|
Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (1) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, zasady kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz zasady działania organów administracji publicznej w tej dziedzinie. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) wyrobie budowlanym - naleŜy przez to rozumieć rzecz ruchomą, bez względu na stopień jej przetworzenia, przeznaczoną do obrotu, wytworzoną w celu zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzaną do obrotu jako wyrób pojedynczy lub jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym integralną całość uŜytkową i mającą wpływ na spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41); 2) aprobacie technicznej - naleŜy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania, uzaleŜnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób budowlany jest stosowany; 3) europejskiej aprobacie technicznej - naleŜy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania, uzaleŜnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób jest stosowany, wydaną zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej; 4) krajowej deklaracji zgodności - naleŜy przez to rozumieć oświadczenie producenta stwierdzające, na jego wyłączną odpowiedzialność, Ŝe wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną; 5) znaku budowlanym - naleŜy przez to rozumieć zastrzeŜony znak wskazujący zapewnienie odpowiedniego stopnia zaufania, to znaczy, Ŝe dany wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną; 6) producencie - naleŜy przez to rozumieć takŜe upowaŜnionego przedstawiciela producenta; 7) sprzedawcy - naleŜy przez to rozumieć podmiot przekazujący innemu podmiotowi wyrób budowlany wprowadzony do obrotu, w celu jego dalszego przekazania bądź zastosowania w obiekcie budowlanym; 8) właściwym organie - naleŜy przez to rozumieć organy nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, określonej w art. 11, 13 i 14. 9) (2) kontrolowanym - naleŜy przez to rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm. (3) ), u którego prowadzi się kontrolę wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu. Art. 3. 1. Organem opiniodawczo-doradczym Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawach wyrobów budowlanych jest Rada Wyrobów Budowlanych, zwana dalej „Radą” . 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego powołuje i odwołuje członków Rady spośród osób rekomendowanych przez organizacje producentów branŜy budowlanej oraz organizacje konsumenckie. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego moŜe powoływać do Rady i odwoływać z niej równieŜ inne osoby dysponujące szczególną wiedzą techniczną, ekonomiczną lub prawną w sprawach wyrobów budowlanych. 3. Rada uchwala regulamin określający organizację i tryb jej działania. 4. Członkom Rady nie przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach i posiedzeniach Rady, a takŜe zwrot kosztów przejazdu i noclegów. Rozdział 2 Wprowadzenie do obrotu wyrobów budowlanych Art. 4. Wyrób budowlany moŜe być wprowadzony do obrotu, jeŜeli nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, w zakresie odpowiadającym jego właściwościom uŜytkowym i przeznaczeniu, to jest ma właściwości uŜytkowe umoŜliwiające prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym, w których ma być zastosowany w sposób trwały, spełnienie wymagań podstawowych. Art. 5. 1. Wyrób budowlany nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, jeŜeli jest: 1) oznakowany CE, co oznacza, Ŝe dokonano oceny jego zgodności z normą zharmonizowaną albo europejską aprobatą techniczną bądź krajową specyfikacją techniczną państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uznaną przez Komisję Europejską za zgodną z wymaganiami podstawowymi, albo 2) umieszczony w określonym przez Komisję Europejską wykazie wyrobów mających niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa, dla których producent wydał deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej, albo 3) oznakowany, z zastrzeŜeniem ust. 4, znakiem budowlanym, którego wzór określa załącznik nr 1 do niniejszej ustawy. 2. Oznakowanie CE wyrobu budowlanego, który nie stwarza szczególnego zagroŜenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa oraz nie odpowiada lub odpowiada częściowo specyfikacjom technicznym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest takŜe dopuszczalne, wyłącznie po dokonaniu stosownej oceny zgodności. 3. Wzór oznakowania CE określa załącznik nr 2 do niniejszej ustawy. 4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej moŜe określić, w drodze rozporządzenia, wykaz norm zharmonizowanych i wytycznych do europejskich aprobat technicznych Europejskiej Organizacji do spraw Aprobat Technicznych (EOTA), zwanych dalej „wytycznymi do europejskich aprobat technicznych” , których zakres przedmiotowy obejmuje wyroby budowlane, podlegające obowiązkowi oznakowania CE. 5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, naleŜy określić normy zharmonizowane i wytyczne do europejskich aprobat technicznych, których zakres przedmiotowy obejmuje wyroby budowlane mogące stwarzać szczególne zagroŜenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa, mając na uwadze odpowiednie ustalenia Komisji Europejskiej w tym zakresie. Art. 6. Oznakowanie CE wyrobu budowlanego wprowadzonego do obrotu na podstawie niniejszej ustawy, do którego mają zastosowanie przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631), przewidujące takie oznakowanie, wskazuje, Ŝe wyrób budowlany spełnia wymagania zasadnicze, określone w tych przepisach. Art. 7. 1. Przy dokonywaniu oceny zgodności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, moŜna stosować następujące metody: 1) wstępne badanie reprezentatywnego wzorca wyrobu (badanie typu) prowadzone przez producenta lub notyfikowaną jednostkę; 2) badanie próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, prowadzone przez producenta lub notyfikowaną jednostkę, zgodnie z ustalonym planem badań; 3) badanie sondaŜowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, w obrocie handlowym lub na budowie, prowadzone przez producenta lub notyfikowaną jednostkę; 4) badanie przez producenta lub notyfikowaną jednostkę próbek z partii przygotowanej do wysłania albo dostarczonej odbiorcy; 5) wewnętrzną (zakładową) kontrolę produkcji; 6) wstępną inspekcję zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji przez notyfikowaną jednostkę; 7) dozorowanie, ocenę i akceptację zakładowej kontroli produkcji przez notyfikowaną jednostkę. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) systemy oceny zgodności, z zastosowaniem metod, o których mowa w ust. 1, wymagania, jakie powinny spełniać notyfikowane jednostki uczestniczące w ocenie zgodności, oraz sposób oznaczania wyrobów oznakowaniem CE, uwzględniając odpowiednie wymagania Unii Europejskiej; 2) polskie jednostki organizacyjne upowaŜnione do wydawania europejskich aprobat technicznych, zakres i formę aprobat, tryb ich udzielania, uchylania lub zmiany oraz sposób ustalania odpłatności, mając na uwadze, Ŝe jednostki wydające europejskie aprobaty techniczne powinny: a) uzaleŜniać pozytywną ocenę przydatności wyrobu do zamierzonego zastosowania w budownictwie od spełnienia przez obiekt budowlany, w którym stosuje się ten wyrób, wymagań podstawowych, b) dokonywać oceny przydatności wyrobu w oparciu o podstawy naukowe i wiedzę praktyczną, c) zapewniać podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć, d) dokonywać analiz danych w sposób zapewniający uzyskanie wywaŜonej oceny. 3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykaz: 1) mandatów udzielonych przez Komisję Europejską na opracowanie: europejskich norm zharmonizowanych oraz wytycznych do europejskich aprobat technicznych, wraz z zakresem przedmiotowym tych mandatów; 2) jednostek organizacyjnych państw członkowskich Unii Europejskiej upowaŜnionych do wydawania europejskich aprobat technicznych; 3) wytycznych do europejskich aprobat technicznych, mając na uwadze stosowne ustalenia w tym zakresie Komisji Europejskiej, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich oraz publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 4) wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2. Art. 8. 1. Oznakowanie wyrobu budowlanego znakiem budowlanym jest dopuszczalne, z zastrzeŜeniem ust. 2-4, jeŜeli producent, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonał oceny zgodności i wydał, na swoją wyłączną odpowiedzialność, krajową deklarację zgodności z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną. Ocena zgodności obejmuje właściwości uŜytkowe wyrobu budowlanego, odpowiednio do jego przeznaczenia, mające wpływ na spełnienie przez obiekt budowlany wymagań podstawowych. 2. Wyrób budowlany wytwarzany tradycyjnie, na określonym terenie przy uŜyciu metod sprawdzonych w wieloletniej praktyce, przeznaczony do lokalnego stosowania, zwany dalej „regionalnym wyrobem budowlanym” , moŜe być oznakowany znakiem budowlanym, na wyłączną odpowiedzialność producenta. 3. O uznaniu, Ŝe dany wyrób budowlany jest regionalnym wyrobem budowlanym, orzeka, w drodze decyzji, na wniosek producenta, właściwy wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego. 4. Oznakowanie znakiem budowlanym regionalnego wyrobu budowlanego jest dopuszczalne wyłącznie po uzyskaniu decyzji, o której mowa w ust. 3, oraz wydaniu, przez producenta, na jego wyłączną odpowiedzialność, oświadczenia, Ŝe wyrób budowlany został wytworzony w sposób, o którym mowa w ust. 2, i nadaje się do stosowania zgodnie z przeznaczeniem. 5. Producent jest obowiązany do przechowywania krajowej deklaracji zgodności i innych dokumentów związanych z wprowadzaniem do obrotu wyrobu budowlanego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposoby: 1) deklarowania zgodności wyrobów budowlanych; 2) znakowania wyrobów budowlanych znakiem budowlanym. 7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, określa się w szczególności: 1) tryb deklarowania zgodności oraz wymagane systemy oceny zgodności dla poszczególnych grup wyrobów, mając na uwadze metody, o których mowa w art. 7 ust. 1; 2) zawartość i wzór krajowej deklaracji zgodności; 3) zakres informacji dołączanej do wyrobu budowlanego znakowanego znakiem budowlanym. Art. 9. 1. Aprobaty technicznej udziela się dla wyrobu budowlanego, dla którego nie ustanowiono Polskiej Normy wyrobu, albo wyrobu budowlanego, którego właściwości uŜytkowe, odnoszące się do wymagań podstawowych, róŜnią się istotnie od właściwości określonej w Polskiej Normie wyrobu, objętego: 1) mandatem udzielonym przez Komisję Europejską na opracowanie norm zharmonizowanych lub wytycznych do europejskich aprobat technicznych; 2) wykazem, o którym mowa w ust. 7. 2. Aprobaty technicznej udziela się odpłatnie, na koszt wnioskodawcy, na czas określony dla wyrobu budowlanego, dla którego nie ustanowiono Polskiej Normy wyrobu, albo wyrobu budowlanego, którego właściwości uŜytkowe, odnoszące się do wymagań podstawowych, róŜnią się od właściwości określonych w Polskiej Normie wyrobu. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do zmiany lub przedłuŜenia waŜności aprobaty technicznej. 4. Aprobata techniczna jest udzielana na podstawie oceny właściwości uŜytkowych i przewidywanej trwałości naleŜycie zidentyfikowanego wyrobu budowlanego, potwierdzonych, w zaleŜności od potrzeb, badaniami, obliczeniami, oględzinami, opiniami ekspertów i innymi dokumentami, z zastosowaniem przepisów szczególnych, w tym techniczno-budowlanych i Polskich Norm wyrobów. 5. Jednostki organizacyjne udzielające aprobat technicznych są obowiązane przekazywać bezzwłocznie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego informację o udzielonej aprobacie, która powinna zawierać: 1) numer aprobaty technicznej; 2) nazwę wyrobu budowlanego; 3) określenie wnioskodawcy; 4) określenie rodzaju wyrobu budowlanego, jego typu i przeznaczenie; 5) wskazanie okresu waŜności aprobaty technicznej. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób udzielania, zmiany i uchylania aprobat technicznych; 2) jednostki organizacyjne upowaŜnione do ich wydawania; 3) wysokość odpłatności z tytułu weryfikacji wniosku o udzielenie aprobaty technicznej; 4) sposób ustalania odpłatności za przeprowadzone czynności związane z udzielaniem, zmianą lub przedłuŜeniem waŜności aprobaty technicznej. 7. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej moŜe określić, w drodze rozporządzenia, wykaz wyrobów budowlanych, nieobjętych mandatami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dla których moŜliwe jest ustanowienie aprobaty technicznej, na wniosek jednostki organizacyjnej upowaŜnionej do wydawania aprobat technicznych. 8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, naleŜy uwzględnić, Ŝe postępowanie aprobacyjne powinno być prowadzone w sposób najmniej uciąŜliwy dla wnioskodawców i zapewnić podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć, a ustalone opłaty za przeprowadzone czynności związane z udzielaniem, zmianą lub przedłuŜeniem waŜności aprobaty technicznej powinny odpowiadać rzeczywistym kosztom tych czynności. Art. 10. 1. Dopuszczone do jednostkowego zastosowania w obiekcie budowlanym są wyroby budowlane wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej, sporządzonej przez projektanta obiektu lub z nim uzgodnionej, dla których producent wydał oświadczenie, Ŝe zapewniono zgodność wyrobu budowlanego z tą dokumentacją oraz z przepisami. 2. Indywidualna dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać opis rozwiązania konstrukcyjnego, charakterystykę materiałową i informację dotyczącą projektowanych właściwości uŜytkowych wyrobu budowlanego oraz określać warunki jego zastosowania w danym obiekcie budowlanym, a takŜe, w miarę potrzeb, instrukcję obsługi i eksploatacji. 3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) nazwę i adres wydającego oświadczenie; 2) nazwę wyrobu budowlanego i miejsce jego wytworzenia; 3) identyfikację dokumentacji technicznej; 4) stwierdzenie zgodności wyrobu budowlanego z dokumentacją techniczną oraz przepisami; 5) adres obiektu budowlanego (budowy), w którym wyrób budowlany ma być zastosowany; 6) miejsce i datę wydania oraz podpis wydającego oświadczenie. Rozdział 3 Organy właściwe w zakresie kontroli i postępowania administracyjnego w sprawie wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz obowiązki tych organów Art. 11. Organami właściwymi w sprawach wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu, w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie, oraz organami wyspecjalizowanymi, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, są: 1) wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego; 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego. Art. 12. Do podstawowych obowiązków właściwych organów naleŜy kontrola wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, prowadzenie postępowań administracyjnych w tym zakresie oraz wykonywanie zadań, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. Art. 13. 1. Do obowiązków wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego naleŜy: 1) prowadzenie kontroli planowych i doraźnych; 2) prowadzenie postępowań administracyjnych w I instancji; 3) udział w kontrolach prowadzonych przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego - na jego wezwanie; 4) zlecanie badań pobranych w toku kontroli próbek wyrobów budowlanych; 5) bezzwłoczne przekazywanie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanowień i decyzji; 6) wydawanie dla organów celnych opinii o wyrobach budowlanych. 2. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego sporządza wojewódzki roczny plan kontroli i przedkłada go do zatwierdzenia Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, do dnia 15 listopada roku poprzedzającego rok objęty planem. 3. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wprowadza do planu, o którym mowa w ust. 2, zadania wskazane przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. 4. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego sporządza sprawozdanie z wykonania planu, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając kontrole doraźne, i przekazuje je do końca marca roku następnego Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego. W sprawozdaniu naleŜy zawrzeć informacje sprawozdawcze przekazywane Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanemu dalej „Prezesem UOKiK” . Art. 14. 1. Do obowiązków Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego naleŜy: 1) prowadzenie Krajowego Wykazu Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych; 2) zatwierdzanie wojewódzkich rocznych planów kontroli; 3) przedstawianie Prezesowi UOKiK do zaopiniowania okresowych planów kontroli wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1; 4) sporządzanie i przekazywanie Prezesowi UOKiK rocznych sprawozdań z przeprowadzonych kontroli wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego moŜe: 1) sporządzać roczne plany kontroli; 2) prowadzić kontrole planowe i doraźne; 3) zlecać badania pobranych, w toku kontroli, próbek wyrobów budowlanych. 3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego moŜe wezwać wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego do: 1) udziału w prowadzonej kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 2; 2) przeprowadzenia doraźnej kontroli w określonym zakresie; 3) wprowadzenia do wojewódzkiego rocznego planu kontroli określonych zadań. Art. 15. 1. W Krajowym Wykazie Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych, zwanym dalej „Wykazem” , są gromadzone dane i informacje dotyczące wyrobów budowlanych podlegających oznakowaniu znakiem budowlanym, niezgodnych z wymaganiami określonymi w niniejszej ustawie, a w szczególności: 1) dane umoŜliwiające identyfikację zakwestionowanego wyrobu budowlanego; 2) informacje o: a) rodzaju i zakresie niezgodności zakwestionowanego wyrobu budowlanego, b) środkach, jakie zastosowano w odniesieniu do zakwestionowanego wyrobu budowlanego, c) zagroŜeniach, jakie moŜe spowodować zakwestionowany wyrób budowlany, wraz z określeniem tych zagroŜeń. 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonuje wpisów do Wykazu w przypadku wydania decyzji, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 orazw art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2. 3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, na wniosek wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego lub z urzędu, usuwa wpis w Wykazie, nie wcześniej niŜ w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzje, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, stały się ostateczne, w przypadku gdy: 1) producent udowodni, Ŝe wycofał z obrotu wszystkie egzemplarze zakwestionowanego wyrobu budowlanego; 2) niezgodności zakwestionowanego wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi w niniejszej ustawie zostały usunięte. 4. Wykaz jest publicznie dostępny. 5. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego moŜe, w kaŜdym czasie, podać do publicznej wiadomości informacje zawarte w Wykazie. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia Wykazu. 7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno określać w szczególności: 1) wzór Wykazu; 2) sposób dokonywania i usuwania wpisów w tym Wykazie; 3) niezbędne informacje o decyzjach, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2. Rozdział 4 Kontrola wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu Art. 16. 1. Właściwy organ wszczyna kontrolę z urzędu, a w przypadku wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, równieŜ na wniosek Prezesa UOKiK. 2. Właściwy organ lub osoba działająca z jego upowaŜnienia, zwane dalej „kontrolującym” , mają prawo |
Menu
|