim wydaniu specjal- nym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. 3) Dane dotyczące ogłoszenia niniejszego aktu dotyczą jego ogłoszenia w polskim wydaniu specjal- nym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. 2007-10-08 ©Kancelaria Sejmu s. 4/4 2. Niezależnie od przeglądów i inspekcji, o których mowa w ust. 1, statek może być poddawany inspekcjom doraźnym. 3. Organami inspekcyjnymi są dyrektorzy urzędów morskich, a za granicą również konsulowie. 4. (uchylony). 5. Organ inspekcyjny może zlecić każdorazowo dokonanie określonych przeglądów lub czynności inspekcyjnych uznanej przez Komisję Europejską instytucji klasy- fikacyjnej. 5a. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć zadania orga- nu inspekcyjnego uznanej przez Komisję Europejską instytucji klasyfikacyjnej upoważnionej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpie- czeństwie morskim (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 693 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732). 6. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, organy inspekcyjne dla jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji oraz tryb przeprowadzania przeglądów i inspekcji, a także ich rodzaje. Art. 8. 1. W przypadku pozytywnego wyniku przeglądów i inspekcji, organ inspekcyjny wydaje statkowi międzynarodowe świadectwa przewidziane w: 1) Konwencji MARPOL, ważne na okres 5 lat, oraz potwierdza ich ważność na podstawie inspekcji rocznych i pośrednich; 2) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 782/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicz- nych na statkach. 2. Polski organ inspekcyjny może wydać międzynarodowe świadectwa potwierdza- jące spełnienie wymagań przewidzianych w: 1) Konwencji MARPOL, statkowi o obcej przynależności – na wniosek wła- ściwego organu państwa przynależności statku, będącego stroną tej Kon- wencji; 2) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 782/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicz- nych na statkach – na wniosek organu państwa przynależności statku. 2a. W przypadku pozytywnego wyniku przeglądu statku nieuprawiającego żeglugi międzynarodowej lub statku niepodlegającego konwencjom, o których mowa w art. 1 pkt 1, upoważniona przez ministra właściwego do spraw gospodarki mor- skiej instytucja klasyfikacyjna sprawująca nadzór techniczny nad statkiem wyda- je statkowi zaświadczenie o zgodności na formularzu określonym przez tę insty- tucję. 3. Świadectwa, o których mowa w ust. 1 i 2, tracą ważność przed upływem okresu, na który zostały wystawione, jeżeli: 1) bez zgody organu inspekcyjnego wprowadzono istotne zmiany w konstruk- cji, wyposażeniu, systemach, osprzęcie, urządzeniach lub materiałach; 2) nie została potwierdzona ich ważność; 2007-10-08 ©Kancelaria Sejmu s. 5/5 3) nastąpiła zmiana przynależności statku. 4. Za przeprowadzenie inspekcji oraz wystawienie lub potwierdzenie świadectw, o których mowa w ust. 1 i 2, pobiera się opłaty określone w załączniku do ustawy, z tym że nie pobiera się opłat za inspekcję doraźną. 5. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa. 6. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 4, wykonuje upoważniona instytucja klasyfikacyjna, dochód budżetu państwa stanowi 10 % opłaty okre- ślonej w załączniku do ustawy. Art. 9. Kapitan statku jest obowiązany sprawdzić i zapewnić, aby: 1) statek przed rozpoczęciem i w czasie żeglugi lub innej działalności morskiej odpowiadał wymaganiom w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza, potwierdzonym odpowiednimi świadectwami, oraz posiadał plan zabezpie- czenia przed zanieczyszczeniem morza; 2) prowadzono na bieżąco wymagane zapisy olejowe lub ładunkowe; 3) statek był obsadzony załogą mającą należyte przeszkolenie w zakresie czynności służących zapobieganiu zanieczyszczaniu morza. Art. 9a. Zabrania się: 1) spalania odpadów innych niż odpady powstające w wyniku normalnej eks- ploatacji statku: a) na każdym statku znajdującym się w polskich obszarach morskich, b) na statkach o polskiej przynależności, znajdujących się w obszarze Mo- rza Bałtyckiego; 2) spalania odpadów powstałych w wyniku normalnej eksploatacji statku na statkach znajdujących się w obszarze polskiego morza terytorialnego i mor- skich wód wewnętrznych. Art. 10. 1. Kapitan statku, z wyjątkiem statku rybackiego oraz statku sportowego uprawnio- nego do przewozu nie więcej niż 12 osób, przed zawinięciem do portu znajdują- cego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do informo- wania portu o odpadach znajdujących się na statku. 2. Kapitan statku o polskiej przynależności, z wyjątkiem statku rybackiego oraz statku sportowego uprawnionego do przewozu nie więcej niż 12 osób, przed za- winięciem do portów państw stron Konwencji Helsińskiej 1992 i portów państw członkowskich Unii Europejskiej jest obowiązany do informowania portu o od- padach znajdujących się na statku. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporzą- dzenia, tryb przekazywania informacji portom oraz zainteresowanym podmio- tom o odpadach znajdujących się na statku, zakres wymaganych informacji, wzory obowiązujących formularzy, biorąc pod uwagę przepisy art. 5, 7 i 12 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpa- 2007-10-08 |
Menu
|