właściwosci blach moje, ZiIP, sem 1, Obróbka plastyczna

Nazwisko i imię:  Łukasz Cackowski

Semestr:

-

Wydział:

BMiZ

Kierunek:

ZIP

Grupa:

Różnice programowe

(zp4)

Temat ćwiczenia: Badanie właściwości blach.

Data wykonania ćwiczenia:

7.11.2007.

Nazwisko prowadzącego:

dr inż. A. Bączkowski

Ocena:

I.                   CEL BADANIA

Badanie właściwości blach umożliwia nam:

o       Poznanie właściwości mechanicznych blach co umożliwia nam dobór technologii obróbki i określa nam ich przeznaczenie (możliwe wykorzystanie)

o       Kontrole jakości dostarczanego przez producenta materiału

o       Porównywalność materiałów dzięki normalizacji sposobów pomiaru na całym świecie

II.                METODY BADANIE TŁOCZNOŚCI:

o       Fukui

o       Sibla-Pompa

o       Engerharta

o       Erichsena - Próba tłoczności metodą Erichsena (PN-79/H-04400) jest przeprowadzana dla cienkich blach, taśm i bednarki o grubości g ³ 0,1 mm i szerokości b ³ 13 mm ze stali, metali nieżelaznych i ich stopów (rys.3). Polega na powolnym wtłaczaniu kulki lub stempla zakończonego kulisto, o średnicy 3, 8, 15 lub 20 mm - dobieranej w zależności od grubości blachy (tab.5), w próbkę dociśniętą do matrycy o odpowiedniej średnicy 5, 11, 21 i 27 mm za pomocą dociskacza. Wtłaczanie przerywa się w chwili powstania pęknięcia w próbce. Wynik próby tłoczności metodą Erichsena stanowi średnia arytmetyczna wyników pomiarów głębokości trzech wtłoczeń

Przebieg próby:

1.      Umieszczamy blachę w maszynie pomiarowej

2.      Kręcimy śrubą ale poczujemy opór, to znak ze docisk unieruchomił blachę w maszynie

3.      Włączamy sprzęgiełko, teraz obrót śruby będzie powodował  ruch stępla

4.      Zerujemy wskaźniki głębokości

5.      Kręcimy śruba, obserwując w lusterku zachowanie próbki

6.      Kiedy pojawi się wyraźny pierścień z przerwaniem przestajemy kręcić

7.      Odczytujemy wartości i zapisujemy je (głębokość wbicia stępla)

8.      Wycofujemy stępel, po chwile zostaje wysprzęglony mechanizm i zwalniamy w tym momencie docisk.

9.      Wyjmujemy próbkę i oceniamy jakość pomiaru, czyli czy  przerwanie  nie jest zbyt duże lub zbyt małe, jeżeli jest odpowiednie uznajemy wynik za prawidłowy

10.  Powtarzamy próbę  minimum 3 razy

Wyniki próby wykonanej na zajęciach laboratoryjnych ERICHSENA

Dla blachy St3, o grubości 1mm

Norma urządzenia: PN-79/H-01100

Numer pomiaru:

1

2

3

4

Średni:

Wartość pomiaru

11,51

11,50

11,45

11,15

11,36

Blachę zakwalifikowaliśmy bardzo głęboko tłocznych klasy B.

III.             PRÓBA JEDNOOSIOWEGO ROZCIĄGANIA

wygląd próbki

Jak sama nazwa mówi badana jest wytrzymałość na rozciąganie. Z Blachy wycinana jest  odpowiednia próbka (rys. wyżej) która umieszczana jest w maszynie rozciągającej i rozciągana do momentu zerwania.

Standardowy przebieg próby:

1.      Wycięcie próbki i wyskalowanie jej drobnymi rysami

2.      Umieszczenie końców próbki w szczękach maszyny

3.      Uruchomienie maszyny

4.      Po zerwaniu próbki odczyt danych (wykres lub tylko wartość siły gdy nastąpiło zerwanie)

1-stal narzędziowa hartowana; 2-stal sprężynowa; 3-stal o podwyższ. wytrzymałości;

4-stal konstrukcyjna; 5-żeliwo szare.

Analiza wykresu, zachowania próbki.

              Na początku  przebieg naprężeń jest liniowy, co oznacza ze jesteśmy jeszcze w zakresie sprężystym materiału. Gdy przekroczymy granice sprężystości jest (krzywa 4) następuje powstanie przewężenia próbki co na wykresie jest oscylowaniem wartości naprężenia w małym zakresie przy pewnej wartości. Dalej postępuje wzrost przewężenia (zmniejszanie się szerokości próbki)  aż do całkowitego jej zerwania (najwyższy punkt wykresu).