|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
jadwiga Pytlarczyk
Program wychowania przedszkolnego
Inowrocław, 2009
spis tresci:
I. Wstęp ....................................................................................3 II. Założenia i cele programu………………………………….…..........4 III. Wskazówki metodyczne……………………………….....................7 IV. Materiał edukacyjny…………………………………....................13 1. Edukacja zdrowotna………….....………………………...........23 2. Edukacja emocjonalna i wprowadzenie w świat wartości..30 3. Edukacja społeczna i otoczenie techniczne…….......….......36 4. Edukacja językowa………………………………….......……..…43 5. Edukacja przyrodnicza i ekologiczna…………........…………53 6. Edukacja matematyczna…………………………….......………59 7. Edukacja artystyczna…………………………………......….....67 V. Wartościowanie postępów dzieci…………………………............78 Słowniczek pojęć…………………………………………….…...........80 Bibliografia………………………………………………....................83 Podstawy prawne ..................................................................84
I. wstęp
Program opisuje sposób realizacji podstawy programowej wychowania przedszkolnego w zakresie wspomagania rozwoju i edukacji dzieci objętych różnymi formami wychowania przedszkolnego po zmianie z 23 grudnia 2008 roku. Wyznacza szczegółowe umiejętności dziecka z podziałem na poziomy, wskazuje także dodatkowe treści w ramach wspomagania wychowanka w rozwijaniu uzdolnień. Podstawowym zadaniem wychowania przedszkolnego jest wspomaganie rozwoju dziecka w celu osiągnięcia przez dziecko stanu gotowości do podjęcia nauki w szkole podstawowej.
Kształtując tę gotowość należy pomagać dziecku rozwijać różnorodne umiejętności takie jak samodzielność, kreatywność, umiejętność dostrzegania problemów, planowania i realizowania zadań, kompetencje społeczne oraz postawy ukształtowane w relacjach ze środowiskiem społeczno-przyrodniczym i kulturowym. Podstawowym wyznacznikiem działalności nauczyciela są cztery filary edukacji, będące celami ogólnymi kształcenia. Są to:
1) uczyć się , aby wiedzieć /wiedza/ Wiedza to środek /w stopniu pozwalającym na komunikowanie, rozwijanie umiejętności zawodowych, rozumienie świata/ i cel życia ludzkiego /radość rozumienia, poznawania i odkrywania/. Należy ćwiczyć procesy poznawcze.
2) uczyć się, aby działać /umiejętności/ W codziennej rzeczywistości istotne są kompetencje, a także umiejętność współdziałania, podejmowanie inicjatyw, postawy społeczne.
3) uczyć się , aby być /system wartości i postaw/ Dzięki edukacji człowiek powinien kształcić samodzielne, krytyczne myślenie, wypracować sądy, podejmować decyzje w różnych okolicznościach życia. Ważne są różnorodne doświadczenia, które mają pomóc w ukształtowaniu systemu postaw, wzbogacić osobowość, przygotować do „bycia” i pełnienia ról.
4) uczyć się, aby żyć wspólnie z innymi /pokojowe współistnienie i współdziałanie całej ludzkości/. Ważne jest, aby odkryć siebie, zauważyć niepowtarzalność i odrębność każdego człowieka, współdziałać z innymi, nauczyć się rozwiązywać konflikty, planować i realizować z innymi wspólne cele.
Program ten wyznacza właściwe proporcje miedzy wychowaniem a kształceniem w warunkach wzmożonej aktywności dziecka w wieku przedszkolnym. Tytuł nawiązuje do zabawy jako podstawowej formy aktywności małego dziecka.
II. Założenia i cele programu
Wiek przedszkolny to okres szybkich zmian rozwojowych oraz ważny okres rozwoju, pozostawiający swe konsekwencje w dalszym życiu człowieka. Wychowanie przedszkolne to czas wspomagania rozwoju czyli tworzenia dziecku optymalnych warunków rozwoju i czuwanie nad kierunkiem zmian. Nauczyciel, aby mógł oddziaływać na dziecko musi znać prawidłowości rozwoju oraz mieć świadomość celów, a także dobrze poznać dziecko. Aby ocenić poziom i dynamikę rozwoju wychowanka, trzeba obserwować dokładnie jego zachowanie w różnych sytuacjach oraz dotrzeć do motywów jego zachowania. Tu ważna jest współpraca z rodzicami w celu pełniejszego poznania i zrozumienia dziecka. Aby kierować grupą dziecięcą, trzeba obserwować nie tylko poszczególne osoby, ale cały zespół i stosunki zachodzące w grupie. Nauczyciel musi wiedzieć co kształcić, co rozwijać, a co zmieniać. Wychowanie przedszkolne to element szeregu działań nakładających się na różne obszary: wychowanie umysłowe, wychowanie estetyczne, zdrowotne, społeczne, moralne itd. Rozwój dziecka w poszczególnych sferach jest od siebie wzajemnie uzależniony. Np. Wychowanie społeczno –moralne a wychowanie umysłowe Te dwie dziedziny łączy ścisły związek. Im lepszy rozwój umysłowy tym łatwiej dziecku zrozumieć istotę stawianych wymagań. Bogata wiedza o środowisku przyrodniczym, społecznym, wytworzone emocje stanowią warunek kształtowania pozytywnego stosunku do ludzi, zjawisk, przyrody, itd.
Wychowanie społeczno –moralne a wychowanie estetyczne Bogate życie uczuciowe, wyobraźnia, wrażliwość na piękno, estetykę i inne wartości, to większa możliwość zrozumienia innego człowieka i jego potrzeb, poszanowania przyrody, przyjęcia wzorów postępowania, krytycyzm wobec zachowań negatywnych.
Wychowanie społeczno –moralne a wychowanie zdrowotne Dziecko zdrowe, zrelaksowane, bezpieczne jest bardziej podatne na działania wychowawcze, łatwiej nawiązuje kontakty ze środowiskiem.
Podstawą sukcesu dziecka i nauczyciela jest prowadzenie planowego i ukierunkowanego procesu wychowawczego i dydaktycznego, odpowiednio do zdiagnozowanego poziomu rozwoju dziecka.
Podstawowe założenia programu to:
→ Placówki wychowania przedszkolnego w równej mierze pełnią funkcje opiekuńcze, wychowawcze i kształcące.
→ Zapewniają dzieciom możliwość wspólnej zabawy i nauki w warunkach bezpiecznych, przyjaznych i dostosowanych do ich potrzeb rozwojowych.
→ Proces wspomagania rozwoju dziecka musi być: zamierzony, planowy, celowy, systematyczny, interakcyjny i ukierunkowany na wywoływanie zamierzonych zmian.
→ Planowanie procesu wspomagania rozwoju odbywa się na bazie systematycznie prowadzonej przez nauczyciela obserwacji indywidualnych potrzeb i możliwości każdego dziecka.
→ Rozwój to proces kierunkowych zmian. Rozwój dziecka, człowieka to nie tylko zmiany jakościowe w tym czego się uczy, lecz i w tym, jakim się staje. W procesie tym należy zachować właściwe proporcje między poznawaniem wiadomości, opanowaniem umiejętności i nabywaniem odpowiednich postaw. Stąd w programie ważną rolę pełni wieloaspektowy rozwój dziecka.
→ Pełny i harmonijny rozwój człowieka następuje poprzez integrację nauczania i wychowania na zasadzie wzajemnego przenikania i uzupełniania. Wychowanie polega na przygotowaniu jednostki do samodzielnego dokonywania społecznie wartościowych wyborów wyznaczonych przez określone postawy /dyspozycje kierunkowe/. Proces wychowania należy więc rozpatrywać jako proces kształtowania postaw. Nauczanie służy przyswajaniu wiadomości i umiejętności /dyspozycje instrumentalne/.
→ W procesie wspomagania rozwoju akcent położony jest na aktywność dziecka. Stymulowanie i rozwijanie aktywności staje się siłą napędową rozwoju.
→ Rozwój dziecka odbywa się w kontakcie ze środowiskiem społeczno - kulturowym i przyrodniczym. Kształtując postawy należy dostarczać wiadomości o środowisku życia dziecka, stwarzać okazje do przeżywania wartości związanych z tym środowiskiem, organizować okazje do nabywania umiejętności działania w środowisku.
→ W procesie wspomagania rozwoju należy uwzględnić zasady, metody, formy i środki swoiste dla edukacji dziecka w wieku przedszkolnym. Jako podstawową formę działalności uznaje się zabawę. Wynika to ze specyfiki i możliwości małego dziecka.
→ W trosce o jednolite oddziaływanie wychowawcze placówka przedszkolna ściśle współpracuje z rodzicami. Pomaga w rozpoznawaniu możliwości rozwojowych dziecka i podjęciu wczesnej interwencji specjalistycznej. Informuje na bieżąco o postępach dziecka, uzgadnia wspólnie z rodzicami kierunki i zakres realizowanych zadań, rozwija umiejętności wychowawcze rodziców. W sposób szczególny czuwa nad kształtowaniem świadomości zdrowotnej dzieci oraz ich nawyków dbania o własne zdrowie.
→ Punktem wyjścia do ustalenia treści programowych stały się cele wskazane w podstawie programowej:
1) wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności intelektualnych potrzebnych im w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji; 2) budowanie systemu wartości, w tym wychowywanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym, co dobre i co złe; 3) kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia stresów i porażek; 4) rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi; 5) stwarzanie warunków sprzyjaj... |
Menu
|