ustawa o postepowaniu w sprawach nieletnich, II rok, karne materialne

2001.01.29

Dz.U.82.35.228

USTAWA

z dnia 26 października 1982 r.

o postępowaniu w sprawach nieletnich.

(Dz. U. z dnia 12 listopada 1982 r.)

W dążeniu do przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich i stwarzania warunków powrotu do normalnego życia nieletnim, którzy popadli w konflikt z prawem bądź z zasadami współżycia społecznego, oraz w dążeniu do umacniania funkcji opiekuńczo-wychowawczej i poczucia odpowiedzialności rodzin za wychowanie nieletnich na świadomych swych obowiązków członków społeczeństwa stanowi się, co następuje:

DZIAŁ I

Przepisy ogólne.

Art. 1. § 1. Przepisy ustawy stosuje się w zakresie:

  1)   zapobiegania i zwalczania demoralizacji - w stosunku do osób, które nie ukończyły lat 18,

  2)   postępowania w sprawach o czyny karalne - w stosunku do osób, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17,

  3)   wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych - w stosunku do osób, względem których środki te zostały orzeczone, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez te osoby lat 21.

§ 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

  1)   "nieletnich" - rozumie się przez to osoby, o których mowa w § 1,

  2)   "czynie karalnym" - rozumie się przez to czyn zabroniony przez ustawę jako:

a)  przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo

b)  wykroczenie określone w , , , , , , , , , , lub Kodeksu wykroczeń.

Art. 2. ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

Art. 3. § 1. W sprawie nieletniego należy kierować się przede wszystkim jego dobrem, dążąc do osiągnięcia korzystnych zmian w osobowości i zachowaniu się nieletniego oraz zmierzając w miarę potrzeby do prawidłowego spełniania przez rodziców lub opiekuna ich obowiązków wobec nieletniego, uwzględniając przy tym interes społeczny.

§ 2. W postępowaniu z nieletnim bierze się pod uwagę osobowość nieletniego, a w szczególności wiek, stan zdrowia, stopień rozwoju psychicznego i fizycznego, cechy charakteru, a także zachowanie się oraz przyczyny i stopień demoralizacji, charakter środowiska oraz warunki wychowania nieletniego.

Art. 3a. ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

§ 2. Instytucja lub osoba godna zaufania sporządza, po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego, sprawozdanie z jego przebiegu i wyników, które sąd rodzinny bierze pod uwagę, orzekając w sprawie nieletniego.

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania mediacji, regulując zwłaszcza warunki, jakim powinny odpowiadać instytucje i osoby uprawnione do jej przeprowadzania, sposób rejestracji tych instytucji i osób oraz szkolenia mediatorów, zakres i warunki udostępniania im akt sprawy, formę i zakres sprawozdania z przebiegu i wyników postępowania mediacyjnego, mając na względzie wychowawczą rolę postępowania mediacyjnego, interes pokrzywdzonego, dobrowolność i poufność mediacji oraz fachowość i bezstronność mediatora.

Art. 4. ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

§ 2. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Milicję Obywatelską Policję.

§ 3. Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Milicję Obywatelską Policję oraz przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu.

Art. 4a. ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

DZIAŁ II

Środki zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich.

Art. 5. Wobec nieletniego mogą być stosowane środki wychowawcze oraz środek poprawczy w postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym; kara może być orzeczona tylko w wypadkach prawem przewidzianych, jeżeli inne środki nie są w stanie zapewnić resocjalizacji nieletniego.

Art. 6. Wobec nieletnich sąd rodzinny może:

  1)   udzielić upomnienia,

  2)   ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

  3)   ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna,

  4)   ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania - udzielających poręczenia za nieletniego,

  5)   zastosować nadzór kuratora,

  6)   skierować do kuratorskiego ośrodka pracy z młodzieżą,

  6)   ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

  7)   ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

  8)   orzec przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego,

  9)   ) z dniem 1 stycznia 1996 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. d) ustawy z dnia 15 września 2000 r. () zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

  10)   orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym,

  11)   zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu rodzinnego, jak również zastosować środki przewidziane w .

Art. 7. ) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 stycznia 2001 r.

  1)   zobowiązać rodziców lub opiekuna do poprawy warunków wychowawczych, bytowych lub zdrowotnych nieletniego, a także do ścisłej współpracy ze szkołą, do której nieletni uczęszcza, poradnią wychowawczo-zawodową psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnią specjalistyczną, zakładem pracy, w którym jest zatrudniony, oraz lekarzem lub zakładem leczniczym,

  2)   zobowiązać rodziców lub opiekuna do naprawienia w całości lub w części szkody wyrządzonej przez nieletniego.

  3)   zawiadomić - jeżeli rodzice lub opiekun w wyniku zawinionego niewykonywania obowiązków wobec nieletniego dopuszczają do jego demoralizacji - zakład pracy, w którym są zatrudnieni, albo organizację społeczną, do której należą.

  3)   (skreślony).

§ 2. Sąd może zwrócić się do właściwej instytucji lub szkoły właściwych instytucji państwowych lub społecznych oraz jednostek samorządowych o udzielenie niezbędnej pomocy w poprawie warunków wychowawczych, bytowych lub zdrowotnych nieletniego.

Art. 8. § 1. (10) W wypadku gdy rodzice lub opiekun nieletniego uchylają się do wykonania obowiązków nałożonych na nich przez sąd rodzinny, sąd ten może wymierzyć im karę pieniężną w wysokości od 20 do 500 zł 50 do 1500 złotych.

10) Art. 8 § 1:...