ust o służbie cywilnej(1), Prawo Pracy

Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

 

USTAWA

 

z dnia 24 sierpnia 2006 r.

 

o służbie cywilnej1)

 

(Dz. U. z dnia 26 września 2006 r.)


 

Rozdział 1

 

Przepisy ogólne

 

Art. 1. W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa ustanawia się służbę cywilną oraz określa zasady dostępu do tej służby, zasady jej organizacji, funkcjonowania i rozwoju.

 

Art. 2. 1. Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych: średniego szczebla zarządzania, koordynujących, samodzielnych, specjalistycznych i wspomagających w:

  1)   Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,

  2)   urzędach ministrów i przewodniczących komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów oraz urzędach centralnych organów administracji rządowej,

  3)   urzędach wojewódzkich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych organów administracji rządowej podległych ministrom lub centralnym organom administracji rządowej,

  4)   komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej,

  5)   Głównym Inspektoracie Inspekcji Handlowej,

  6)   Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,

  7)   Biurze Nasiennictwa Leśnego

-   zwanych dalej "urzędami".

2. Korpus służby cywilnej tworzą także powiatowi i graniczni lekarze weterynarii oraz ich zastępcy.

3. Stanowiska urzędnicze w urzędach mogą zajmować także osoby oddelegowane lub przeniesione na podstawie odrębnych do wykonywania zadań poza jednostką organizacyjną, w której są zatrudnione.

4. Stanowiska urzędnicze mogą zajmować pracownicy w rozumieniu z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm.2)), z wyłączeniem stanowisk, o których mowa w ust. 1, ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937, z późn. zm.3)) oraz z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593, z późn. zm.4)), na zasadach określonych w rozdziale 4.

5. Prawa i obowiązki członków korpusu służby zagranicznej oraz zasady organizacji i funkcjonowania tej służby określają o służbie zagranicznej.


 

Art. 3. W rozumieniu ustawy:

  1)   pracownik służby cywilnej oznacza osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie;

  2)   urzędnik służby cywilnej oznacza osobę zatrudnioną na podstawie mianowania zgodnie z zasadami określonymi w ustawie;

  3)   członek korpusu służby cywilnej oznacza osobę, o której mowa w pkt 1 i 2.

 

Art. 4. W służbie cywilnej może być zatrudniona osoba, która:

  1)   jest obywatelem polskim;

  2)   korzysta z pełni praw publicznych;

  3)   nie była karana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

  4)   posiada kwalifikacje wymagane w służbie cywilnej;

  5)   cieszy się nieposzlakowaną opinią.

 

Art. 5. Każdy obywatel ma prawo do informacji o wolnych stanowiskach pracy w służbie cywilnej, a nabór do służby cywilnej jest otwarty oraz konkurencyjny.

 

Art. 6. 1. Limit mianowań urzędników w służbie cywilnej na dany rok budżetowy oraz limity i środki finansowe na wynagrodzenia, w tym wynagrodzenie zasadnicze, dodatki specjalne, dodatki służby cywilnej i dodatki zadaniowe oraz szkolenia członków korpusu służby cywilnej określa budżetowa.

2. Rada Ministrów ustala corocznie trzyletni plan limitu mianowań urzędników w służbie cywilnej i przedkłada go do wiadomości Sejmowi równocześnie z projektem budżetowej.

 

Art. 7. 1. W sprawach wynikających ze stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej, nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy i inne przepisy prawa pracy.

2. Spory o roszczenia ze stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy, chyba że ustawa stanowi inaczej.


Rozdział 2

 

Organizacja służby cywilnej

 

Art. 8. 1. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad służbą cywilną w zakresie zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralnego wykonywania zadań państwa.

2. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, może wydawać wytyczne i polecenia w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej.

3. Zadania z zakresu służby cywilnej realizuje, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w tym w szczególności:

  1)   nadzoruje przestrzeganie zasad służby cywilnej;

  2)   upowszechnia informacje na temat służby cywilnej, w tym o wolnych stanowiskach pracy w służbie cywilnej;

  3)   kieruje procesem zarządzania kadrami w służbie cywilnej;

  4)   gromadzi informacje o korpusie służby cywilnej;

  5)   planuje i nadzoruje wykorzystanie środków, o których mowa w art. 6 ust. 1;

  6)   planuje, organizuje i nadzoruje szkolenia centralne w służbie cywilnej.

4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację, zasady i tryb wykonywania zadań określonych w ust. 3, uwzględniając konieczność zapewnienia kadrowej i organizacyjnej obsługi Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w tym delegowania uprawnień.


 

Art. 8a.  Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zleca wykonanie audytu wewnętrznego w zakresie zadań wynikających z ustawy.

 

Rozdział 3

 

Nawiązanie stosunku pracy w służbie cywilnej

 

Art. 9. 1. Dyrektor generalny urzędu organizuje nabór kandydatów do korpusu służby cywilnej.

2. Nabór, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także absolwentów Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.

3.  Nabór kandydatów do korpusu służby cywilnej na stanowiska związane z obronnością kraju odbywa się z uwzględnieniem pierwszeństwa w zatrudnieniu przysługującego osobom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej, o których mowa w ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm.).

 

Art. 10. 1. Główny Lekarz Weterynarii organizuje nabór na stanowiska granicznego lekarza weterynarii i jego zastępcy.

2. Wojewódzki lekarz weterynarii organizuje nabór na stanowiska powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy.

3. Przepisy art. 9 i 11-17 stosuje się odpowiednio.

 

Art. 11. 1. Dyrektor generalny urzędu, z zastrzeżeniem art. 18, ma obowiązek upowszechniać informacje o wolnych stanowiskach pracy w służbie cywilnej przez zapewnienie umieszczenia ogłoszenia o naborze w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zwanym dalej "Biuletynem".

2. Ogłoszenie o naborze powinno zawierać:

  1)   nazwę i adres urzędu;

  2)   określenie stanowiska pracy;

  3)   wymagania związane ze stanowiskiem pracy zgodnie z opisem danego stanowiska, ze wskazaniem, które z nich są niezbędne, a które dodatkowe;

  4)   zakres zadań wykonywanych na stanowisku pracy;

  5)   wskazanie wymaganych dokumentów;

  6)   termin i miejsce składania dokumentów.

3. Termin do składania dokumentów, określony w ogłoszeniu o naborze, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania tego ogłoszenia w Biuletynie.

4. Umieszczenie ogłoszenia o naborze w Biuletynie jest bezpłatne.

 

Art. 12. Informacje o wyniku naboru stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o naborze.

 

Art. 13. 1. Po upływie terminu do składania dokumentów określonego w ogłoszeniu o naborze dyrektor generalny urzędu niezwłocznie upowszechnia listę kandydatów, którzy spełniają wymagania formalne określone w ogłoszeniu o naborze, przez zapewnienie umieszczenia jej w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu i opublikowanie jej w Biuletynie.

2. Lista, o której mowa w ust. 1, zawiera imię i nazwisko kandydata oraz jego miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisów .

3. Umieszczenie listy kandydatów w Biuletynie jest bezpłatne.

 

Art. 14. 1. Sporządza się protokół z przeprowadzonego naboru.

2. Protokół zawiera w szczególności:

  1)   określenie stanowiska pracy, na które był prowadzony nabór, liczbę kandydatów oraz imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż pięciu najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;

  2)   informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;

  3)   uzasadnienie dokonanego wyboru.

 

Art. 15. Jeżeli stosunek pracy osoby wyłonionej w drodze naboru ustał w ciągu trzech miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy, dyrektor generalny urzędu może zatrudnić na tym samym stanowisku kolejną osobę spośród najlepszych kandydatów wymienionych w protokole tego naboru.

 

...

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • alter.htw.pl
  • Powered by WordPress, © Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.