|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/16 USTAWA z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe Opracowano na pod- stawie: Dz.U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 90, poz. 999, z 2001 r. Nr 112, poz. 1198, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 111, poz. 1181, z 2005 r. Nr 39, poz. 377, z 2007 r. Nr 89, poz. 590. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Prasa, zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności wypo- wiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej. Art. 2. Organy państwowe zgodnie z Konstytucją Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stwa- rzają prasie warunki niezbędne do wykonywania jej funkcji i zadań, w tym również umożliwiające działalność redakcjom dzienników i czasopism zróżnicowanych pod względem programu, zakresu tematycznego i prezentowanych postaw. Art. 3. Pracownik poligrafii oraz kolportażu nie może ograniczać ani w jakikolwiek inny sposób utrudniać drukowania i nabywania przyjętych przez przedsiębiorstwo do dru- ku i rozpowszechniania dzienników, czasopism lub innych publikacji prasowych z powodu ich linii programowej albo treści. Art. 3a. W zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy usta- wy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198). Art. 4. 1. Przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie infor- macji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. 2. (skreślony). 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 2/16 3. W przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni; odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyj- nej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy. 4. Odmowę, o której mowa w ust. 3, lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni; w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych. 5. (skreślony). 6. (skreślony). Art. 5. 1. Każdy obywatel, zgodnie z zasadą wolności słowa i prawem do krytyki, może udzielać informacji prasie. 2. Nikt nie może być narażony na uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia infor- macji prasie, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych. Art. 6. 1. Prasa jest zobowiązana do prawdziwego przedstawiania omawianych zjawisk. 2. Organy państwowe, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki or- ganizacyjne oraz organizacje spółdzielcze są obowiązane do udzielenia odpowie- dzi na przekazaną im krytykę prasową bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do związków zawodowych, organizacji samorządowych i innych organizacji społecznych w zakresie prowadzonej przez nie działalności publicznej. 4. Nie wolno utrudniać prasie zbierania materiałów krytycznych ani w inny sposób tłumić krytyki. Art. 7. 1. Ustawa reguluje prasową działalność wydawniczą i dziennikarską. 2. W rozumieniu ustawy: 1) prasa oznacza publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorod- nej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytu- łem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, progra- my radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie ist- niejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego prze- kazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele- i radiowęzły zakładowe, upo- wszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszcze- gólne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską, 2) dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny lub przekaz za pomo- cą dźwięku oraz dźwięku i obrazu, ukazujący się częściej niż raz w tygodniu, 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 3/16 3) czasopismem jest druk periodyczny ukazujący się nie częściej niż raz w tygo- dniu, a nie rzadziej niż raz w roku; przepis ten stosuje się odpowiednio do przekazu za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu innego niż określony w pkt 2, 4) materiałem prasowym jest każdy opublikowany lub przekazany do opubliko- wania w prasie tekst albo obraz o charakterze informacyjnym, publicystycz- nym, dokumentalnym lub innym, niezależnie od środków przekazu, rodzaju, formy, przeznaczenia czy autorstwa, 5) dziennikarzem jest osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przy- gotowywaniem materiałów prasowych, pozostająca w stosunku pracy z re- dakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redak- cji, 6) redaktorem jest dziennikarz decydujący lub współdecydujący o publikacji materiałów prasowych, 7) redaktorem naczelnym jest osoba posiadająca uprawnienia do decydowania o całokształcie działalności redakcji, 8) redakcją jest jednostka organizująca proces przygotowywania (zbierania, oceniania i opracowywania) materiałów do publikacji w prasie. Art. 8. 1. Wydawcą może być osoba prawna, fizyczna lub inna jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej. W szczególności wydawcą może być organ państwowy, przedsiębiorstwo państwowe, organizacja polityczna, związek zawodowy, organizacja spółdzielcza, samorządowa i inna organizacja społeczna oraz kościół i inny związek wyznaniowy. 2. Organizacja polityczna, związek zawodowy, przedsiębiorstwo państwowe, organi- zacja spółdzielcza, samorządowa i inna organizacja społeczna oraz kościół i inny związek wyznaniowy może realizować uprawnienia wydawnicze bezpośrednio lub za pośrednictwem wydawnictw własnych, jak również innych wydawnictw, działających jako nakładca. Art. 9. Przepisów niniejszej ustawy nie stosuje się do: 1) Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, Dziennika Urzędowego Rzeczy- pospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz innych urzędowych organów publi- kacyjnych, 2) Diariusza Sejmowego i własnych sprawozdań z działalności Sejmu i jego or- ganów, a także wewnętrznych wydawnictw rad narodowych, 3) orzecznictwa sądów oraz innych urzędowych publikacji o tym charakterze, 4) wydawnictw prasowych obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzę- dów konsularnych i organizacji międzynarodowych, które na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych korzystają z prawa prowadze- nia działalności wydawniczej. 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 4/16 Rozdział 2 Prawa i obowiązki dziennikarzy Art. 10. 1. Zadaniem dziennikarza jest służba społeczeństwu i państwu. Dziennikarz ma obowiązek działania zgodnie z etyką zawodową i zasadami współżycia społecz- nego, w granicach określonych przepisami prawa. 2. Dziennikarz, w ramach stosunku pracy, ma obowiązek realizowania ustalonej w statucie lub regulaminie redakcji, w której jest zatrudniony, ogólnej linii progra- mowej tej redakcji. 3. Działalność dziennikarza sprzeczna z ust. 2 stanowi naruszenie obowiązku pra- cowniczego. Art. 11. 1. Dziennikarz jest uprawniony do uzyskiwania informacji w zakresie, o którym mowa w art. 4. 2. Informacji w imieniu jednostek organizacyjnych są obowiązani udzielać kierowni- cy tych jednostek, ich zastępcy, rzecznicy prasowi lub inne upoważnione osoby, w granicach obowiązków powierzonych im w tym zakresie. 3. Kierownicy jednostek organizacyjnych są obowiązani umożliwiać dziennikarzom nawiązanie kontaktu z pracownikami oraz swobodne zbieranie wśród nich infor- macji i opinii. 4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa organizację i zadania rzeczni- ków prasowych w urzędach organów administracji rządowej. Art. 12. 1. Dziennikarz jest obowiązany: 1) zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzić zgodność z prawdą uzyskanych wiadomości lub podać ich źródło, 2) chronić dobra osobiste, a ponadto interesy działających w dobrej wierze in- formatorów i innych osób, które okazują mu zaufanie, 3) dbać o poprawność języka i unikać używania wulgaryzmów. 2. Dziennikarzowi nie wolno prowadzić ukrytej działalności reklamowej wiążącej się z uzyskaniem korzyści majątkowej bądź osobistej od osoby lub jednostki or- ganizacyjnej zainteresowanej reklamą. Art. 13. 1. Nie wolno wypowiadać w prasie opinii co do rozstrzygnięcia w postępowaniu sądowym przed wydaniem orzeczenia w I instancji. 2. Nie wolno publikować w prasie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, jak również danych osobowych i wizerunku świadków, pokrzywdzonych i poszkodowanych, chyba że osoby te wyrażą na to zgodę. 2007-06-13 ©Kancelaria Sejmu s. 5/16 3. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 2, nie narusza przepisów innych ustaw. Wła- ściwy prokurator lub sąd może zezwolić, ze względu na ważny interes społeczny, na ujawnienie danych osobowych i wizerunku osób, przeciwko którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe. Art. 14. 1. Publikowanie lub rozpowszechnianie w inny sposób informacji utrwalonych za pomocą zapisów fonicznych i wizualnych wymaga zgody osób udzielających in- formacji. 2. Dziennikarz nie może odmówić osobie udzielającej informacji autoryzacji do- słownie cytowanej wypowiedzi, o ile nie była uprzednio publikowana. 3. Osoba udzielająca informacji może z ważnych powodów społecznych lub osobi- stych zastrzec termin i zakres jej opublikowania. 4. Udzielenia informacji nie może uzależniać, z zastrzeżeniem wynikającym z ust. 2, od sposobu jej skomentowania lub uzgodnienia tekstu wypowiedzi dziennikar- skiej. 5. Dziennikarz nie może opublikować informacji, jeżeli osoba udzielająca jej za- strzegła to ze względu na tajemnicę służbową lub zawodową. 6. Nie wolno bez zgody osoby zainteresowanej publikować informacji oraz danych dotyczących prywatnej sfery życia, chyba że wiąże się to bezpośrednio z działal- nością publiczną danej osoby. Art. 15. 1. Autorowi materiału prasowego przysługuje prawo zachowania w tajemnicy swego nazwiska. 2. Dziennikarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy: 1) danych umożliwiających identyfikację autora materiału prasowego, listu do redakcji lub innego materiału o tym charakterze, jak również innych osób udzielających informacji opublikowanych albo przekazanych do opublikowa- nia, jeżeli osoby te zastrzegły nieujawnianie powyższych danych, 2) wszelkich informacji, których ujawnienie mogłoby naruszać chronione pra- wem interesy osób trzecich. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również innych osób zatrudnionych w redakcjach, wydawnictwach prasowych i innych prasowych jednostkach orga- nizacyjnych. Art. 16. 1. Dziennikarz jest zwolniony od zachowania tajemnicy zawodowej, o której mowa w art. 15 ust. 2, w razie gdy informacja, materiał prasowy, list do redakcji lub in- ny materiał o tym charakterze dotyczy przestępstwa określonego w art. 254 Ko- deksu karnego albo autor lub osoba przekazująca taki materiał wyłącznie do wia- domości dziennikarza wyrazi zgodę na ujawnienie jej nazwiska lub tego materia- łu. 2007-06-13 |
Menu
|