|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/51 Dz.U. 1985 Nr 14 poz. 60 USTAWA z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych 1) I) Opracowano na pod- stawie: tj. Dz.U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, Nr 23, poz. 136. Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z ka- tegorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograni- czeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczegól- nych. Art. 2. 1. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następują- ce kategorie: 1) drogi krajowe; 2) drogi wojewódzkie; 3) drogi powiatowe; 4) drogi gminne. 2. Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi. 3. Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 i Nr 170, poz. 1217), jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Art. 2a. 1. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa. 2. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samo- rządu województwa, powiatu lub gminy. I) Odnośnik nr 1 dodany do tytułu ustawy przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 172, poz. 1440), która we- szła w życie z dniem 24 września 2005 r. 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają w zakresie swojej regulacji postanowienia dyrektywy Parla- mentu Europejskiego i Rady nr 2004/52/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie interoperacyjno- ści systemów elektronicznych opłat drogowych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004; str. 124). Dane dotyczące ogłoszenia niniejszego aktu prawa Unii Europejskiej dotyczą jego ogło- szenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne. 2007-03-01 ©Kancelaria Sejmu s. 2/51 Art. 3. Drogi publiczne ze względu na ich dostępność dzielą się na: 1) drogi ogólnodostępne; 2) drogi o ograniczonej dostępności, w tym autostrady i drogi ekspresowe. Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) pas drogowy – wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpiecze- niem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządza- nia drogą; 2) droga – budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym; 3) ulica – drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgod- nie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe; 4) torowisko tramwajowe – część ulicy między skrajnymi szynami wraz z ze- wnętrznymi pasami bezpieczeństwa o szerokości 0,5 m każdy; 5) jezdnia – część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; 6) chodnik – część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych; 7) korona drogi – jezdnie z poboczami, pasami awaryjnego postoju lub pasami przeznaczonymi do ruchu pieszych, zatokami autobusowymi lub postojo- wymi, a przy drogach dwujezdniowych – również z pasem dzielącym jezd- nie; 8) zjazd – połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; 9) skrzyżowanie dróg publicznych: a) jednopoziomowe – przecięcie się lub połączenie dróg publicznych na jednym poziomie, b) wielopoziomowe – krzyżowanie się lub połączenie dróg publicznych na różnych poziomach, zapewniające pełną lub częściową możliwość wy- boru kierunku jazdy (węzeł drogowy) lub krzyżowanie się dróg na róż- nych poziomach, uniemożliwiające wybór kierunku jazdy (przejazd drogowy); 10) droga ekspresowa – drogę przeznaczoną wyłącznie do ruchu pojazdów sa- mochodowych: a) wyposażoną w jedną lub dwie jezdnie, b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania z przecinającymi ją innymi drogami transportu lądowego i wodnego, z dopuszczeniem wyjątkowo jednopoziomowych skrzyżowań z drogami publicznymi, 2007-03-01 ©Kancelaria Sejmu s. 3/51 c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, przeznaczone wyłącznie dla użytkowników drogi; 11) autostrada – drogę przeznaczoną wyłącznie do ruchu pojazdów samochodo- wych: a) wyposażoną przynajmniej w dwie trwale rozdzielone jednokierunkowe jezdnie, b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania ze wszystkimi przecinają- cymi ją drogami transportu lądowego i wodnego, c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, przeznaczone wyłącznie dla użytkowników autostrady; 12) drogowy obiekt inżynierski – obiekt mostowy, tunel, przepust i konstrukcję oporową; 13) obiekt mostowy – budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samo- dzielnego ciągu pieszego lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwie- rząt dziko żyjących lub innego rodzaju komunikacji nad przeszkodą tere- nową, w szczególności: most, wiadukt, estakadę, kładkę; 14) tunel – budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samodzielnego ciągu pieszego lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących lub innego rodzaju komunikacji przez przeszkodę terenową lub pod nią, w tym przejście podziemne; 15) przepust – budowlę o przekroju poprzecznym zamkniętym, przeznaczoną do przeprowadzenia cieków, szlaków wędrówek zwierząt dziko żyjących lub urządzeń technicznych przez nasyp drogi; 16) konstrukcja oporowa – budowlę przeznaczoną do utrzymywania w stanie stateczności nasypu lub wykopu; 17) budowa drogi – wykonywanie połączenia drogowego między określonymi miejscami lub miejscowościami, a także jego odbudowę i rozbudowę; 18) przebudowa drogi – wykonywanie robót, w których wyniku następuje pod- wyższenie parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi, niewymagających zmiany granic pasa drogowego; 19) remont drogi – wykonywanie robót przywracających pierwotny stan drogi, także przy użyciu wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pier- wotnym; 20) utrzymanie drogi – wykonywanie robót konserwacyjnych, porządkowych i innych zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu, w tym także odśnieżanie i zwalczanie śliskości zimowej; 21) ochrona drogi – działania mające na celu niedopuszczenie do przedwcze- snego zniszczenia drogi, obniżenia klasy drogi, ograniczenia jej funkcji, niewłaściwego jej użytkowania oraz pogorszenia warunków bezpieczeństwa ruchu; 22) zieleń przydrożna – roślinność umieszczoną w pasie drogowym, mającą na celu w szczególności ochronę użytkowników drogi przed oślepianiem przez pojazdy nadjeżdżające z kierunku przeciwnego, ochronę drogi przed za- wiewaniem i zaśnieżaniem, ochronę przyległego terenu przed nadmiernym hałasem, zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby; 2007-03-01 ©Kancelaria Sejmu s. 4/51 23) reklama – nośnik informacji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, umieszczony w polu widzenia użytkowników drogi, niebędący znakiem w rozumieniu przepisów o znakach i sygnałach lub znakiem informującym o obiektach użyteczności publicznej ustawionym przez gminę; 24) dostępność drogi – cechę charakteryzującą gęstość połączeń danej drogi z innymi drogami przez skrzyżowania dróg oraz zakres dostępu do drogi przez zjazdy; 25) 2) pojazd nienormatywny – pojazd lub zespół pojazdów, którego naciski osi wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, przewidzia- nych dla danej drogi w przepisach niniejszej ustawy, albo którego wymiary i masa wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od dopuszczalnych, prze- widzianych w przepisach o ruchu drogowym, z wyłączeniem autobusów w zakresie nacisków osi. Art. 4a. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sieć autostrad i dróg ekspre- sowych, mając na uwadze potrzeby społeczne i gospodarcze kraju w zakresie rozwoju infrastruktury. 2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, wykaz dróg o znaczeniu obronnym. Zarządzenie to nie podlega ogłoszeniu. Art. 5. 1. Do dróg krajowych zalicza się : 1) autostrady i drogi ekspresowe oraz drogi leżące w ich ciągach do czasu wy- budowania autostrad i dróg ekspresowych; 2) drogi międzynarodowe; 3) drogi stanowiące inne połączenia zapewniające spójność sieci dróg krajo- wych; 4) drogi dojazdowe do ogólnodostępnych przejść granicznych obsługujących ruch osobowy i towarowy bez ograniczeń ciężaru całkowitego pojazdów (zespołu pojazdów) lub wyłącznie ruch towarowy bez ograniczeń ciężaru całkowitego pojazdów (zespołu pojazdów); 5) drogi alternatywne dla autostrad płatnych; 6) drogi stanowiące ciągi obwodnicowe dużych aglomeracji miejskich; 7) drogi o znaczeniu obronnym. 2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrami właściwy- mi do spraw administracji publicznej, spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw, a w miastach na prawach powiatu – opinii rad miast, w drodze rozporządzenia, za- licza drogi do kategorii dróg krajowych, mając na uwadze kryteria zaliczenia określone w ust. 1. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o dro- gach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 179, poz. 1486), która weszła w życie z dniem 4 października 2005 r. 2007-03-01 ©Kancelaria Sejmu s. 5/51 3. Minister właściwy do spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych zarzą- dów województw, a w miastach na prawach powiatu – właściwych prezydentów miast, w drodze rozporządzenia, ustala przebieg istniejących dróg krajowych, w celu zapewnienia ciągłości dróg krajowych. Art. 6. 1. Do dróg wojewódzkich zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, sta- nowiące połączenia między miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym niezaliczone do dróg krajowych. 2. Zaliczenie do kategorii dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu oraz obrony narodowej. 3. Ustalenie przebiegu istniejących dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwa- ły sejmiku województwa, po zasięgnięciu opinii zarządów powiatów, na obsza- rze których przebiega droga, a w miastach na prawach powiatu – opinii prezy- dentów miast. Art. 6a. 1. Do dróg powiatowych zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1, stanowiące połączenia miast będących siedzibami powiatów z siedzibami gmin i siedzib gmin między sobą. 2. Zaliczenie drogi do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały ra- dy powiatu w porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga, oraz zarządów sąsiednich powiatów, a w miastach na prawach powiatu – opinii prezydentów miast. 3. Ustalenie przebiegu istniejących dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga. Art. 7. 1. Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do in- nych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym po- trzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. 2. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu. 3. Ustalenie przebiegu istniejących dróg gminnych następuje w drodze uchwały ra- dy gminy. Art. 7a. 1. Organy właściwe w sprawach zaliczenia do kategorii i ustalenia przebiegu dróg, przekazując propozycje zaliczenia do kategorii lub propozycje ustalenia prze- biegu dróg, wyznaczają termin do przedstawienia opinii, o których mowa w art. 5–7. Wyznaczony termin zgłaszania opinii nie może być krótszy niż 21 dni od dnia doręczenia propozycji do zaopiniowania. 2007-03-01 |
Menu
|