|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
Wykład 7 - Towarowy , wyroby gotowe – ewidencja. Reklamacje i korekty
Towary są to rzeczowe składniki majątku obrotowego zakupione w celu odsprzeda. Celem obrotu towarowego jest pośredniczenie między producentem a nabywcą (konsumentem). Pośrednikami na rynku są jednostki handlu hurtowego i jednostki handlu detalicznego i inne jednostki prowadzące działalność handlową. Jednostki handlu hurtowego zaopatrują głównie detal natomiast bezpośredni kontakt z klientem, konsumentem indywidualnym i zbiorowym ma głównie detal. Na pokrycie kosztów swojego utrzymania oraz na wypracowanie zysku jednostki obrotu towarowego dysponują marżami. Wysokość marży z reguły ustala sama jednostka. Marżę tę ustala się wskaźnikiem procentowym do ceny zakupu. W ramach obrotu towarowego ma miejsce następująca struktura cenowa: cena zakupu + marża hurtowa
= cena detaliczna
Łączna marża handlowa jest różnicą między ceną zbytu ustaloną przez producenta a ceną detaliczną. Jest to suma marży handlowej i detalicznej. Cykl obrotu towarami obejmuje zakup, składowanie i sprzedaż. Im proces składowania będzie krótszy tym większy obrót towarami będzie mogła dokonać jednostka gospodarcza. Zostanie wówczas zrealizowana większa marża. Podmioty handlowe rozliczają się w ramach realizowanego obrotu z urzędem skarbowym z tytułu VAT. Jednostki handlowe ewidencjonują przyjęte i rozchodowane towary na koncie „TOWARY” według cen rzeczywistych lub ewidencyjnych. Cena ewidencyjna w tym przypadku zawiera marżę – jest wyższa od ceny zakupu lub nabycia. Tak więc w przypadku stosowania przez podmiot handlowy cen ewidencyjnych będą zawsze występowały odchylenia kredytowe - zmniejszające. Są to odchylenia od cen ewidencyjnych towarów.
Schemat 4. Ewidencja zakupu towarów w hurcie
ceny rzeczywiste otrzymanie towarów cena hurtowa = cena rzeczywista + marża
odchylenia kredytowe wyksięgowanie VAT-u cena rzeczywista< ceny hurtowej
Objaśnienia: (1) Otrzymanie i zaakceptowanie faktury od dostawcy; (2) Przyjęcie towarów do magazynu na podstawie dokumentu wewnętrznego; (3) Ustalenie i przeksięgowanie różnicy między ceną z faktury a ewidencyjną; (4) Wyksięgowanie VAT-u naliczonego - jako należności od US.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie ustawy o rachunkowości i MSR
Na koncie „Rozliczenie zakupu materiałów” mogą wystąpić, na koniec miesiąca i koniec roku, dwa salda: · debetowe - oznaczające wartość materiałów w drodze, · kredytowe - oznaczające wartość dostaw niefakturowanych. Ewidencja analityczna (szczegółowa) prowadzona jest ilościowo, ilościowo – wartościowo lub wartościowo. Podobnie jak przy obrocie innych zapasów. Rejestrowanie każdej zmiany w ewidencji analitycznej byłoby bardzo pracochłonne dlatego podstawą zapisów mogą być raport magazynowe. Na ich podstawie dokonuje się zbiorczych księgowań obejmujące całodzienne obroty. W jednostkach detalicznych ewidencję analityczną towarów prowadzi się wartościowo. Ewidencja analityczna ma celu zapewnienie kontroli i rozlicznie osób materialnie odpowiedzialnych. Podstawą zapisów księgowych w sklepach są raporty sklepowe. Są to zestawienia dochodów sporządzane codziennie lub co kilka dni. W detalu prowadzi się ewidencję towarów według ceny sprzedaży brutto. Cena ewidencyjna tych towarów zawiera marżę detaliczną i VAT zarezerwowany (dotyczący sprzedaży). Ewidencję sprzedaży towarów prowadzi się na następujących kontach: - Sprzedaż towarów (przychód ze sprzedaży towarów), - Wartość sprzedanych towarów według cen nabycia.
Schemat 5. Ewidencja sprzedaży towarów w hurcie
Źródło: Opracowanie własne na podstawie ustawy o rachunkowości i MSR Cena z marżą bez VAT nazywa się wartością netto sprzedaży (lub nabycia) zależnie od strony transakcji. Cenę z marżą i VAT- em nazywa się ceną brutto sprzedaży lub zakupu. VAT nalicza się od wartości towarów powiększonej o marżę. Marżę można ustalić dwoma metodami: a) w stu, b) od stu. Marża jest pojęciem określającym zysk uzyskiwany na sprzedaży. Określa ona nadwyżkę uzyskiwaną na sprzedaży dobra ponad bezpośrednie koszty jego uzyskania. Marża może być wyrażona kwotowo lub procentowo. Marża wyrażona kwotowo wynika z różnicy (cena sprzedaży – koszt sprzedanego dobra).Marża wyrażona procentowo to nic innego jak stosunek marży kwotowej do ceny sprzedaży lub kosztu towaru bądź produktu. Występują dwa sposoby procentowego określania marży zależnie od tego czy wylicza się ją w odniesieniu do ceny sprzedaży czy do kosztu sprzedawanego towaru. Odpowiednio określa się ją jako marżę „w stu” lub marżę „od sta”. W zależności od sposobu jaki wybierzemy, otrzymamy inną wartość.Przy wyliczaniu marży metodą „w stu”, jako wartość odniesienia wykorzystujemy cenę sprzedaży. Nazwa „w stu” pochodzi od tego, że marża jest zawarta w wartości wykorzystywanej jako odniesienie, czyli w 100%. Przykład 13 Jeśli cena zakupu towaru wynosi 80 zł. a marża kwotowa jest równa 20 zł. to cena sprzedaży (odniesienia) wynosi 100zł. To jest 100% w którym marża jest już zawarta. Marża procentowa „w stu” wynosi 20/100 = 20% Przy wyliczaniu marży metodą „od sta”, jako wartość odniesienia wykorzystujemy koszt. Nazwa „od sta” pochodzi od tego, że marża nie jest zaliczona do 100% wartości wykorzystywanej jako odniesienie, czyli do kosztu. Marża „od sta” nazywana jest często „narzutem”. Przykład 14Cena zakupu towaru 80 zł to jest 100% i nie zawiera w sobie marży. · Marża „od sta” = marża „w stu” /(100- marża „w stu”), · Marża „w stu” = marża „od sta”/(100+marża „od sta”). Marża wyrażona procentowo jest bardzo popularnym miernikiem, ponieważ pokazuje ona rentowność sprzedaży. Pozwala ona na łatwe porównywanie ze sobą zyskowności sprzedaży towarów o rożnych cenach. Należy pamiętać, iż przy wyliczaniu marży bierze się pod uwagę jedynie bezpośrednie koszty związane ze sprzedawanym dobrem. Dopiero z uzyskanej marży przedsiębiorstwo pokrywa koszty pośrednie związane z działalnością. W przypadku działalności handlowej, marża będzie różnicą pomiędzy ceną sprzedaży towaru a ceną jego zakupu. W przypadku działalności produkcyjnej i usługowej, marżę oblicza się jako różnicę między ceną sprzedaży a bezpośrednim kosztem wytworzenia produktu bądź usługi. W przypadku działalności kredytowej, marża obliczana jest inaczej niż w przypadku sprzedaży towarów, dóbr i usług. W działalności kredytowej marżę określa się jako różnicę w oprocentowaniu udzielonego kredytu a kosztem pozyskania środków na jego udzielenie (oprocentowaniem, na jakie pożyczkodawca zaciągnął pożyczkę na udzielenie kredytu).
Produkty pracy takie jak usługi, wyroby gotowe, półprodukty, produkcja w toku są wyrażane w mierniku pieniężnym, uniwersalnym, którym jest koszt wytworzenia. Koszt wytworzenia ustalany jest w wyniku kalkulacji. Koszy bezpośrednie i uzasadniona część kosztów pośrednich stanowią o wartości przyjmowanych produktów pracy. Przyjęcie do magazynu wyrobów może następować po rzeczywistym koszcie wytworzenia lub planowanym koszcie wytworzenia. Wyniki kalkulacji mogą być znane na koniec miesiąca a przekazywanie wyrobów gotowych może być codziennie. Wówczas przyjmuje się wielkości planowane oparte na wartości kosztów z okresów poprzednich. Różnice między kosztem rzeczywistym a planowanym nazywa się „Odchyleniami od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych”. Schemat. 6. Ewidencja przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji i sprzedaży
koszt wytworzenia rzeczywisty koszt planowany koszt wytworzenia wyniki kalkulacji wyroby przyjęto do magazynu
PK
Odchylenia mają znaczenie w wycenie wyrobów gotowych do bilansu jak również wpływają na koszt sprzedanych wyrobów gotowych. Przykład... |
Menu
|