|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
USTAWA z dnia 26 kwietnia 2007 r.
o zarządzaniu kryzysowym)
Art. 1. Ustawa określa organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego oraz ich zadania i zasady działania w tej dziedzinie, a także zasady finansowania zadań zarządzania kryzysowego.
Art. 2. Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych oraz na odtwarzaniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakteru.
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) sytuacji kryzysowej – należy przez to rozumieć sytuację będącą następstwem zagrożenia i prowadzącą w konsekwencji do zerwania lub znacznego naruszenia więzów społecznych przy równoczesnym poważnym zakłóceniu w funkcjonowaniu instytucji publicznych, jednak w takim stopniu, że użyte środki niezbędne do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa nie uzasadniają wprowadzenia żadnego ze stanów nadzwyczajnych, o których mowa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; 2) infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. Infrastruktura krytyczna obejmuje systemy: a) zaopatrzenia w energię i paliwa, b) łączności i sieci teleinformatycznych, c) finansowe, d) zaopatrzenia w żywność i wodę, e) ochrony zdrowia, f) transportowe i komunikacyjne, g) ratownicze, h) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej, i) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych; 3) ochronie infrastruktury krytycznej – należy przez to rozumieć zespół przedsięwzięć organizacyjnych realizowanych w celu zapewnienia funkcjonowania lub szybkiego odtworzenia infrastruktury krytycznej na wypadek zagrożeń, w tym awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających jej prawidłowe funkcjonowanie; 4) planowaniu cywilnym – należy przez to rozumieć: a) całokształt przedsięwzięć organizacyjnych, polegających na opracowywaniu planów, w tym planów reagowania kryzysowego, i programów, mających na celu optymalne wykorzystanie dostępnych sił i środków w sytuacjach kryzysowych oraz w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny, w zakresie zapobiegania sytuacjom kryzysowym, przygotowania do przejmowania nad nimi kontroli, reagowania w sytuacjach kryzysowych oraz odtwarzania infrastruktury i przywracania jej pierwotnego charakteru, b) planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego; 5) Narodowym Systemie Pogotowia Kryzysowego, zwanym dalej „NSPK” – należy przez to rozumieć realizowane przez organy administracji rządowej oraz Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej zadania i procedury mające na celu zapobieganie sytuacjom kryzysowym, przygotowanie do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań oraz reagowanie w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych; 6) powiecie – należy przez to rozumieć również miasto na prawach powiatu.
Art. 4. 1. Zadania z zakresu planowania cywilnego obejmują: 1) gromadzenie i przetwarzanie informacji o możliwych do użycia siłach i środkach w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny; 2) opracowywanie procedur postępowania na wypadek zagrożeń; 3) przygotowywanie planów reagowania kryzysowego. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać: 1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej; 2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury lub przywrócenia jej pierwotnego charakteru; 3) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny; 4) zapewnienie ludziom warunków przetrwania w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny.
Art. 5. 1. Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się plany reagowania kryzysowego. 2. W skład planów reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, wchodzą następujące elementy: 1) plan główny zawierający: a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym mapy ryzyka i zagrożenia powodziowego, b) charakterystykę sił i środków, w tym stan rezerw państwowych, oraz ocenę możliwości ich wykorzystania, c) analizę funkcjonowania administracji publicznej, jej skuteczności i możliwości wykorzystania w sytuacjach kryzysowych, d) przewidywane warianty działań w sytuacjach kryzysowych, e) wskazanie trybu aktualizacji planu oraz poszczególnych załączników funkcjonalnych; 2) procedury reagowania kryzysowego określające zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny, a w tym: a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń, b) bilans i tryb uruchamiania sił i środków niezbędnych do usuwania skutków zagrożeń, c) uruchamianie działań przewidzianych w planie reagowania kryzysowego oraz zasady współdziałania, a także sposoby ograniczania rozmiarów strat i usuwania skutków zagrożeń; 3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające: a) standardowe procedury operacyjne, opisujące sposoby działania podmiotów realizujących zadania z zakresu zarządzania kryzysowego, b) organizację łączności między podmiotami, o których mowa w lit. a, c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania, d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowania na wypadek zagrożeń, e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych, f) organizację opieki społecznej i medycznej, z uwzględnieniem planów zabezpieczenia ratownictwa medycznego, g) organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi, biologicznymi i chemicznymi, h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań zawartych w planie reagowania kryzysowego, i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód. 3. Załączniki funkcjonalne planu głównego określające organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi zawierają tylko plany reagowania kryzysowego, które są tworzone na poziomie krajowym i wojewódzkim. 4. Plany reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, są aktualizowane nie rzadziej niż co dwa lata.
Art. 6. 1. Zadania z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej obejmują: 1) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących infrastruktury krytycznej; 2) przygotowywanie i aktualizację planów ochrony infrastruktury krytycznej; 3) opracowywanie i wdrażanie procedur na wypadek wystąpienia zagrożeń infrastruktury krytycznej; 4) zapewnienie możliwości odtworzenia infrastruktury krytycznej; 5) współpracę między administracją publiczną a właścicielami oraz posiadaczami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej w zakresie jej ochrony. 2. Plany ochrony infrastruktury krytycznej tworzy się na poziomie krajowym i wojewódzkim. 3. W skład planów ochrony infrastruktury krytycznej wchodzą następujące elementy: 1) wykaz obiektów i systemów infrastruktury krytycznej; 2) charakterystyka zagrożeń dla infrastruktury krytycznej oraz ocena ryzyka ich wystąpienia; 3) charakterystyka zasobów możliwych do wykorzystania w celu ochrony infrastruktury krytycznej; 4) warianty działania w sytuacji zagrożeń lub zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej; 5) warianty odtwarzania infrastruktury krytycznej; 6) zasady współpracy administracji publicznej z właścicielami oraz posiadaczami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej w zakresie jej ochrony, w tym zasady przekazywania informacji; 7) wskazanie terminów i trybu aktualizacji planu. 4. Plany ochrony infrastruktury krytycznej, o których mowa w ust. 2, są aktualizowane nie rzadziej niż co dwa lata. 5. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury krytycznej, obowiązani do jej ochrony, zgodnie z odrębnymi przepisami, mają obowiązek przygotowywać i wdrażać stosownie do zaistniałego zagrożenia, własne plany ochrony infrastruktury krytycznej oraz utrzymywać własne systemy rezerwowe zapewniające bezpieczeństwo i podtrzymujące funkcjonowanie tej infrastruktury, do czasu jej pełnego odtworzenia, a także wyznaczyć osoby odpowiedzialne za utrzymywanie kontaktów z administracją publiczną w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej. 6. Plany, o których mowa w ust. 5, są udostępniane na pisemny wniosek organu, do zadań którego należy ochrona infrastruktury krytycznej, w terminie nie dłuższym niż 14 dni. 7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia i aktualizacji oraz strukturę planów, o których mowa w ust. 5, uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości funkcjonowania infrastruktury krytycznej.
Art. 7. 1. Rada Ministrów sprawuje zarządzanie kryzysowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich działaniach Prezesa Rady Ministrów. 3. Decyzje podjęte przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych podlegają rozpatrzeniu na najbliższym posiedzeniu Rady Ministrów. 4. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, określa wykaz zadań i procedur NSPK, w tym sposoby i tryb ich uruchamiania, zwany dalej „wykazem przedsięwzięć NSPK”.
Art. 8. 1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego, zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w sprawach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarządzania kryzysowego. 2. W skład Zespołu wchodzą: 1) Prezes Rady Ministrów - przewodniczący; 2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych - zastępcy przewodniczącego; 3) Minister Spraw Zagranicznych; 4) Minister Koordynator Służb Specjalnych - jeżeli został powołany. 3. W posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, biorą udział wyznaczone przez przewodniczącego, w zależności od potrzeb, następujące organy administracji rządowej: 1) ministrowie kierujący działami administracji rządowej: a) administracja publiczna, b) budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, c) finanse publiczne, d) gospodarka, e) gospodarka morska, f) gospodarka wodna, g) instytucje finansowe, h) informatyzacja, i) kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, j) łączność, k) oświata i wychowanie, l) rolnictwo, m) sprawiedliwość, n) środowisko, o) transport, p) zdrowie, r) praca i zabezpieczenie społeczne; 2) Główny Geodeta Kraju; 3) Główny Inspektor Sanitarny; 4) Główny Lekarz Weterynarii; 5) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej; 6) Komendant Główny Policji; 7) Komendant Główny Straży Granicznej; 8) Prezes Państwowej Agencji Atomistyki; 9) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego; 10) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 11) Szef Agencji Wywiadu; 12) Szef Obrony Cywilnej Kraju; 13) Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego; 14) Szef Służby Wywiadu Wojskowego. 4. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może skierować do prac Zespołu, na prawach członka, Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego lub innego przedstawiciela. 5. Przewodniczący może zapraszać do udziału w posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, inne osoby. 6. W przypadku nieobecności przewodniczącego, pracami Zespołu kieruje wyznaczony przez niego zastępca albo członek Zespołu, w którego właściwości - wynikającej z kierowania danym działem administracji rządowej - pozostaje rodzaj zaistniałej sytuacji kryzysowej. 7. Członkowie Zespołu mogą wyznaczać do udziału w jego pracach swoich przedstawicieli: 1) Prezes Rady Ministrów - wiceprezesa Rady Ministrów; 2) ministrowie - sekretarza lub podsekretarza stanu; 3) organy, o których mowa w ust. 3 pkt 2-14 - swojego zastępcę. 8. Sekretarzem Zespołu jest dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 10.
Art. 9. 1. Do zadań Zespołu należy: 1) ... |
Menu
|