|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1 USTAWA z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego Opracowano na pod- stawie: Dz.U. z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2005 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 167, poz. 1398, Nr 175, poz. 1462, z 2007 r. Nr 112, poz. 766, Nr 121, poz. 831. Uznając, że zdrowie psychiczne jest fundamentalnym dobrem osobistym człowieka, a ochrona praw osób z zaburzeniami psychicznymi należy do obowiąz- ków państwa, stanowi się co, następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ochronę zdrowia psychicznego zapewniają organy administracji rządowej i sa- morządowej oraz instytucje do tego powołane. 2. W działaniach z zakresu ochrony zdrowia psychicznego mogą uczestniczyć sto- warzyszenia i inne organizacje społeczne, fundacje, samorządy zawodowe, ko- ścioły i inne związki wyznaniowe oraz grupy samopomocy pacjentów i ich ro- dzin, a także inne osoby fizyczne i prawne. Art. 2. Ochrona zdrowia psychicznego polega w szczególności na: 1) promocji zdrowia psychicznego i zapobieganiu zaburzeniom psychicznym, 2) zapewnieniu osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej i po- wszechnie dostępnej opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym i społecznym, 3) kształtowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi właściwych postaw społecznych, a zwłaszcza zrozumienia, tolerancji, życzliwości, a także prze- ciwdziałaniu ich dyskryminacji. Art. 3. Ilekroć przepisy niniejszej ustawy stanowią o: 1) osobie z zaburzeniami psychicznymi, odnosi się to do osoby: a) chorej psychicznie (wykazującej zaburzenia psychotyczne), b) upośledzonej umysłowo, 2007-07-11 ©Kancelaria Sejmu s. 2/2 c) wykazującej inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba ta wymaga świadczeń zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym lub społecznym, 2) szpitalu psychiatrycznym, odnosi się to również do: a) oddziału psychiatrycznego w szpitalu ogólnym, b) kliniki psychiatrycznej, c) sanatorium dla osób z zaburzeniami psychicznymi, d) innego zakładu opieki zdrowotnej, sprawującego całodobową opiekę psychiatryczną lub odwykową, niezależnie od podmiotu, który je tworzy i utrzymuje, 3) domu pomocy społecznej lub środowiskowym domu samopomocy, odnosi się to również do wszelkich form pomocy instytucjonalnej dla osób, o których mowa w pkt 1, 4) zgodzie, oznacza to swobodnie wyrażoną zgodę osoby z zaburzeniami psy- chicznymi - która niezależnie od stanu jej zdrowia psychicznego - jest rze- czywiście zdolna do zrozumienia przekazywanej w dostępny sposób informa- cji o celu przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, jej stanie zdrowia, propo- nowanych czynnościach diagnostycznych i leczniczych oraz o dających się przewidzieć skutkach tych działań lub ich zaniechania. Art. 4. 1. Działania zapobiegawcze w zakresie ochrony zdrowia psychicznego są podej- mowane przede wszystkim wobec dzieci, młodzieży, osób starszych i wobec osób znajdujących się w sytuacjach stwarzających zagrożenie dla ich zdrowia psychicznego. 2. Działania, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności: 1) stosowanie zasad ochrony zdrowia psychicznego w pracy szkół, placówek oświatowych, opiekuńczo-wychowawczych, resocjalizacyjnych oraz w jed- nostkach wojskowych, 2) tworzenie placówek rozwijających działalność zapobiegawczą, przede wszystkim poradnictwa psychologicznego, oraz placówek specjalistycznych, z uwzględnieniem wczesnego rozpoznawania potrzeb dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, 3) wspieranie grup samopomocy i innych inicjatyw społecznych w zakresie ochrony zdrowia psychicznego, 4) rozwijanie działalności zapobiegawczej w zakresie ochrony zdrowia psy- chicznego przez zakłady opieki zdrowotnej, 5) wprowadzanie zagadnień ochrony zdrowia psychicznego do programu przy- gotowania zawodowego osób zajmujących się wychowaniem, nauczaniem, resocjalizacją, leczeniem i opieką, zarządzaniem i organizacją pracy oraz or- ganizacją wypoczynku, 6) podejmowanie badań naukowych służących umacnianiu zdrowia psychiczne- go i zapobieganiu zaburzeniom psychicznym, 2007-07-11 ©Kancelaria Sejmu s. 3/3 7) uwzględnianie zagadnień zdrowia psychicznego w działalności publicznych środków masowego przekazu, a zwłaszcza w programach radiowych i telewi- zyjnych. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób organizowania i pro- wadzenia działalności w dziedzinie promocji zdrowia psychicznego i zapobie- gania zaburzeniom psychicznym. Art. 5. Opieka zdrowotna nad osobami z zaburzeniami psychicznymi jest wykonywana w ramach podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej, zwłaszcza psychiatrycznej opieki zdrowotnej - w formie pomocy doraźnej, ambulatoryjnej, dziennej, szpitalnej i środowiskowej oraz w domach pomocy społecznej. Art. 6. 1. Samorząd województwa zgodnie z potrzebami wynikającymi w szczególności z liczby i struktury społecznej ludności województwa tworzy i prowadzi zakłady psychiatrycznej opieki zdrowotnej. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, docelową sieć zakładów psychiatrycznej opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności ich dostępność oraz sposób finansowania. 3. Zadania, o których mowa w art. 18 ust. 6 pkt 2 i art. 46 ust. 2b, są zadaniami z zakresu administracji rządowej. Art. 6a. Powiat organizuje i zapewnia usługi w odpowiednim standardzie w domach pomocy społecznej dostosowanych do szczególnych potrzeb osób z zaburzeniami psychicz- nymi. Domy te są tworzone na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414). Art. 7. 1. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo bez względu na stopień upo- śledzenia organizuje się naukę i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, w szcze- gólności w przedszkolach, szkołach, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych, w domach pomocy społecznej i za- kładach opieki zdrowotnej, a także w domu rodzinnym. 2. Dla osób, o których mowa w ust. 1, organizuje się również rehabilitację leczni- czą, zawodową i społeczną. Rehabilitacja i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze są bezpłatne. Opieka niezbędna do prowadzenia rehabilitacji i zajęć rewalidacyj- no-wychowawczych wchodzi w zakres tych czynności. 3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki So- cjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporzą- dzenia, zasady organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. 2007-07-11 ©Kancelaria Sejmu s. 4/4 4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Poli- tyki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, zasady organizowania i zakres rehabilitacji leczniczej w domach pomocy społecznej. 5. Naukę, zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze i rehabilitację mogą także organi- zować podmioty wymienione w art. 1 ust. 2. Art. 8. 1. Jednostki organizacyjne i inne podmioty działające na podstawie ustawy o po- mocy społecznej, zwane dalej "organami do spraw pomocy społecznej", w poro- zumieniu z zakładami psychiatrycznej opieki zdrowotnej organizują na obszarze swojego działania oparcie społeczne dla osób, które z powodu choroby psy- chicznej lub upośledzenia umysłowego mają poważne trudności w życiu co- dziennym, zwłaszcza w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, w zakre- sie edukacji, zatrudnienia oraz w sprawach bytowych. 2. Oparcie społeczne polega w szczególności na: 1) podtrzymywaniu i rozwijaniu umiejętności niezbędnych do samodzielnego, aktywnego życia, 2) organizowaniu w środowisku społecznym pomocy ze strony rodziny, innych osób, grup, organizacji społecznych i instytucji, 3) udzielaniu pomocy finansowej, rzeczowej oraz innych świadczeń na zasadach określonych w ustawie o pomocy społecznej. Art. 9. 1. Usługi opiekuńcze powinny być dostosowane do szczególnych potrzeb osób z zaburzeniami psychicznymi. Pomoc mieszkaniowa, jako forma usługi opiekuń- czej, może polegać między innymi na udostępnianiu miejsca w środowiskowym domu samopomocy. 2. Środowiskowe domy samopomocy stosownie do potrzeb są organizowane, pro- wadzone i finansowane przez organy do spraw pomocy społecznej na zasadach określonych w przepisach ustawy o pomocy społecznej. Środowiskowe domy samopomocy mogą być także tworzone przez podmioty wymienione w art. 1 ust. 2. 3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Poli- tyki Socjalnej określa, w drodze rozporządzenia, rodzaj i zakres psychiatrycz- nych świadczeń zdrowotnych, udzielanych w domach pomocy społecznej i w środowiskowych domach samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi. 4. Zadania, o których mowa w ust. 1 i 2, są realizowane jako zadania zlecone gmi- nom przez administrację rządową w ramach pomocy społecznej. Art. 10. 1. Za świadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej udzie- lane osobie, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i b), przez świadczeniodawcę, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, o której mowa w art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdro- wotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2007-07-11 ©Kancelaria Sejmu s. 5/5 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 132, poz. 1110 i Nr 138, poz. 1154), zwanej dalej „ustawą o świadczeniach”, nie pobiera się od tej osoby opłat. 2. Osobom, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i b), przebywającym w szpitalu psychiatrycznym przysługują ponadto produkty lecznicze, wyroby medyczne i środki pomocnicze, za które nie pobiera się od tych osób opłat. 3. Osobom, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a) i b), przysługują także produkty lecznicze i wyroby medyczne na zasadach określonych w art. 37 ustawy o świadczeniach. Rozdział 2 Badanie, leczenie, rehabilitacja oraz opieka i pomoc Art. 10a. 1. Osoba korzystająca ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez szpital psy- chiatryczny ma prawo do pomocy w ochronie swoich praw. 2. Prawo do pomocy w ochronie praw osoby, o której mowa w ust. 1, przysługuje również jej przedstawicielowi ustawowemu, opiekunowi prawnemu lub faktycz- nemu. 3. Świadczeniodawca informuje osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, o zakresie działania i sposobie kontaktu z Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychia- trycznego, o którym mowa w art. 10b ust. 1. 4. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mają prawo w szczególności do: 1) przekazania ustnych i pisemnych skarg dotyczących naruszenia praw osoby, o której mowa w ust. 1, 2) spotkania z Rzecznikiem Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, w warun- kach zapewniających swobodę wypowiedzi, nie później niż w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia takiej potrzeby, 3) uzyskania informacji o rozstrzygnięciu zgłoszonej sprawy. Art. 10b. 1. Ochrona praw osób, o których mowa w art. 10a ust. 1, należy do zadań Rzeczni- ków Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego. 2. Do zadań Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego należy w szcze- gólności: 1) pomoc w dochodzeniu praw w sprawach związanych z przyjęciem, lecze- niem, warunkami pobytu i wypisaniem ze szpitala psychiatrycznego, 2) wyjaśnianie lub pomoc w wyjaśnianiu ustnych i pisemnych skarg tych osób, 3) współpraca z rodziną, przedstawicielem ustawowym, opiekunem prawnym lub faktycznym tych osób, 4) inicjowanie i prowadzenie działalności edukacyjno-informacyjnej w zakresie praw osób korzystających ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez szpital psychiatryczny. 3. W zakresie zadań, o których mowa w ust. 1 i 2, Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego współpracuje z: 1) Rzecznikiem Praw Obywatelskich, 2007-07-11 |
Menu
|