|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
PODSTAWY TURYSTYKI – wykłady (opracowanie na zaliczenie) (by Ania z gr.6)
1. Podstawowe pojęcia z zakresu turystyki – standardy statystyczne WTO. Piramida pojęć – im dane pojęcie wyżej, tym węższy jest jego zakres znaczeniowy
EKO-AGROTURYSTYKA AGROTURYSTYKA TURYSTYKA WIEJSKA TURYSTYKA MASOWA TURYSTYKA ALTERNATYWNA TURYSTYKA Turystyka (fr. tour – droga okrężna) – wyjazd niezarobkowy, osoba podróżująca nie pobiera wynagrodzenia w miejscu docelowym; wyjazd poza swoje codzienne otoczenie; celem podróży nie może być chęć osiedlenia się; podróż nie może trwać dłużej niż rok bez przerwy.
Pierwszy raz pojęcia turystyka użył Stendall w powieści „Wspomnienia jednego turysty”. 40 lat później w encyklopedii francuskiej pojawiła się pierwsza definicja turystyki (wolny czas, przemieszczanie). Turystyka jako zjawisko masowe pojawiła się pod koniec XIX w. Na świecie 1841r. –pierwsza wyprawa zorganizowana przez Thomasa Cooka – Wlk. Brytania; w Polsce 1873r. – powstanie Galicyjskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Rozwój turystyki nastąpił w gospodarce kapitalistycznej (pojawienie się grupy kapitalistów i robotników), natomiast największy jej rozkwit w latach 50-tych XX w. Turystyka jest zjawiskiem interdyscyplinarnym. 1991- konferencja w Ottawie - ONZ (komisja do spraw turystyki) i WTO wprowadziły jednolite pojęcia obowiązujące we wszystkich krajach członkowskich.
** Turystyka obejmuje całość powiązań i zjawisk, które się pojawiają wskutek zmiany miejsca i w związku z wynikającym z tego pobytem osób, przy czym dla osób tych nowe miejsce pobytu nie jest ani stałym miejscem zamieszkania, ani miejscem pracy (C. Kaspar). ** Wg WTO turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem ** Wg Brytyjskiego Towarzystwa Turystycznego: turystyka obejmuje wszystkie czynności związane z czasowym krótkotrwałym przemieszczaniem się osób do miejsc docelowych poza miejscami, gdzie normalnie mieszkają i pracują, oraz pobytem w tych miejscach. **W turystyce funkcję popytu spełnia ruch turystyczny, natomiast funkcję podaży – sfera obsługi ruchu turystycznego, oparta na środkach materialnych i organizacyjnych, tworzących szeroko rozumianą gospodarkę turystyczną Ruch turystyczny = odwiedzający + popyt Turystyka = ruch turystyczny + podaż
Turystyka masowa – duże grono odbiorców, silnie oddziaływuje na środowisko naturalne i kulturalne
Turystyka alternatywna – wąskie grono odbiorców, kwalifikacje, jak najmniejsze oddziaływanie na środowisko naturalne i kulturowe. Turystyka alternatywna w odróżnieniu od masowej, jest procesem sprzyjającym rozwojowi sprawiedliwych, równoprawnych dla członków różnych społeczności, twórczych form podróży, gdzie się dąży do znalezienia rozwiązań prowadzących do wzajemnego zrozumienia, solidarności i równości między zaangażowanymi stronami. Główna idea – poszukiwanie kontaktu z ludnością autochtoniczną. Jako podstawę tej motywacji wymienia się dążenie turystów do poznania kultury odwiedzanego kraju czy regionu, jego historii, gospodarki i sposobu życia mieszkańców. Ważne jest zaspokajanie potrzeb różnych grup ludności i troska o interesy mieszkańców terenów odwiedzanych przez turystów oraz ochrona wartości rodzimej kultury odwiedzanych zbiorowości.
Turystyka wiejska – na terenach wiejskich administracyjnie. Jest to turystyka wakacyjna, oznacza spędzanie czasu wolnego w środowisku wiejskim. Cechą charakterystyczną tego środowiska jest odpowiedni charakter jego zabudowy i krajobrazu (hoteliki, pensjonaty, schroniska, prywatne domy letniskowe, pokoje gościnne, małe kempingi zlokalizowane w obrębie wsi).
Agroturystyka – świadczenie usług turystycznych w czynnym gospodarstwie rolnym, zwolnione z podatku w celu zaktywizowania rolników do czynnego zarobku. W Polsce – ok. 4000 gospodarstw agroturystycznych. Jest to rodzaj turystyki wiejskiej, związany z pobytem w gospodarstwie wiejskim dotyczy różnych form spędzania czasu wolnego, usług turystycznych świadczonych w obrębie gospodarstwa rolnego. Jest ona ściśle związana z rolnictwem i funkcjonującym gospodarstwem rolnym; produkcja roślinna i hodowla zwierząt stanowią jedną z atrakcji agroturystyki.
Ekoagroturystyka – turystyka w gospodarstwach ekologicznych (ok. 1% wśród gospodarstw agroturystycznych)
Podróżny – każda osoba, która przemieszcza się w różnych celach między 2 krajami lub 2 miejscowościami.
Odwiedzający – podróżny przemieszczający się w celach wypoczynkowych na nie więcej niż 12 miesięcy, z wyłączeniem zamiaru osiedlenia się i zarobku, pomiędzy 2 krajami lub miejscowościami. Odwiedzający dzielą się na 2 grupy: - odwiedzający jednodniowi (wycieczkowicze) - turyści
Turysta – każda osoba, która korzysta w odwiedzanym kraju lub miejscowości z co najmniej jednego noclegu w obiektach zakwaterowania zbiorowego i kwaterach prywatnych. Pozostali to odwiedzający jednodniowi. Do turystów NIE zaliczamy: - emigrantów i imigrantów ani rodzin, które ich odwiedzają - załóg statków - osób przejeżdżających przez dany kraj tranzytem - przedstawicieli służb dyplomatycznych i konsularnych - oficerów i żołnierzy w akcjach i manewrach poza krajem - nomadów i koczowników - mieszkańców terenów przygranicznych, którzy pracują za granicą - osób, które wyjeżdżają do innego miasta w celu osiedlenia się lub w celach zarobkowych - osób oddelegowanych do innych miast w związku z pracą - więźniów - osób bezdomnych - osób, które jadą się kształcić
** Pierwszą definicję turysty zagranicznego przyjęła w 1937r. Rada Ligii Narodów. Turysta – każda osoba podróżująca przez czas trwający 24 godziny, lub więcej, w kraju nie będącym krajem jej stałego zamieszkania. Wg tej definicji za turystów uważano osoby: - podróżujące dla przyjemności, w celach rodzinnych, zdrowotnych i innych - udające się na zebrania lub jako reprezentanci w sprawach naukowych, administracyjnych, dyplomatycznych, sportowych, itp. - podróżujące w celach handlowych - uczestników rejsów morskich, nawet gdy czas ich pobytu nie przekraczałby 24 godzin Natomiast nie uważano za turystów osób: - przebywających w celach bezpośrednio zarobkowych - mających na celu zamieszkanie na stałe w danym kraju - przebywających w strefie przygranicznej i tam zatrudnionych - jadących tranzytem bez zatrzymania się - studentów i młodzieży przebywającej w pensjonatach i szkołach
** Wymienioną definicję (z niewielkimi poprawkami) przyjał po II WŚ Międzynarodowy Związek Oficjalnych Organizacji Turystycznych (MZOOT). Została ona przyjęta przez wiele krajów. ** Na konferencji ONZ w Rzymie w 1963r., podczas której dyskutowano zagadnienia turystyki i podróży międzynarodowych, zdecydowano, że termin „turysta“ powinno się zamienić na słowo „gość“, „odwiedzający“. Odwiedzający to każda osoba, która przebywa w odwiedzanym kraju niezależnie od powodów odwiedzin, z wyjątkiem dotyczących zatrudnienia w tym kraju. Wszystkich turystów podzielono na turystów i wycieczkowiczów. Turyści są to goście, którzy w kraju czasowego pobytu spędzili przynajmniej jedną noc w jego bazie hotelowej w celach: wypoczynkowych, leczniczych, krajoznawczych, religijnych, sportowych, służbowych, rodzinnych, społecznych, politycznych, itp. Wycieczkowiczami zaś są odwiedzający dany kraj, którzy w nim spędzili mniej niż 24 godziny i nie korzystali z bazy hotelowej tego kraju. Motywy podróżowania są wspólne dla wycieczkowiczów i turystów i obejmują: wypoczynek, interesy, zdrowie, studia, zjazdy, wizyty u rodziny i znajomych, motywy religijne, sport, inne. Rzymska definicja turysty z 1963 roku jest próbą stworzenia pewnego jednolitego systemu rejestracji turystów zagranicznych. ** Zalecenia Konferencji ONZ w Rzymie, wzbogacone podczas licznych dyskusji na forum różnych organizacji międzynarodowych i regionalnych, znalazły rozwinięcie w publikacji WTO z 1993 roku pt. Terminologia turystyczna. Wyróżniono 2 kategorie podróżnych: „odwiedzających“ i „innych podróżnych“. Odwiedzający to każda osoba podróżująca do miejscowości znajdującej się poza jej codziennym otoczeniem na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli podstawowym celem podróży nie jest podjęcie działalności zarobkowej wynagradzanej w odwiedzanej miejscowości. Odwiedzający podzieleni zostali na międzynarodowych i krajowych (obie grupy obejmują turystów-osoby, które zatrzymują się na co najmniej 1 noc i odwiedzających jednodniowych-osoby, które nie korzystają z zakwaterowania w odwiedzanym miejscu). Grupy celów turystycznych: - wypoczynek, rekreacja, wakacje - odwiedziny u krewnych i znajomych - sprawy zawodowe, interesy - cele zdrowotne - cele religijne, pielgrzymki - inne Ruch turystyczny:- wg Międzynarodowej Akademii Turystyki w Monte Carlo: podróże podejmowane dla przyjemności, wypoczynku lub leczenia – pieszo lub jakimkolwiek środkiem komunikacji. Do ich zakresu nie należą więc podróże w celach zarobkowych ani w celach zmiany miejsca stałego zamieszkania (osiedlenia się) - wg M. Boyera: podróże w celach rekreacyjnych, poznawczych, kulturalnych i wychowawczych Ruch ten ma charakter społeczno-kulturalny, jest to ruch dobrowolny i czasowy. Obce mu są motywy zarobkowania i osiedlania się w miejscu czasowego pobytu. Ruch turystyczny wywołuje rozległe ekonomiczne skutki, na które wpływają materialne i duchowe potrzeby turystów. Społeczno-ekonomiczne zjawisko ruchu turystycznego współcześnie jest tworzone przez zbiór podróżnych motywowanych różnymi celami natury społeczno-kulturowej i zawodowej, które zamierzają oni osiągnąć po czasowym i dobrowolnym opuszczeniu miejsca stałego zamieszkania w kraju lub za granicą. Turystyka jest zjawiskiem znacznie szerszym niż ruch turystycznyTurystyczne obiekty zakwaterowania zbiorowego – obiekty noclegowe, z góry określona liczba miejsc noclegowych lub pokoi, prowadzone są na zasadach komercyjnych i są pod jednym zarządem. Np. hotele, motele, pensjonaty, campingi, wioski wakacyjne.
Kwatery prywatne – pokoje lub mieszkania udostępnione odpłatnie lub bezpłatnie turystom, dla zaspokojenia ich potrzeb noclegowych.
Zwykłe otoczenie człowieka – wyjazd ma charakter turystyczny, gdy odbywa się poza nie. Miejsce zamieszkania, pracy, nauki i inne miejsce, do których się regularnie udajemy.
PODZIAŁ TURYSTYKI: O formie turystyki mówimy wówczas, gdy dokonujemy podziału ze względu na podmiot turystyki: Cecha różnicująca forma Wiek młodzieżowa, seniorów Pochodzenie turysty zagraniczna, krajowa, regionalna Zorganizowanie turystów zorganizowana, niezorganizowana Ilość turystów indywidualna, grupowa
O rodzaju turystyki mówimy wówczas, gdy dokonujemy podziału ze względu na motywacje podróży: Motywacje (fizyczne, psychiczne, interpersonalne, rodzaj Kulturalne, prestiżowe) Zdrowie zdrowotna Religia pielgrzymkowa Kultura kulturowa Poznanie swoich korzeni etniczna
Ze względu na pochodzenie turysty turystykę możemy podzielić na: - turystyka krajowa lub regionalna – podróże mieszkańców po własnym kraju lub jego regionie albo podróże po grupie krajów - turystyka przyjazdowa – przyjazdy do danego kraju osób mieszkających stale gdzie indziej - turystyka wyjazdowa – wyjazdy mieszkańców danego kraju za granicę
Kategoria turystyki: - wewnątrzkrajowa – krajowa + zagraniczna przyjazdowa - narodowa – krajowa + zagraniczna wyjazdowa - międzynarodowa – zagraniczna wyjazdowa + przyjazdowa
Środki transportu wykorzystywane w turystyce wg WTO: 1. Transport powietrzny (lotniczy): · regularne połączenia lotnicze · tanie linie lotnicze · inne środki transportu lotniczego 2. Transport drogowy: · Kolejowy · Samochodowy : regularne linie autokarowe Nieregularne linie autokarowe Prywatne pojazdy samochodowe Inne środki transportu drogowego (koń, rower) 3. Transport wodny: · Promy, statki pasażerskie · Statki wycieczkowe · Inne śr. transportu (żaglówki, kajaki) Wybrane rodzaje turystykiTurystyka krajoznawczaTurystyka jest drogą do krajoznawstwa, natomiast krajoznawstwo jest środkiem realizacji pozaekonomicznej funkcji współczesnej turystyki. Pojęcie krajoznawstwo może być definiowane dwojako: a) ruch społeczny – ściśle związane jest z uprawianiem turystyki (jej różnych form). Celem jest poznanie kraju ojczystego, gromadzenie wiadomości i popularyzowanie ich, a także utrwalanie i pomnażanie zasobów przyrody i kultury b) zbiór wiadomości o kraju ojczystym, regionie lub danym miejscu. Wiodącą rolę odgrywają tutaj wiadomości z różnych dziedzin: archeologii, historii, geografii, biologii, etnografii, statystyki, ekonomii, itp. c) W. Lipniacki rozpatruje pojęcie krajoznawstwa w 3 płaszczyznach: llW sensie funkcjonalnym – dążenie do najpełniejszego, najwszechstronniejszego poznania ziemi ojczystejll...ll |
Menu
|