|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1 Dz.U. 1997 Nr 98 poz. 602 USTAWA z dnia 20 czerwca 1997 r. Opracowano na pod- stawie tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, Nr 109, poz, 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486, Nr 180, poz. 1494 i 1497, z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410, Nr 235, poz. 1701, z 2007 r. Nr 52, poz. 343, Nr 57, poz. 381, Nr 99, poz. 661, Nr 123, poz. 845, Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 37, poz. 214, Nr 100, poz. 649, Nr 163, poz. 1015, Nr 209, poz. 1320, Nr 220, poz. 1411 i 1426, Nr 223, poz. 1461 i 1462, Nr 234, poz. 1573 i 1574, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 663, Nr 91, poz. 739, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 802, Nr 97, poz. 803, Nr 98, poz. 817, Nr 168, poz. 1323. Prawo o ruchu drogowym 1) Dział I Przepisy ogólne Art. 1. 1) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 42 z 23.02.1970, z późn. zm.), 2) dyrektywy 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub le- śnych (Dz. Urz. WE L 84 z 28.03.1974, z późn. zm.), 3) dyrektywy 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (Dz. Urz. WE L 237 z 24.08.1991, z późn. zm.), 4) dyrektywy 91/671/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa w pojaz- dach poniżej 3,5 tony (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991, z późn. zm.), 5) dyrektywy 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 57 z 02.03.1992, z późn. zm.), 6) dyrektywy 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajo- wym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodo- wym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996, z późn. zm.), 7) dyrektywy 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997, z późn. zm.), 8) dyrektywy 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów niektórych kate- gorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniającej dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 28.08.1997, z późn. zm.), 9) dyrektywy 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych po- jazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, z późn. zm.), 10) dyrektywy 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999), 11) dyrektywy 2000/30/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 203 z 10.08.2000, z późn. zm.), 12) dyrektywy 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykoło- wych pojazdów mechanicznych i uchylającej dyrektywę 92/61/EWG (Dz. Urz. WE L 124 z 09.05.2002). Dane dotyczące aktów prawa Unii Europejskiej, ogłoszonych przed dniem 1 maja 2004 r., zamiesz- czone w niniejszej ustawie, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europej- skiej – wydanie specjalne. 2009-11-02 ©Kancelaria Sejmu s. 2/2 1. Ustawa reguluje zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamiesz- kania, warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, wymagania w stosunku do osób kierujących pojazdami i innych uczestników ruchu oraz zasady kontroli ruchu drogowego. 2. Przepisy ustawy stosuje się również do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu. 3. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 75a ust. 1, 3, 5 i 9, art. 97 ust. 3, art. 98 ust. 5, art. 110 ust. 1 pkt 10, art. 111 ust. 1, art. 112 ust. 1, art. 113 ust. 1, art. 114 ust. 3, art. 122 ust. 8 i 9, art. 124a ust. 3 i 10, art. 124b ust. 1- 3 i 5, art. 140 ust. 4, art. 140g ust. 2, art. 140i i art. 140k, są zadaniami z zakresu administracji rządowej. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwie- rząt; 2) droga twarda – drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kost- kowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamien- no-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m; inne drogi są drogami gruntowymi; 3) autostrada – drogę dwujezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami dro- gowymi, na której nie dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tyl- ko do ruchu pojazdów samochodowych, które na równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość co najmniej 40 km/h, w tym również w razie cią- gnięcia przyczep; 4) droga ekspresowa – drogę dwu - lub jednojezdniową, oznaczoną odpowied- nimi znakami drogowymi, na której skrzyżowania występują wyjątkowo, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych; 5) droga dla rowerów – drogę lub jej część przeznaczoną do ruchu rowerów jednośladowych, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi; 6) jezdnia – część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; określenie to nie do- tyczy torowisk wydzielonych z jezdni; 7) pas ruchu – każdy z podłużnych pasów jezdni wystarczający do ruchu jed- nego rzędu pojazdów wielośladowych, oznaczony lub nieoznaczony zna- kami drogowymi; 8) pobocze – część drogi przyległą do jezdni, która może być przeznaczona do ruchu pieszych lub niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierz- chem lub pędzenia zwierząt; 9) chodnik – część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych; 10) skrzyżowanie – przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnię, ich połączenie lub rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi przez takie przecięcia, połączenia lub rozwidlenia; określenie to nie dotyczy przecięcia, połączenia lub rozwidlenia drogi twardej z drogą gruntową lub stanowiącą dojazd do obiektu znajdującego się przy drodze; 2009-11-02 ©Kancelaria Sejmu s. 3/3 11) przejście dla pieszych – powierzchnię jezdni, drogi dla rowerów lub torowi- ska przeznaczoną do przechodzenia przez pieszych, oznaczoną odpowied- nimi znakami drogowymi; 12) przejazd dla rowerzystów – powierzchnię jezdni lub torowiska przeznaczo- ną do przejeżdżania przez rowerzystów, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi; 13) przystanek – miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego, oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi; 14) tunel – budowlę na drodze, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi; 15) obszar zabudowany – obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowy- mi; 16) strefa zamieszkania – obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjaz- dy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi; 17) uczestnik ruchu – pieszego, kierującego, a także inne osoby przebywające w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze; 18) pieszy – osobę znajdującą się poza pojazdem na drodze i niewykonującą na niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami; za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, moto- rower, motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poru- szającą się w wózku inwalidzkim, a także osobę w wieku do 10 lat kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej; 19) kolumna pieszych – zorganizowaną grupę pieszych prowadzoną przez kie- rownika lub dowódcę; 20) kierujący – osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a także osobę, która prowadzi kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi zwierzęta pojedynczo lub w stadzie; 21) kierowca – osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym; 22) szczególna ostrożność – ostrożność polegającą na zwiększeniu uwagi i do- stosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniają- cych się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie re- agowanie; 23) ustąpienie pierwszeństwa – powstrzymanie się od ruchu, jeżeli ruch mógłby zmusić innego kierującego do zmiany kierunku lub pasa ruchu albo istotnej zmiany prędkości, a pieszego – do zatrzymania się, zwolnienia lub przy- spieszenia kroku; 24) ruch kierowany – ruch otwierany i zamykany za pomocą sygnalizacji świetlnej albo przez uprawnioną osobę; 25) niedostateczna widoczność – widoczność występującą od zmierzchu do świ- tu, a także w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza od świtu do zmierzchu; 26) wymijanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ru- chu poruszającego się w przeciwnym kierunku; 27) omijanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok nieporuszającego się pojaz- du, uczestnika ruchu lub przeszkody; 28) wyprzedzanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w tym samym kierunku; 2009-11-02 ©Kancelaria Sejmu s. 4/4 29) zatrzymanie pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające nie dłużej niż 1 minutę, oraz każ- de unieruchomienie pojazdu wynikające z tych warunków lub przepisów; 30) postój pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę; 31) pojazd – środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane; 32) pojazd silnikowy – pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego; 33) pojazd samochodowy – pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje cią- gnika rolniczego; 34) pojazd wolnobieżny – pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, z wyłączeniem ciągnika rolniczego; 35) pojazd członowy – zespół pojazdów składający się z pojazdu silnikowego złączonego z naczepą; 36) pojazd specjalny – pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji; 37) pojazd używany do celów specjalnych - pojazd samochodowy przystosowa- ny w sposób szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Straż Graniczną, kontrolę skarbową, Służbę Celną, jednostki ochrony przeciwpo- żarowej, Inspekcję Transportu Drogowego i Służbę Więzienną; 38) pojazd uprzywilejowany – pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi; określenie to obejmuje również pojazdy jadące w kolumnie, na której po- czątku i na końcu znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodat- kowo sygnały świetlne w postaci czerwonego światła błyskowego; 39) pojazd zabytkowy - pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z od- rębnymi przepisami; 40) samochód osobowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu; 41) autobus – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą; 41a) autobus szkolny – autobus przeznaczony do przewozu dzieci do szkoły, barwy pomarańczowej, oznaczony z przodu i z tyłu prostokątnymi tablicami barwy białej, z napisem barwy czarnej „autobus szkolny”; 42) samochód ciężarowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężaro- wo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą; 2009-11-02 42a) ciągnik samochodowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyj- nie wyłącznie do ciągnięcia przyczepy; określenie to obejmuje ciągnik sio- dłowy i ciągnik balastowy; 43) taksówka – pojazd samochodowy odpowiednio wyposażony i oznaczony, przeznaczony do przewozu za ustaloną na podstawie taksometru opłatą: a) osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą oraz ich bagażu podręcznego (taksówka osobowa), b) ładunków o masie nieprzekraczającej 2,5 t (taksówka bagażowa); 44) ciągnik rolniczy – pojazd silnikowy skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki może być również przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych; 45) motocykl – pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy; 46) motorower – pojazd jednośladowy lub dwuśladowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm 3 , którego kon- strukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h; 47) rower – pojazd jednośladowy lub wielośladowy poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem; 48) wózek inwalidzki – pojazd konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się osoby niepełnosprawnej, napędzany siłą mięśni lub za pomocą silnika, któ- rego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do prędkości pieszego; 49) zespół pojazdów – pojazdy złączone ze sobą w celu poruszania się po dro- dze jako całość; nie dotyczy to pojazdów złączonych w celu holowania; 49a) kolejka turystyczna - zespół pojazdów składający się z ciągnika rolniczego, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, albo pojazdu wolnobieżnego oraz przyczepy (przyczep) dostosowanej do przewozu osób, wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności w zakresie świad- czenia usług turystycznych; 50) przyczepa – pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym po- jazdem; 51) przyczepa lekka – przyczepę, której dopuszczalna masa całkowita nie prze- kracza 750 kg; 52) naczepa – przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i ob- ciąża ten pojazd; 53) masa własna – masę pojazdu z jego normalnym wyposażeniem, paliwem, olejami, smarami i cieczami w ilościach nominalnych, bez kierującego; 54) dopuszczalna masa całkowita – największą określoną właściwymi warun- kami technicznymi masę pojazdu obciążonego osobami i ładunkiem, do- puszczonego do poruszania się po drodze; 55) rzeczywista masa całkowita – masę pojazdu łącznie z masą znajdujących się na nim rzeczy i osób; 56) dopuszczalna ładowność – największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu; 57) nacisk osi – sumę nacisków, jaką na drogę wywierają koła znajdujące się na jednej osi; s. 5/5 2009-11-02 ©Kancelaria Sejmu |
Menu
|